Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz, Sędziowie: Sędzia WSA Katarzyna Borońska (sprawozdawca), Sędzia WSA Maria Tkacz-Rutkowska, Protokolant: Asystent sędziego Marcin Kuliś, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 17 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi J. C. i J. Ca. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości na 2013 r. oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze w J. (dalej: organ odwoławczy lub SKO) utrzymało w mocy decyzję Burmistrza S. (dalej: organ podatkowy pierwszej instancji) z dnia [...] r. nr [...], którą - w wyniku wznowienia postępowania - uchylono ostateczną decyzję z dnia [...] r. w sprawie wymiaru J. C. (dalej: skarżąca) i J. Ca. (dalej: skarżący) podatku od nieruchomości za 2013 r. w kwocie 1.100,00 zł i orzeczono skarżącym zobowiązanie podatkowe w tym podatku za 2013 r. w kwocie 12.031,00 zł. Wymienione rozstrzygnięcie zostało wydane w oparciu o następujący stan faktyczny i prawny sprawy.
Ostateczną decyzją z dnia [...] r. (nr [...]) organ podatkowy pierwszej instancji ustalił skarżącym za 2013 r. podatek od nieruchomości położonej w S[...] przy ul. [...] [...]D, w kwocie 1.110,00 zł, przyjmując do opodatkowania budynki mieszkalne i ich części o powierzchni 571,20 m2 oraz grunty związane z budynkami mieszkalnymi o powierzchni 1.540 m2. W dniu 6 lutego 2013 r. we wskazanej nieruchomości, stanowiącej budynek mieszkalno-pensjonatowy, została przeprowadzona kontrola podatkowa, na skutek której organ podatkowy pierwszej instancji postanowieniem z dnia [...] r. nr [...] na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sieprnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. w Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm. - dalej w skrócie: O.p. wznowił postępowanie podatkowe, zakończone w/w decyzją ostateczną - ze względu ujawnienie nieznanej temu organowi w dniu wydania decyzji, istotnej dla sprawy nowej okoliczności faktycznej, polegającej na nie zgłoszeniu w podatku od nieruchomości prowadzenia działalności gospodarczej. Wspomnianą wyżej decyzją z dnia [...] r. organ podatkowy pierwszej instancji uchylił swoją decyzję ostateczną z dnia [...] r. i ustalił skarżącym nową wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2013 r. Uzasadniając rozstrzygnięcie organ wskazał, że z ustaleń poczynionych podczas kontroli przeprowadzonej w dniu 6 lutego 2013 r.,wynika, że przedmiotowa nieruchomość nie mogła w całości zostać objęta najniższymi stawkami podatku przewidzianymi dla nieruchomości o charakterze mieszkalnym, jako że w budynku wchodzącym w skład tej nieruchomości, prowadzona jest działalność gospodarcza w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania (wynajem pokoi gościnnych). W czasie kontroli obiekt był zapełniony gośćmi. Ponadto obiekt ten do marca 2013 r. reklamowany był w Internecie pod nazwą "A", natomiast po interwencji Urzędu Marszałkowskiego - pod nazwą "A". W ocenie organu podatkowego pierwszej instancji, systematyczne wynajmowanie lokali na krótkie okresy spełnia kryteria działalności gospodarczej w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospdoarczej (Dz. U. z 2010 r. nr 220, poz. 1447), tj. działalności ciągłej i zorganizowanej o charakterze zarobkowym, zmierzającym do osiągnięcia zysku. I nie ma tu znaczenia fakt zgłoszenia zawieszenia prowadzenia działalności gospodarczej. W konsekwencji, organ podatkowy pierwszej instancji uznał, że wynajem miejsc noclegowych w budynku mieszkalno-pensjonatowym jest działalnością gospodarczą, a co za tym idzie, ta część budynku, która zajęta jest na pokoje gościnne podlega opodatkowaniu według stawek najwyższych, przewidzianych dla przedmiotów opodatkowania związanych z działalnością gospodarczą.