skargę Gminy W. na decyzję Izby Skarbowej w (...) w przedmiocie określenia podatku od towarów i usług za styczeń 1996 r.
Tezy

1. Gmina jako osoba prawna wykonująca zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, w zakresie w jakim realizuje we własnym imieniu i na własny rachunek czynności określone w art. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, co ma miejsce w szczególności w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej - jest podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

2. "Użytkownikiem" dokonującym sprzedaży towaru używanego w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym jest jedynie taki jego właściciel, który w momencie sprzedaży korzysta z niego w ten sposób, że faktycznie go używa, a nie tylko pobiera z tego towaru pożytki cywilne i inne przychody.

3. Uznając, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami tego podatku, zwolnieniu od niego poddał jedynie te ich usługi, które polegają na władczym realizowaniu ich zadań /91 KU/, co nie wypełnia całego zakresu działań gminy, realizowanych w ramach usług znajdujących się poza gałęzią 91 KU, które mogą podlegać zwolnieniu od podatku jedynie wtedy, gdy wymienione są w załączniku nr 2 do ustawy. Pozostałe natomiast usługi świadczone przez gminę podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

4. Zwolnienie usługi od podatku od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT musi wynikać wprost z załącznika nr 2 do tej ustawy, obejmując usługi ściśle w nim wymienione, o zakresie przedmiotowym wskazanym w klasyfikacji statystycznej dotyczącej usług, nie może wynikać natomiast jedynie z interpretacji tej klasyfikacji.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skargę Gminy W. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 1 czerwca 1999 r. w przedmiocie określenia podatku od towarów i usług za styczeń 1996 r.

Uzasadnienie strona 1/11

Według ustaleń właściwego inspektora kontroli skarbowej (...) Zarząd Miasta W. wykonywał w 1996 r. w sposób częstotliwy czynności wymienione w art. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, cytowanej dalej jako ustawa o VAT, a więc podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Powziąwszy w trakcie kontroli wiadomość o obowiązku w tym podatku, strona wystąpiła o zaniechanie jego ustalania i poboru, odpowiednio motywując swe żądanie. Odmowa organu stała się prawomocna z chwilą wydania dnia 1 października 1997 r. przez Naczelny Sąd Administracyjny wyroku oddalającego skargę /I SA/Wr 573/97/.

Brak deklaracji podatku od towarów i usług za 1996 r. spowodował z kolei kontrolę zmierzającą do ustalenia podstaw opodatkowania w owym podatku. Stwierdzono wówczas, że czynności podlegające opodatkowaniu polegały na:

- sprzedaży w ramach obrotu cywilnoprawnego budynków, obiektów, lokali mieszkalnych i użytkowych, garaży;

- odpłatnej dzierżawie nieruchomości gruntowych;

- wynajmie lokali użytkowych i związanych z tym wynajmem usług dostarczania energii cieplnej, elektrycznej, wody;

- sprzedaży usług parkingowych;

- dzierżawie miejsc pod reklamę;

- przekazywaniu towarów na potrzeby reprezentacji i reklamy;

- sprzedaży sieci wodociągowych. (...)

Wykonując czynności podlegające opodatkowaniu w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT i dokonując zgłoszeń identyfikacyjnych, Gmina deklarowała sprzedaż towarów i usług wyłącznie zwolnionych od podatku. Nie wykonywała też innych czynności, do których była zobowiązana przepisami ustawy podatkowej, to jest: nie prowadziła ewidencji na potrzeby podatku od towarów i usług wbrew art. 27 ust. 4 ustawy o VAT nie przestrzegała obowiązku dokumentowania transakcji fakturami lub rachunkami uproszczonymi stwierdzającymi w szczególności sprzedaż towarów, datę tej sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, wartość sprzedaży, kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, naruszając tym art. 32 ustawy o VAT; nie obliczała i nie wpłacała podatku od towarów i usług, naruszając tym przepisy art. 26 ustawy o VAT; nie składała w urzędzie skarbowym deklaracji podatkowych, do czego była zobowiązana w art. 10 ustawy o VAT.

Poczynione ustalenia posłużyły do określenia należności w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 1996 r. decyzją z dnia 19 marca 1999 r.

W odwołaniu strona domagała się uchylenia zaskarżonej decyzji w całości i umorzenia postępowania, ewentualnie uchylenia zaskarżonej decyzji w całości i przekazania sprawy organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia. (...)

Zaskarżona decyzja Izby Skarbowej w (...) z dnia 1 czerwca 1999 r. uchyliła w części decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia 19 marca 1999 r., wydaną na podstawie m.in. art. 21 par. 1 pkt 1 i par. 3, art. 53 par. 4 i art. 207 par. 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ oraz art. 2, art. 5 i art. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, i orzekła niższą zaległość podatkową i niższe odsetki za zwłokę w ich uiszczeniu. Określenie niższej wysokości podatku było następstwem uwzględnienia jednego z zarzutów odwołania, dotyczącego przekazywania towarów na potrzeby reprezentacji i reklamy.

Strona 1/11