Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz, Sędziowie: Sędzia NSA Lidia Błystak (sprawozdawca), Sędzia WSA Marta Semiczek, Protokolant: Paulina Wódka, Po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 lutego 2012 r. przy udziale sprawy ze skargi M.R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 21 września 2011 r. Nr [...] w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu. oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/9

Decyzją z dnia [...] Nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej oraz art. 20 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...] Nr [...] ustalającą M.R. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów w wys. 76.144 zł.

Decyzją z dnia [...] Nr [...], utrzymaną w mocy przez Dyrektora Izby Skarbowej decyzją z dnia [...] Nr [...] organ I instancji ustalił M.R. za 2005 r. zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów w wys. 73.554 zł., stwierdzając, że wydatki strony nie znajdują pokrycia w ujawnionych źródłach dochodu. Strona nie kwestionowała ustalonych przychodów i wydatków z 2005 r., nie zgadzała się z pominięciem oszczędności zgromadzonych na dzień 1 stycznia 2001 r., które wg niej wynosiły kwotę 330.000 zł. i oszczędności zgromadzonych w latach następnych. Organ II instancji wskazał, że skoro strona kwestionowała ustalenia organu I instancji w zakresie lat wcześniejszych, lecz sama nie wskazała jakie poniosła wydatki na utrzymanie w latach 1991 - 1999, prawidłowo organ I instancji przyjął najniższe statystyczne koszty utrzymania. Analiza przychodów i wydatków za lata 1991 - 2000 potwierdziła, że strona nie mogła zgromadzić na 1 stycznia 2001 r. środków ze źródeł opodatkowanych lub wolnych od podatku w kwocie oświadczonej (330.000 zł.), nawet uwzględniając otrzymane od matki darowizny (50.000 USD) oraz rozliczeń z konkubentem R.P. Oceniając możliwości zgromadzenia przez stronę oszczędności z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej (lata 1991-1995 i 1998 - 2000) organ II instancji stwierdził, że prowadząc tę działalność strona nie mogła zaoszczędzić kwoty 170.000 zł., gdyż przychody uzyskane z tej działalności (553.239,55 zł.) przewyższały wydatki poniesione w związku z tą działalnością (531.849,90 zł.) jedynie o 21.389,65 zł. i tylko ta kwota mogłaby stanowić ewentualne oszczędności.

Wyrokiem z dnia 22.04.2009 r. (sygn. ISA/Wr 1017/08) będącym następstwem skargi strony, Sąd uchylił zaskarżone decyzje organów obu instancji, stwierdzając naruszenie zasad postępowania procesowego, a to przepisów art. 120, art. 121, art. 122, art. 124, art. 180, art. 181, art. 187 § 1 i art. 191 Ordynacji podatkowej, wskazując, że dowolnie oceniono okoliczność prowadzenia przez skarżącą wspólnego gospodarstwa domowego (posiadania wspólnego budżetu) z R.P., zalecając wyjaśnienie jaki wpływ na możliwość zgromadzenia przez stronę środków finansowych (oszczędności), które mogłyby pokryć ponoszone w roku badanym wydatki, miały dochody R.P. za lata 1991-1999. Wg Sądu na rozliczenie strony za 2005 r. może mieć wpływ uchylenie przez Sąd decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiocie ustalenia R.P. zobowiązania od dochodów pochodzących ze źródeł nieujawnionych za 2000 r. Zauważył Sąd, że w rozliczeniu kosztów utrzymania pominięto R.P, co wskazuje na niekonsekwencję organu, skoro uwzględniono "wspólność" dochodów konkubentów. Wskazuje to na konieczność ponownego rozliczenia kosztów, jakie strona ponosiła na utrzymanie. Sąd pokreślił nadto dowolność ustaleń organów w zakresie rozliczeń uwzględniających posiadane przez stronę oszczędności dolarowe: dokonując przeliczenia dolarów na złotówki raz stosowano kurs średnioroczny (np. wyliczając oszczędności dolarowe, jakimi strona mogła dysponować w 2000 r.), a kolejnym razem przyjęto średni kurs z ostatniego dnia grudnia (np. wyliczając wartość oszczędności dolarowych, za pomocą których strona mogła pokryć niedobory roku 1999), co może mieć wpływ na końcowe rozliczenie. Organ niezasadnie oszacował obroty z działalności gospodarczej za 1992 r. przyjmując za tenże rok przychody i koszty na poziomie 1993 r. - przyjęta metoda wydaje się niekorzystna dla strony.

Strona 1/9