Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Barbara Ciołek (sprawozdawca), Sędziowie: Sędzia WSA Marta Semiczek, Sędzia WSA Maria Tkacz-Rutkowska, Protokolant: referent Daria Laskowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 18 lutego 2016 r. sprawy ze skargi A na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie uznania za niezasadne zarzutów niedopuszczalności egzekucji administracyjnej oraz umorzenia w części obowiązku: oddala skargę w całości
Przedmiotem skargi A (dalej: zobowiązana, skarżąca, spółka) jest postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z [...] nr [...] utrzymujące w mocy postanowienie Prezydenta W. z [...] (nr [...],[...]) w sprawie uznania za niezasadne zarzutów niedopuszczalności egzekucji oraz umorzenia w części obowiązku zgłoszonych w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym na podstawie tytułów wykonawczych o numerach: [...], [...], [...], [...], [...], obejmujących zaległości w podatku od nieruchomości za lata 2010-2014.
Z akt sprawy wynika, że w prowadzonym na podstawie ww. tytułów wykonawczych postępowaniu egzekucyjnym, zobowiązana w piśmie z 21 kwietnia 2015 r. wniosła zarzuty niedopuszczalności egzekucji i umorzenia w części zobowiązania, o jakich jest mowa w art. 33 § 1 pkt 1 i 6 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2014 r. poz. 1619 ze zm.; dalej: u.p.e.a.). Uzasadniając zgłoszone zarzuty, zobowiązana wskazała, że przystąpiła do programu pomocowego w ramach regionalnej pomocy inwestycyjnej, na podstawie uchwały Nr XXII/1816/04 Rady Miejskiej W. z 22 kwietnia 2004 r., polegającej na zwolnieniu z podatku od nieruchomości w związku z nabyciem nieruchomości po byłej zajezdni autobusowej i jej przebudową na okres 60 miesięcy. Stosowna zgoda została wyrażona przez Prezydenta W., a zwolnienie miało charakter warunkowy i przestawało przysługiwać w przypadku sprzedaży tej nieruchomości. Dalej wskazała, że Sąd Rejonowy dla W. - F., postanowieniem z [...] ([...]) ogłosił upadłość Spółki z możliwością zawarcia układu, natomiast przyjęty układ został zatwierdzony postanowieniem z [...]. W ramach układu do wierzytelności do kwoty [...] zł następowało umorzenie 25% zgłoszonych kwot zaległości, a spłata reszty zaległości została rozłożona na 4 raty. W przypadku pozostałych wierzytelności, również następowało umorzenie 25% kwoty oraz ustalona została spłata w 16 ratach. Układ ten obejmował także zobowiązania podatkowe. Układ obejmował z mocy prawa zaległości powstałe przed dniem ogłoszenia upadłości i układ wiąże wszystkich wierzycieli, których wierzytelności są objęte układem choćby nie zostały umieszczone na liście. W ocenie zobowiązanej, stosownie do art. 140 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 1112 ze zm., dalej: p.u.n.), niedopuszczalne jest wszczęcie egzekucji zaległości objętych upadłością. Odnosząc się do egzekwowanych zaległości z tytułu podatku od nieruchomości zobowiązania wskazała, że podatek za lata 2010 i 2011 został objęty układem jako wierzytelność istniejąca i wymagalna w momencie ogłoszenia postanowienia o upadłości, także w zakresie rat z terminem płatności po ogłoszeniu upadłości. W zakresie natomiast zobowiązań za lata 2012-2014 nastąpiło, zdaniem zobowiązanej, szczególne określenie obowiązku podatkowego i wierzytelności, które przysługiwałoby Gminie W. W dniu 12 marca 2010 r. powstała warunkowa wierzytelność Gminy, obejmująca potencjalne zobowiązanie za przyszłe 60 miesięcy, która konkretyzowała się w deklaracjach podatnika. Przywołując treść art. 272 p.u.n. wedle którego układ obejmuje także wierzytelności zależne od warunku, jeżeli warunek się ziści w trakcie wykonywania układu, zobowiązana stwierdziła, że układ objął także te zaległości, co oznacza konieczność ich umorzenia w 25% i niepobierania odsetek za zwłokę. Zatem, nie mogą być one przedmiotem egzekucji, albowiem prowadziłoby to do uprzywilejowania wierzycieli.