Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Henryka Łysikowska (sprawozdawca), Sędziowie: Sędzia WSA Anetta Chołuj, Sędzia WSA Marta Semiczek, Protokolant: Referent Edyta Forysiak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 9 sierpnia 2017 r. sprawy ze skargi A sp. z o.o. z/s w L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie określenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy podatnika za: luty, marzec, kwiecień 2013 r. oraz kwoty podatku do zapłaty I. uchyla zaskarżoną decyzję w zaskarżonej części dotyczącej określenia nadwyżki w podatku naliczonym nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy podatnika za luty i marzec 2013 r.; II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. na rzecz strony skarżącej kwotę 16.375 (słownie: szesnaście tysięcy trzysta siedemdziesiąt pięć) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej we W. uchylił w całości decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w O. z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...] i określił spółce z ograniczoną odpowiedzialnością
A z siedzibą w L. (dalej: A sp. z o.o., skarżąca, strona, spółka) kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy: za luty 2013 r. - 842 zł, za marzec 2013 r. - 1733 zł i umorzył postępowanie za kwiecień 2013 r. oraz umorzył postępowanie za luty marzec i kwiecień 2013 r. w zakresie określenia kwoty podatku do zapłaty na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. - o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054 ze zm., - dalej u.p.t.u.).
W stanie faktycznym sprawy, Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w O., w toku czynności kontrolnych, stwierdził u podatnika odliczenie podatku naliczonego za luty, marzec, kwiecień 2013 r. z faktur nieodzwierciedlających rzeczywistych zdarzeń gospodarczych z tytułu nabycia granulatu srebra i złota od: B sp. z o.o., C sp. z o.o., D sp. z o.o., E sp. z o.o. s.k.a, F sp. z o.o. sp.k. oraz G - M. S.
Organ ustalił, że ww. podmioty w rzeczywistości nie nabyły towarów w asortymencie i ilościach, wynikających z faktur zakupu od podmiotów widniejących na fakturach jako sprzedawcy, a w związku z tym nie mogły dokonać ich sprzedaży na rzecz skarżącej spółki.
Działania tych podmiotów nakierowane były jedynie na "fakturowe przepuszczenie" towaru przez kolejny podmiot, celem wydłużenia łańcucha przepływu "pustych faktur" i zalegalizowania w ten sposób pochodzenia towaru oraz uzyskania zwrotu podatku VAT w związku z dokonaniem (na końcowym etapie obrotu) wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów do czeskiej spółki H.
Omawiając działalność poszczególnych podmiotów występujących w łańcuchu rzekomych dostaw do B, C, D, E, F oraz G - M. S., organ stwierdził, że podmioty stojące na początku łańcucha były tzw. "znikającymi podatnikami", które nie deklarowały podatku należnego, bądź wykazywały podatek naliczony nie potwierdzony fakturami zakupu czy też potwierdzony fakturami fikcyjnymi. W żadnym przypadku nie stwierdzono, aby został zapłacony podatek VAT na pierwszym etapie dostawy.
W konsekwencji, wykazane przez spółki: B, C, D, E, F oraz G - M. S. transakcje sprzedaży granulatów złota i srebra nie zostały przez organ uznane za odpłatną dostawę towarów, czyli za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Organ I instancji uznał, że strona - dokonując obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur otrzymanych od wymienionych kontrahentów naruszyła przepisy art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a) oraz art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) u.p.t.u. Skutkowało to pozbawieniem strony prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT z zakwestionowanych faktur zakupu granulatów złota i srebra od ww. podmiotów.