Sprawa ze skargi na decyzję Izby Skarbowej we W. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998 rok
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Halina Betta (sprawozdawca), Sędzia NSA Andrzej Szczerbiński, Sędzia WSA Ludmiła Jajkiewicz, Protokolant Barbara Głowaczewska, po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2004r. na rozprawie sprawy ze skargi J. C. na decyzję Izby Skarbowej we W. z dnia [...]. Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1998 rok I. uchyla zaskarżoną decyzję II. orzeka, że decyzja opisana w pkt I nie podlega wykonaniu III. zasądza na rzecz strony skarżącej od Dyrektora Izby Skarbowej we W. kwotę 3.302,30 (trzy tysiące trzysta dwa złote trzydzieści groszy) zł tytułem kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie strona 1/3

Decyzją z dnia [...]Inspektor Kontroli Skarbowej z Urzędu Kontroli Skarbowej we W. po przeprowadzeniu postępowania kontrolnego określił J. C. należny podatek dochodowy od osób fizycznych za 1998 r. w wysokości [...]zł, zaległość podatkową w wysokości [...]zł oraz odsetki za zwłokę. W motywach decyzji zarzucono podatnikowi niedotrzymanie warunków dotyczących ulgi związanej z odliczeniem od dochodu wydatków na budowę budynku mieszkalnego z przeznaczeniem lokali mieszkalnych na wynajem. Stwierdzono bowiem, że jedno z mieszkań przeznaczonych na wynajem podatnik wykorzystał na własne potrzeby.

W odwołaniu od tej decyzji podatnik zarzucił, że z samego faktu zameldowania nie można wyciągać wniosku, iż lokal mieszkalny, w którym dokonano zameldowania, był przez niego wykorzystany do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych. Zdaniem podatnika organ pierwszej instancji nie zebrał wyczerpującego materiału dowodowego między innymi poprzez odstąpienie od przesłuchania świadków dla ustalenia faktycznego sposobu korzystania z lokalu mieszkalnego i w konsekwencji dokonał błędnej oceny istotnych okoliczności sprawy, a nadto wskazano na okoliczność, że lokal był wynajęty osobie trzeciej, która z tego tytułu uiszczała czynsz najmu.

Przytoczone w odwołaniu argumenty nie przekonały Izby Skarbowej we W., która decyzją z dnia [...]. uchyliła co prawda decyzję organu pierwszej instancji w części (uwzględniając zarzuty odwołania dotyczące kosztów uzyskania przychodu) określając jednakże podatek dochodowy w kwocie [...]zł, zaległość podatkową w kwocie [...] zł i odsetki za zwłokę i nie uwzględniając zarzutów związanych z utratą przez podatnika prawa do odliczenia ulgi z tytułu budowy budynku z przeznaczeniem lokali na wynajem. Zgodnie z ustaleniami organu odwoławczego z dokumentów znajdujących się w Urzędzie Skarbowym i sporządzonych przez podatnika (zgłoszenia aktualizacyjne NIP-1 dotyczące zmian miejsca zamieszkania) należało przyjąć, że miejscem zamieszkania podatnika w okresie od lipca 1998r. do stycznia 2000 r. był lokal przy ul. P. [...]we W., który zgodnie z deklaracją podatnika przeznaczony był na wynajem, z czym związana była ulga z tytułu budowy z przeznaczeniem lokali na wynajem.

Wyrokiem z dnia 13 maja 2002r. sygn. akt I SA/Wr 118/01 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę J. C. na decyzję Izby Skarbowej we W. z dnia [...]. W motywach wyroku wskazano, że nie można się zgodzić ze stroną skarżącą, iż organy winny były przeprowadzić dowody z zeznań świadków w celu ustalenia miejsca rzeczywistego zamieszkiwania podatnika. Zdaniem Sądu, z materiału sprawy wynika bezsprzecznie, że sam podatnik w dokumentach podatkowych, jak również umowach kredytowych, wskazywał, że od miesiąca sierpnia 1998r. zamieszkiwał w lokalu przy ul. P. [...]we W.. Fakt wskazania przez podatnika nowego miejsca zamieszkania spowodował zmianę właściwości miejscowej organu podatkowego. Wniosek, iż skarżący wskazał nieprawdziwe dane, prowadziłoby do konieczności ustalenia, że podatnik rozliczał się przed organem niewłaściwym rzeczowo, a tym samym mógłby doprowadzić do powstania dla podatnika znacznie bardziej niekorzystnych skutków prawnych. Sąd wskazał, że przychylenie się do zarzutów skarżącego mogłoby doprowadzić do wniosku, iż składając dokument NIP-1 dotyczący zmiany miejsca zamieszkana - a więc wywołujący skutki prawne - podał on nieprawdziwe dane. Uwzględnienie wniosku o przesłuchanie świadków prowadziłoby do konieczności prowadzenia dowodów przeciwko treści dokumentów mających znaczenie prawne i sporządzonych przez te osoby, które w postępowaniu miałyby treści tych dowodów zaprzeczyć. Sąd podzielił we wnioskach stanowisko organów podatkowych, że nie jest dopuszczalne dowodzenie zeznaniami świadków miejsca zamieszkania strony, jeżeli w dokumentach podatkowych wpływających na właściwość miejscową organów sam podatnik wskazał inne miejsce zamieszkania. Uzasadniając wyrok stwierdzono, że zgodnie z art. 16 ust. 10 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli dokonano zmiany przeznaczenia budynku lub lokalu z mieszkalnego na użytkowy albo przeznaczono budynek lub lokal mieszkalny na potrzeby właściciela lub współwłaściciela - podatnik jest obowiązany wykazać w zeznaniu i doliczyć do dochodów roku podatkowego, w którym zaistniały te okoliczności, uprzednio odliczone kwoty w części przypadającej na ten budynek lub lokal. Kwoty doliczone do dochodu zwiększa się o 10% za każdy rok kalendarzowy brakujący do upływu okresu, o którym mowa w zdaniu poprzedzającym. Skoro podatnik przeznaczył lokal na własne potrzeby - prawidłowo organy podatkowe uznały, że stracił on prawo do ulgi i podatek dochodowy za rok 1998 rozliczyły zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 26 ust. 10 pkt 3 powołanej ustawy. Wniosku takiego nie zmienia fakt, że skarżący przedstawił umowę najmu zawartą z A. T., skoro jej twierdzenia co do miejsca zamieszkania nie mogą być podzielone, a jednocześnie z materiału sprawy wynika, że w spornym lokalu mieszkał podatnik.

Strona 1/3