Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t, Administracyjne postępowanie, Opłata skarbowa, Podatkowe postępowanie
Tezy

W sprawach ustalających zobowiązanie podatkowe, podatnik skutecznie może domagać się wszczęcia jednego z trybów nadzwyczajnego postępowania administracyjnego /żądanie uchylenia, zmiany lub stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej ustalającej zobowiązanie podatkowe/ w ciągu roku od doręczenia tej decyzji.

Złożenie żądania po tym terminie powoduje jego bezskuteczność; art. 177 Kpa stanowi bowiem, że złożone żądanie po upływie tego terminu nie podlega rozpatrzeniu.

Uzasadnienie strona 1/3

Przedsiębiorstwo "E." spółka z o.o. w likwidacji zaskarżyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 30 lipca 1997 r. (...) utrzymującą w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w Ś. z dnia 14 kwietnia 1997 r., którą odmówiono zwrotu opłaty skarbowej w łącznej kwocie 43.321,60 zł wraz z odsetkami.

W latach 1994-1995 Przedsiębiorstwo "E." spółka z o.o. zawierała umowy przelewu wierzytelności. Dla 24 z tych umów, zawartych od dnia 28 marca 1994 r. do dnia 19 października 1994 r. właściwym do pobierania opłaty skarbowej był Urząd Skarbowy w Ś., gdzie uiszczono ją w łącznej kwocie 43.321,60 zł.

W dniu 2 stycznia 1997 r. likwidator Spółki zwrócił się w jej imieniu o zwrot uiszczonej opłaty skarbowej w łącznej kwocie 57.970,65 zł wraz z ustawowymi odsetkami.

W uzasadnieniu wniosku podał, że w sytuacji gdy obrót wierzytelnościami dokonywany był w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, uiszczona od umów przelewu wierzytelności opłata skarbowa była nienależna, co uzasadnia jej zwrot na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./.

Wniosek ten według właściwości rozpoznał Urząd Skarbowy w Ś., który decyzję z dnia 14 kwietnia 1994 r. powołując jako podstawę rozstrzygnięcia przepis art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej oraz art. 104 Kpa odmówił zwrotu opłaty skarbowej.

Zdaniem Urzędu Spółka nie wykazała okoliczności uzasadniających zwrot opłaty na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy. Natomiast przepis na który powoływał się Likwidator Spółki tj. art. 13 ust. 1 pkt 2 lit. "a" ustawy o opłacie skarbowej odnosi się tylko do dokumentów a nie do czynności cywilnoprawnych.

Odwołując się od powyższej decyzji Likwidator Spółki zarzucił, że wydana ona została z naruszeniem prawa materialnego przez niewłaściwe jego zastosowanie i wykładnię, zarzucił, że organ podatkowy nie wyjaśnił stanu faktycznego sprawy i nie ustalił czy wnioskodawca był obowiązany do uiszczenia od zawieranych umów opłaty skarbowej, oraz że nie ustosunkowano się merytorycznie do wniosku strony, poprzestając na literalnej wykładni art. 15 ust. 1 pkt 3 ustawy o opłacie skarbowej. Błędnie też - w opinii odwołującej się Spółki - zakwalifikowano pismo strony z dnia 2 stycznia 1997 r., gdyż powinno ono być potraktowane jako wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji wymiarowych w zakresie opłaty skarbowej lub też wniosek o jej zwrot, jako nienależnie uiszczonej na podstawie art. 29 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /tj. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./.

Izba Skarbowa w W. nie uwzględniła zarzutów odwołania potwierdzając, że w rozpatrywanej sprawie nie zachodziły przesłanki z art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy o opłacie skarbowej uzasadniające zwrot opłaty i niewątpliwie okolicznością taką nie jest dokonanie wymiaru niezgodnie z prawem.

Organ odwoławczy nie uwzględnił też zarzutu, że wniosek strony powinien być potraktowany jako żądanie stwierdzenia nieważności decyzji, gdyż z uwagi na upływ terminu określonego art. 177 Kpa rozpoznanie takiego wniosku było niemożliwe.

Strona 1/3