Skarga Spółki Akcyjnej (...) na decyzję Izby Skarbowej w (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 1994 r. i na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 i 3 oraz art. 55 ust. 1 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Urzędu Skarbowego w (...); (...).
Tezy

Spełnienie obowiązku nałożonego na pracodawcę normą prawną, polegającego na wydaniu towaru pracownikowi, nie ma charakteru obrotu cywilnoprawnego i pozostaje poza zakresem przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług określonym w art. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Spółki Akcyjnej (...) na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 25 sierpnia 1997 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 1994 r. i na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 i 3 oraz art. 55 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Urzędu Skarbowego w (...); (...).

Uzasadnienie strona 1/7

Przedmiotem skargi Spółki Akcyjnej w L. jest decyzja Izby Skarbowej w L. z dnia 25 sierpnia 1997 r. (...), którą utrzymano w mocy decyzję Izby Skarbowej w L. z dnia 7 maja 1997 r. (...) w sprawie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 1994 r. W decyzji tej stwierdzono, że w wyniku przeprowadzonego przez Urząd Skarbowy w L. postępowania podatkowego w zakresie prawidłowości rozliczeń z budżetem z tytułu podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 1994 r. stwierdzono, m.in. iż Spółka naruszyła przepisy art. 2 ust. 3 pkt 2 i 5 oraz art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, zwanej dalej ustawą o VAT, bowiem nie opodatkowała i nie zaewidencjonowała wykonanych czynności na rzecz własnych pracowników, które polegały na:

- dowozie z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania pracy,

- wydawaniu w naturze deputatu węglowego,

- wydawaniu zegarków jubileuszowych.

Powyższe nieprawidłowości znalazły odzwierciedlenie w decyzji (...) z dnia 7 maja 1997 r. w sprawie określenia:

- nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek podatnika za miesiące styczeń-grudzień 1994 r. w wysokości (...)

- zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za miesiące:

marzec 1994 r. w kwocie (...) i czerwiec 1994 r. w kwocie (...) oraz ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług w wysokości odpowiadającej 30 procent kwoty zaniżenia zobowiązania podatkowego lub zawyżenia kwoty zwrotu w łącznej wysokości (...).

Spółka wnosząc odwołanie od tej decyzji i wnosząc o stwierdzenie jej nieważności zarzuciła:

- naruszenie prawa materialnego przez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, a w szczególności przepisu zawartego w art. 2 ust. 3 pkt 2 i 5 oraz art. 27 ust. 6 w związku z art. 27 ust. 4 ustawy o VAT,

- naruszenie przepisów art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486/ mówiącego, że przedmiot opodatkowania musi wynikać z ustawy,

- naruszenie prawa procesowego, a w szczególności przepisów art. art. 7 i art. 9 oraz art. 77 par. 1 Kpa.

W uzasadnieniu odwołania Spółka podniosła, iż zorganizowane przewozy pracownicze nie są usługami świadczonymi na potrzeby osobiste pracowników, bowiem jest to transport technologiczny w celu zapewnienia ciągłości procesu technologiczno-produkcyjnego. Również w zakresie wydawanego deputatu węglowego oraz zegarków jubileuszowych. Spółka zarzuciła Urzędowi Skarbowemu w L. bezpodstawność opodatkowania tych czynności, bowiem nie są one wykonywane na potrzeby osobiste pracowników, lecz zostały im zagwarantowane na mocy Karty Górnika i Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Przemysłu Miedziowego i stanowią element wynagrodzenia pracowników w naturze - co zdaniem Spółki podlega w świetle przepisów art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT zwolnieniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Spółka zakwestionowała również zasadność ustalenia sankcji, bowiem dane do ich wyliczenia wynikały z ewidencji, zatem nie zaistniał przypadek pominięcia w ewidencji jednej lub większej ilości transakcji skutkującej naruszeniem obowiązków ewidencyjnych, określonych w przepisach art. 27 ust. 4 ustawy o VAT, a więc i przesłanki do ustalenia sankcji. Do pozostałych ustaleń zaskarżonej decyzji. Spółka zastrzeżeń nie wniosła.

Strona 1/7