Sprawa ze skargi: A. Z. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego prawomocnym wyrokiem WSA we Wrocławiu w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w L. ok od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA - Jadwiga Danuta Mróz (sprawozdawca), Sędziowie: Sędzia WSA - Daria Gawlak-Nowakowska, Sędzia WSA - Katarzyna Borońska, Protokolant: Starszy inspektor sądowy - Katarzyna Motyl, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 6 lutego 2014 r. sprawy ze skargi: A. Z. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 17 marca 2011 roku sygn. akt I SA/Wr 1097/10 w sprawie ze skargi A. Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w L. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie: zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 rok od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu I. zmienia wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 17 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 1097/10 w ten sposób, że uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. z dnia [...] nr [...]; II. określa, że uchylone decyzje nie podlegają wykonaniu; III zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej we W. na rzecz skarżącej A. Z. kwotę 3.141, 00 (słownie: trzy tysiące sto czterdzieści jeden) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/5

Przedmiotem skargi A.Z. jest wznowienie postępowania sądowego zakończonego prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 17 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 1097/10 w sprawie ze skargi A. Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w L. z dnia 2 lipca 2010 r. Nr LG PD/4117-111/09 w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu.

Jak wynika z ustalonego stanu faktycznego, w sprawie toczyło się postępowanie podatkowe w zakresie ustalenia małżonkom A. Z. i odrębnie A. Z. zryczałtowanego podatku dochodowego za 2003 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów. W wyniku postępowania organ I instancji wydał na podstawie art. 20 ust. 1 i ust. 3 oraz art. 30 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm. - dalej: u.p.d.o.f.) decyzję ustalającą A. Z. (zwanej dalej: stroną, podatniczką lub skarżącą) podatek dochodowy w kwocie 74.641,00 zł. Następnie decyzją z dnia 2 lipca 2010 r., nr [...], Dyrektor Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w L., uchylił powyższą decyzję i ustalił ten podatek w kwocie 48.264 zł.

W trakcie prowadzonego postępowania organ odwoławczy ocenił, że strona nie wykazała w wiarygodny sposób, że poniesione wydatki i zgromadzone środki znajdują pokrycie w określonych źródłach przychodu lub w posiadanych środkach. Z treści akt wynika, że zasadniczą kwestią sporną była wartość majątku, jakim dysponowała podatniczka w roku 2003 i latach poprzednich. Bezsporna była natomiast kwestia rozmiaru wydatków poniesionych przez nią w 2003 r.

Uzasadniając rozstrzygnięcie organ odwoławczy wskazał, że podatniczka wraz z mężem (A. Z.) w 2003 r. poniosła wydatki w kwocie 212.992,67 zł, w czasie, gdy w ich dyspozycji znajdowały się środki finansowe, co do których stwierdzono, że pochodzą z legalnych źródeł przychodu, w kwocie 84.288,47 zł. Zatem nadwyżka wydatków nad posiadanymi środkami finansowymi wyniosła 128.704,20 zł, wobec czego organ wydatki nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach, przypadające na skarżącą, określił w wysokości 64.352,10 zł, a wysokość zryczałtowanego podatku dochodowego (wg 75% stawki) w wysokości 48.264 zł.

Od powyższej decyzji wywiedziono skargę. Strona domagała się uchylenia zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji organu I instancji, zarzucając organowi naruszenie art. 10 ust. 1 pkt 9), art. 20 ust. 1 i ust. 2 oraz art. art. 30 ust. 1 pkt 7) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (u.p.d.o.f.) poprzez ich niewłaściwe zastosowanie oraz art. 120, art.180, art. 181 § 1, art. 187 § 1, art. 191 i art. 196 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej: O.P.) poprzez wadliwe prowadzenie postępowania dowodowego, odmowę przeprowadzenia wnioskowanych dowodów, brak pouczenia stron o odmowie złożenia zeznań, odpowiedzi na pytania i odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.

Strona 1/5