Sprawa ze skargi na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł w przedmiocie: uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe i określającego kwotę wynikającą z długu celnego od samochodu osobowego hyundai accent
Tezy

1. Stosowanie uregulowań rozporządzenia wykonawczego do przepisów ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /t.j. Dz.U. 2001 nr 75 poz. 802/, prowadzące do ograniczenia procesowych praw strony, wynikających wprost z unormowań ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, jest niedopuszczalne, jako sprzeczne z art. 92 Konstytucji RP.

2. Przepis ust. 2 par. 3 rozporządzenia Ministra Finansów dnia 12 grudnia 1997 r. w sprawie trybu, warunków, okresu zwolnienia od cła, norm ilościowych oraz dokumentów wymaganych do stwierdzenia podstawy stosowania zwolnienia od cła rzeczy stanowiących mienie niektórych osób fizycznych /Dz.U. nr 156 poz. 1023/ nie stanowi warunku zastosowania zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 par. 3 cyt. rozporządzenia.

3. Przepis ust. 2 par. 3 cyt. rozporządzenia nie stanowi wyczerpującej regulacji wobec hipotezy przepisu art. 190 par. 1 pkt 6 lit. "a", natomiast jego treść odczytywana jako regulująca postępowanie celne nie znajduje upoważnienia w art. 190 par. 4 pkt 2 Kodeksu celnego. Hipoteza ta dopuszcza zwolnienie od cła rzeczy stanowiących mienie służące do użytku osobistego lub domowego, milcząc w kwestii sposobu wykazania w postępowaniu dowodowym okoliczności potwierdzających zaistnienie tego wymogu, a upoważnienie dla Ministra Finansów nie przewiduje zmiany reguł postępowania zawartych w Ordynacji podatkowej.

4. Przepisy rozporządzenia Ministra Finansów 12 grudnia 1997 r. nie mogą wykluczać możliwości przedstawienia innych dowodów niż dokument rejestracji pojazdu, jeżeli mogą one wykazać fakty używania tego środka transportu do zaspokojenia celów osobistych lub domowych w kraju pobytu.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu przy udziale (...) sprawy ze skargi Romana G. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 11 sierpnia 2000 r. (...) w przedmiocie: uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe i określającego kwotę wynikającą z długu celnego od samochodu osobowego hyundai accent - uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Celnego we W. z 5.10.1999 r. (...);

Uzasadnienie strona 1/3

Zaskarżona decyzja utrzymywała w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Celnego we W. (...) wydaną 5 października 1999 r. z powołaniem się na przepisy /m.in./ art. 65 par. 4 pkt 2 w związku z art. 70, art. 190 par. 1 pkt 6 lit. "a" Kodeksu celnego oraz par. 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 1997 r. w sprawie trybu, warunków, okresu zwolnienia od cła, norm ilościowych oraz dokumentów wymaganych do stwierdzenia podstawy stosowania zwolnienia od cła rzeczy stanowiących mienie niektórych osób fizycznych /Dz.U. nr 156 poz. 1023/.

Strona 30 września 1999 r. w Urzędzie Celnym we W. złożyła wniosek o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu z jednoczesnym zwolnieniem z cła na podstawie art. 190 par. 1 pkt 6 lit. "a" Kodeksu celnego, sprowadzonego z zagranicy samochodu osobowego hyundai accent. W motywach żądania strona wskazywała na swój pobyt czasowy /3.07.1997 r. - 9.08.1999 r./ w Republice Korei, przedstawiając stosowne zaświadczenie, dowód kupna pojazdu /umowa/, fakturę na transport morski samochodu, zaświadczenie o jego wyrejestrowaniu /6.08.99/ oraz deklarację wartości celnej.

Organ celny I instancji uznał zgłoszenie za nieprawidłowe i wymierzył kwotę długu celnego oraz opłatę manipulacyjną wyjaśniając, że strona obowiązana była przedstawić dowód rejestracyjny pojazdu, z którego korzystała za granicą, wystawiony na swoje nazwisko.

W odwołaniu wniesiono o uchylenie zaskarżonej decyzji dowodząc, iż dowód rejestracyjny pojazdu wystawiony został na nazwisko żony /Choe E. S./, gdyż zgodnie z prawem Korei Południowej nie jest możliwe zarejestrowanie samochodu przez osobę przebywającą tam czasowo. Pojazd ten służył tymczasem wymienionemu i jego rodzinie do użytku osobistego w czasie legalnego pobytu w tym kraju. Strona podniosła też zarzut naruszenia wymogu z art. 200 Ordynacji podatkowej nakazującego umożliwienie wypowiedzenia się co do zebranego materiału dowodowego. W końcu strona powołała się na przepisy art. 31 i art. 32 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego traktujące o małżeńskiej wspólności majątkowej, z których miałyby wynikać określone konsekwencje dla interpretacji spornych przepisów celnych.

Prezes Głównego Urzędu Ceł nie podzielił argumentów strony opisując uregulowania Kodeksu celnego w tej mierze i wskazując zwłaszcza na postanowienia przepisów wykonawczych, które wprost zobowiązują do przedłożenia, w przypadku przywozu środków transportowych podlegających rejestracji, dowodów rejestracyjnych wystawionych na nazwisko osoby uprawnionej do takiego przywozu. Dowód rejestracyjny - zdaniem organu celnego - ma służyć udokumentowaniu faktu użytkowania samochodu, zgodnie z wymogiem wynikającym z art. 190 par. 1 pkt 6 Kodeksu celnego, do celów osobistych lub domowych. W ocenie Prezesa Głównego Urzędu Ceł, udowodnienie owego faktu polega na przedłożeniu konkretnego dokumentu wystawionego na nazwisko osoby ubiegającej się o zwolnienie celne. To, że samochód wchodził w skład małżeńskiej wspólnoty majątkowej i zarejestrowany był na żonę nie może być brane pod uwagę, skoro przepisy prawa nie przewidują żadnych wyjątków dla udowodnienia użytkowania samochodu za granicą w sposób przewidziany w przywołanych przepisach. Organ dalej wywodził, że sporny pojazd bez przeszkód mógł być przywieziony do Polski przez żonę Romana G., jako mienie przesiedlenia, jeżeli był na nią zarejestrowany w Korei.

Strona 1/3