Sprawa ze skargi na decyzję SKO we W. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie ustalenia wymiaru podatku od nieruchomości za 2001r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ludmiła Jajkiewicz, Sędzia NSA Halina Betta (sprawozdawca), Asesor WSA Dagmara Dominik, Protokolant Anna Szokalska-Kruś, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 marca 2006r. sprawy ze skargi K. A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie ustalenia wymiaru podatku od nieruchomości za 2001r. oddala skargę

Inne orzeczenia o symbolu:
6115 Podatki od nieruchomości
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatkowe postępowanie
Podatki inne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/3

Decyzją z dnia [...] Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W. utrzymało w mocy własną decyzję z dnia [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej skarżącemu podatek od nieruchomości za 2001r.

W uzasadnieniu tej decyzji kolegium wskazało, że w świetle nieprecyzyjnej i budzącej wątpliwości interpretacyjne treści art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9 poz. 31 ze zm.) organ podatkowy, ustalając podatek od wynajmowanego przez skarżącego wolnostojącego garażu nie dopuścił się rażącego naruszenia prawa. Jeżeli zaś chodzi o uchwałę pięciu sędziów NSA z dnia 25 czerwca 2001r. sygn. akt FPK 4/00, to według Kolegium Odwoławczego, niewątpliwie wpłynie ona na zasadniczą zmianę orzecznictwa w przyszłości. Nie może jednak w ocenie Kolegium skutkować stwierdzeniem nieważności decyzji mieszczącej się we wcześniejszej interpretacji art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

W skardze do Sądu skarżący zarzucił, że organ podatkowy wydawał decyzje ustalające wymiar podatku od nieruchomości za 2001r. z rażącym naruszeniem prawa. Zdaniem skarżącego niezbędną przesłanką do uznania przedmiotowego garażu za samodzielny lokal jest uzyskanie wpisu do księgi wieczystej. Warunek ten w sprawie nie został spełniony. Skarżący wywodził, że przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości był wyraźnie określony, zatem orzecznictwo sądowe nie może zmienić faktu nadużycia prawa. Nadto skarżący wskazał na złamanie konstytucyjnej zasady równości wobec prawa, gdyż część najemców garaży nie płaciło takiego podatku.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W. wniosło o jej oddalenie podtrzymując dotychczasową argumentację. Stwierdziło, iż przyjęte w zaskarżonych decyzjach stanowisko znajdowało oparcie w ówczesnej interpretacji przepisu art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, jak i w orzecznictwie sądowo-administracyjnym. Zdaniem Kolegium, skoro ustawa nie zawiera definicji nieruchomości, to nie można zgodzić się że skarżącym, że przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości był określony czytelnie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we W. wyrokiem z dnia [...] sygn. akt [...] uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej podatek od nieruchomości za 2001r. Stwierdził, że zasady orzekania w sprawach o stwierdzenie nieważności wypracowane dla ogólnego postępowania administracyjnego tylko w ograniczonym zakresie mogą być przydatne do orzekania w sprawach podatkowych. W tych sprawach pierwszą czynnością powinno być ustalenie czy stosunek prawnopodatkowy został prawidłowo ujawniony i ukształtowany. Sąd dalej wyraził pogląd, że pojęcie rażącego naruszenia prawa i stwierdzenie nieważności decyzji podatkowej powinno być rozumiane odrębnie w stosunku do ustaleń właściwych dla ogólnego postępowania administracyjnego. Na tę okoliczność przywołano stanowisko wyrażone w piśmiennictwie podatkowym (por. H. Dzwonkowski w "Stwierdzenie nieważności podatkowej decyzji wymiarowej z powodu rażącego naruszenia prawa - publik. w Monitorze Podatkowym nr 9 z 2004r. str. 14), według którego wysokość podatku odzwierciedla prawo i wobec tego zarówno istnienie zobowiązania podatkowego jak i jego wysokość powinny być uznane za samodzielne kryteria oceny rażącego naruszenia prawa materialnego..

Strona 1/3
Inne orzeczenia o symbolu:
6115 Podatki od nieruchomości
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatkowe postępowanie
Podatki inne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze