Sprawa ze skargi na decyzję SKO w J. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2015 r.
Tezy

1.Podmioty spełniające warunki określone w uchwale rady gminy z 2002 r., które dokonały inwestycji na terenie strefy ekonomicznej w czasie jej obowiązywania, mogły oczekiwać, że do końca 2017 r. będą zwolnione z obowiązku uiszczania podatku od nieruchomości.

2.Organ gminy, jak i SKO nie są sądem krajowym albowiem stanowią one organy administracji, które nie rozstrzygają sporu między stronami.

3.Z uwagi na fakt, że TFUE wszedł w życie 1 grudnia 2009r. to niewątpliwym jest, że pomoc publiczna wynikająca z uchwały rady gminy z 2002r. została w prowadzona w życie przez wejściem w życie TFUE i jest nadal stosowana po wejściu w życiu TFUE bo do końca 2017r. to należy uznać, że jest to pomoc istniejąca w myśl art. 1 lit b) pkt i) rozporządzenia Rady (UE) nr 2015/1589 z dnia 13 lipca 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (tekst jednolity) (Dz. Urz. UE. z 2015r. Nr L 248 s. 9; dalej: rozporządzenie nr 2015/1589) 4. Jednocześnie minął okres przedawnienia przewidziany w treści art. 17 rozporządzenia nr 2015/1589 albowiem bieg przedawnienia w sprawie rozpoczął się w dniu 7 listopada 2005r. i termin przedawnienia upłynął w 2015r. A zatem skoro organ podatkowy wszczął postępowanie w dniu 8 marca 2016r. to uczynił to po upływie ww. terminu przedawnienia i należy uznać, że również z tego punktu widzenia jest to pomoc istniejąca w rozumieniu art. 1 lit. b) pkt iv) rozporządzenia nr 2015/1589.

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Dagmara Dominik- Ogińska ( sprawozdawca), Sędziowie: sędzia WSA Anetta Chołuj, sędzia WSA Barbara Ciołek, Protokolant: starszy asystent sędziego Dagmara Stankiewicz- Rajchman, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 23 lutego 2017 r. sprawy ze skargi A sp. z o.o. z/s w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. z dnia [...] września 2016 r., nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2015 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Burmistrza N. z dnia [...] maja 2016 nr [...]; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. na rzecz skarżącej A sp. z o.o. z/s w W. kwotę 9.130 zł (dziewięć tysięcy sto trzydzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/13

1. Postępowanie przed organami podatkowymi.

1.1. Przedmiotem skargi jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. (dalej: SKO/ organ odwoławczy) z dnia [...] września 2016r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Burmistrza N. (dalej: organ podatkowy pierwszej instancji) z dnia [...] maja 2016r. nr [...] określającą A sp. z o.o. w W. (dalej: spółka/ skarżąca) zobowiązanie podatkowe za 2015r. w kwocie 95.618 zł.

1.2. Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że w dniu [...] lutego 2015r. spółka złożyła deklarację na podatek od nieruchomości za 2015r., w której zadeklarowała podatek od nieruchomości w łącznej kwocie 0 zł, deklarując do opodatkowania 12.798 m2 powierzchni gruntów oraz 4.155 m2 powierzchni budynków.

1.3. Organ podatkowy pierwszej instancji wydał powołaną na wstępie decyzję, wskazując, że spółka prowadzi działalność gospodarczą w K. Specjalnej Strefie Ekonomicznej [...] (dalej: strefa ekonomiczna) na podstawie zezwolenia nr [...] z dnia [...] listopada 2005r. Zdaniem organu podatkowego pierwszej instancji spółka nie była uprawniona do skorzystania ze zwolnienia z podatku od nieruchomości na podstawie uchwały Rady Miasta i Gminy w Nowogrodźcu z dnia 25 czerwca 2002r. nr XXXVI/325/2002 w sprawie zwolnień w podatku od nieruchomości przedsiębiorców inwestujących w Kamiennogórskiej Specjalnej Strefie Ekonomicznej Małej Przedsiębiorczości - obszar gminy Nowogrodziec (dalej: uchwała rady gminy z 2002r.). Zauważono, że ww. uchwała nie była notyfikowana Komisji Europejskiej jako istniejący przed przystąpieniem Polski do Unii Europejskiej program pomocy publicznej dla przedsiębiorców i nie została prawnie zaakceptowana przez ten organ w charakterze takiego programu. Wobec czego uchwała ta nie może zostać uznana za legalną i skuteczną w stosunku do podatnika, który rozpoczął działalność w strefie ekonomicznej. Odmienne stanowisko oznaczałoby udzielenie nowej pomocy publicznej z naruszeniem art. 108 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE z 2016r. Nr C 202, s.1; dalej: TFUE), art. 2 i art. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE (Dz. Urz. UE z dnia 27 marca 1999r. Nr L 83, s. 1; dalej: rozporządzenie nr 659/1999) oraz pkt 38 Wytycznych w sprawie pomocy regionalnej na lata 2007-2013 (2006/6 54/08; Dz. Urz. UE z dnia 4 marca 2006r. Nr C 54, s. 13). Podkreślono, że z obowiązku uprzedniej notyfikacji pomocy do Komisji Europejskiej w oparciu o pkt 3 Załącznika nr IV do Traktatu o przystąpieniu m.in. Polski do Unii Europejskiej (Dz. U. z 2004r., Nr 90, poz. 864; dalej: Traktat Akcesyjny) zwolniona w drodze wyjątku była pomoc indywidualna, która została udzielona przed dniem akcesji i o ile całkowita kwota zaangażowania zobowiązania państwa z tytułu takiego środka była precyzyjnie określona na dzień akcesji. W przypadku spółki na dzień akcesji nie była znana mająca zastosowanie w przyszłości powierzchnia gruntu, powierzchnia budynków, wartość budowli ani wartość kosztów kwalifikowanych inwestycji realizowanych przez podatnika, bowiem na dzień akcesji spółka nie była właścicielem ani użytkownikiem wieczystym nieruchomości na terenie strefy ekonomicznej ani nawet stroną jakiejkolwiek umowy, na podstawie której mogłaby nabyć jakąkolwiek nieruchomość na terenie strefy ekonomicznej. Uchwała rady gminy z 2002r. stanowiła normatywny program umożliwiający zwolnienie od obowiązku podatkowego ale wyłącznie jako pomoc publiczna dla przedsiębiorców inwestujących na terenie strefy ekonomicznej. Tym samym uznano, że wszelkie zwolnienia z obowiązku zapłaty podatku od nieruchomości na mocy powyższej uchwały stanowiłoby bezwzględnie pomoc publiczną, która w przypadku spółki byłaby pomocą nielegalną. Odwołano się do stanowiska Komisji Europejskiej z dnia 24 lipca 2015r. oraz Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (dalej: Prezes UOKiK) z dnia 21 października 2013r.

Strona 1/13