Sprawa ze skargi na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej we W. w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie tytułu wykonawczego obejmującego zaległości w podatku od towarów i usług za II/2013
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marta Semiczek (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Henryka Łysikowska, Sędzia WSA Daria Gawlak-Nowakowska, , po rozpoznaniu w Wydziale I na posiedzeniu niejawnym w dniu 8 lutego 2017 r. przy udziale sprawy ze skargi "A" Sp. z o.o. z/s we W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie tytułu wykonawczego obejmującego zaległości w podatku od towarów i usług za II/2013 I. uchyla zaskarżone postanowienie; II. zasądza na rzecz skarżącej od Dyrektora Izby Skarbowej kwotę 351 ( trzysta pięćdziesiąt jeden) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/8

Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we W., jako organ egzekucyjny (równocześnie wierzyciel), w oparciu o tytuł egzekucyjny z dnia 25.04.2016 r. nr [...], prowadził postepowanie egzekucyjne w zakresie wykonania przez A sp. z o.o z siedzibą we W., obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług za luty 2013 r. w wysokości 160.000,00 zł należności głównej.

Realizując wymieniony tytuł wykonawczy (oraz inne), organ egzekucyjny stosownymi zawiadomieniami z dnia 27.04.2016 r. dokonał zajęć wierzytelności z rachunku bankowego i wkładu oszczędnościowego (w B SA, C w B. oraz w D SA). Dłużnicy zajętych wierzytelności w wyniku wykonania zajęć, przekazali na konto organu egzekucyjnego łączną kwotę w wysokości 447.845,25 zł, z czego na poczet zaległości objętych przedmiotowym tytułem wykonawczym zarachowano kwotę w wysokości 206.881,75 zł, co pokrywało całość dochodzonej w ten sposób należności.

Pismem z dnia 25.05.2016 r. A , wskazując na przepis art. 59 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2016 r., poz. 599 z późn. zm., w skrócie - "u.p.e.a.") wniosła o umorzenie postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie wymienionego tytułu wykonawczego (nr [...]). W uzasadnieniu strona podała, że obowiązek objęty tytułem wykonawczym został w całości wykonany, z uwagi na postanowienie Naczelnika D. Urzędu Skarbowego we W. z dnia 09.09.2015 r. (nr [...]) zaliczające z urzędu części zwrotu podatku od towarów i usług za miesiąc sierpień 2013 r. na poczet egzekwowanych należności (oraz innych).

Postanowieniem z dnia 21.07.2016 r. (nr [...]), powołując w podstawie prawnej przepis art. 59 § 1 pkt 2 u.p.e.a., Naczelnik D. Urzędu Skarbowego we W. odmówił umorzenia postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie tytułu wykonawczego nr [...] obejmującego zaległości w podatku od towarów i usług za luty 2013 r.

Organ egzekucyjny przypomniał, że Naczelnik D. Urzędu Skarbowego uwzględniając argumentację strony zawartą w zażaleniu od wymienionego postanowienia z dnia 9.09.2015 r., a mianowicie, że zarachowania zwrotu podatku od towarów i usług dokonano na poczet zobowiązań, które były wówczas określone decyzją nieostateczną (której nie nadano rygoru natychmiastowej wykonalności) - dokonał zwrotu kwoty pierwotniej zaliczonej wraz z należnym oprocentowaniem.

Niezależnie od tego, na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 3.12.2015 r. (nr [...]), stwierdzające uchybienie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie Naczelnika D. Urzędu Skarbowego z dnia 9.09.2015 r. w sprawie zaliczenia zwrotu podatku od towarów i usług, A wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, który wyrokiem z dnia 28.04.2016 r. (sygn. akt I SA/Wr 103/16) uchylił zaskarżone postanowienie. Sąd wskazał, że organ podatkowy naruszył przepis art. 145b § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, w skrócie "O.p."), doręczając postanowienie z dnia 9.09.2015 r. o zarachowaniu zwrotu podatku od towarów i usług, do rąk strony, podczas, gdy postanowienie powinien doręczyć pełnomocnikowi ustanowionemu w sprawie wymiarowej. W konsekwencji braku doręczenia postanowienia zarachowującego zwrot, zażalenie było niedopuszczalne i nie można było uznać, że złożono je z uchybieniem terminu do jego wniesienia.

Strona 1/8