Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia NSA Henryka Łysikowska, Sędziowie: sędzia WSA Zbigniew Łoboda, sędzia WSA Maria Tkacz-Rutkowska (sprawozdawca), Protokolant: starszy specjalista Małgorzata Jakubiak, po rozpoznaniu na rozprawie w Wydziale I w dniu 13 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi A. spółki z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. z dnia 7 grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2011 r. oddala skargę w całości.
Przedmiotem skargi jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. (dalej: SKO/ organ odwoławczy) z dnia 7 grudnia 2016 r. nr SKO/41/P-259/2016 utrzymująca w mocy decyzję Burmistrza N. (dalej: organ podatkowy pierwszej instancji) z dnia 6 września 2016 r. nr FN.3120.8.2015-OP określającą A. sp. z o.o. w W. (dalej: spółka/skarżąca) zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości za 2011 r. w kwocie 156.228 zł.
Organ podatkowy pierwszej instancji stwierdził, że spółka prowadzi działalność gospodarczą w K. Specjalnej Strefie Ekonomicznej Małej Przedsiębiorczości Obszar W. (dalej: strefa ekonomiczna) na podstawie zezwolenia nr 52 z dnia 21 listopada 2005 r. W dniu 17 stycznia 2011 r. spółka złożyła deklarację na podatek od nieruchomości za 2011 r., w której wykazała podatek w kwocie 0 zł, deklarując do opodatkowania 52.414 m ² powierzchni gruntów i 6.258,56 m² powierzchni budynków, wskazując jednocześnie, że przysługuje jej zwolnienie z podatku od nieruchomości na podstawie uchwały Rady Gminy i Miasta N. z dnia 25 czerwca 2002 roku Nr XXXVI/325/02, w sprawie zwolnień w podatku od nieruchomości przedsiębiorców inwestujących w K. Specjalnej Strefie Ekonomicznej Małej Przedsiębiorczości - obszar gminy N., (dalej: uchwała rady gminy z 2002 r.). Spółka zaznaczyła także, że nie złożyła żadnego innego wniosku o udzielenie pomocy publicznej lub umorzenie podatku od nieruchomości.
Zdaniem organu podatkowego pierwszej instancji spółka nie była uprawniona do skorzystania ze zwolnienia z podatku od nieruchomości na podstawie ww. uchwały Zauważono, że ww. uchwała nie była notyfikowana Komisji Europejskiej jako istniejący przed przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej program pomocy publicznej dla przedsiębiorców i nie została prawnie zaakceptowana przez ten organ w charakterze takiego programu. Wobec czego uchwała ta nie może zostać uznana za legalną i skuteczną w stosunku do podatnika, który rozpoczął działalność w strefie ekonomicznej. Odmienne stanowisko oznaczałoby udzielenie nowej pomocy publicznej z naruszeniem art. 108 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE z 2016r. Nr C 202, s.1; dalej: TFUE), art. 2 i art. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE (Dz. Urz. UE z dnia 27 marca 1999r. Nr L 83, s. 1; dalej: rozporządzenie nr 659/1999) oraz pkt 38 Wytycznych w sprawie pomocy regionalnej na lata 2007-2013 (2006/6 54/08; Dz. Urz. UE z dnia 4 marca 2006 r. Nr C 54, s. 13). Organ podkreślił, że z obowiązku uprzedniej notyfikacji pomocy do Komisji Europejskiej w oparciu o pkt 3 Załącznika nr IV do Traktatu o przystąpieniu m.in. Polski do Unii Europejskiej (Dz. U. z 2004r., Nr 90, poz. 864; dalej: Traktat Akcesyjny) zwolniona w drodze wyjątku była pomoc indywidualna, która została udzielona przed dniem akcesji i o ile całkowita kwota zaangażowania zobowiązania państwa z tytułu takiego środka była precyzyjnie określona na dzień akcesji. W przypadku spółki na dzień akcesji nie była znana mająca zastosowanie w przyszłości powierzchnia gruntu, powierzchnia budynków, wartość budowli ani wartość kosztów kwalifikowanych inwestycji realizowanych przez podatnika, bowiem na dzień akcesji spółka nie była właścicielem ani użytkownikiem wieczystym nieruchomości na terenie strefy ekonomicznej ani nawet stroną jakiejkolwiek umowy, na podstawie której mogłaby nabyć jakąkolwiek nieruchomość na terenie strefy ekonomicznej. Uchwała rady gminy z 2002 r. stanowiła normatywny program umożliwiający zwolnienie od obowiązku podatkowego ale wyłącznie jako pomoc publiczna dla przedsiębiorców inwestujących na terenie strefy ekonomicznej. Tym samym organ uznał, że wszelkie zwolnienia z obowiązku zapłaty podatku od nieruchomości na mocy powyższej uchwały stanowiłoby bezwzględnie pomoc publiczną, która w przypadku spółki byłaby pomocą nielegalną. Organ odwołał się do stanowiska Komisji Europejskiej oraz Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (dalej: Prezes UOKiK) z dnia 21 listopada 2012 r.