Sprawa ze skargi na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej we W. w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Zbigniew Łoboda (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Marta Semiczek, Sędzia WSA Daria Gawlak-Nowakowska, , po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi "A" spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego I. uchylono zaskarżone postanowienie, II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej we W. na rzecz "A" spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W. kwotę 357 (słownie: trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/8

Naczelnik D. Urzędu Skarbowego we W. jako organ egzekucyjny (równocześnie wierzyciel), w oparciu o tytuł egzekucyjny z dnia [...].04.2016 r. nr [...], prowadził postepowanie egzekucyjne w zakresie wykonania przez A sp. z o.o z siedzibą we W., obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług za kwiecień, czerwiec i lipiec 2013 r. w łącznej kwocie 174.446 zł (suma należności głównych).

Realizując wymieniony tytuł wykonawczy (oraz inne), organ egzekucyjny stosownymi zawiadomieniami z dnia 27.04.2016 r. dokonał zajęć wierzytelności z rachunku bankowego i wkładu oszczędnościowego (w Banku [...], Banku [...] w B. oraz w Banku [...]). Dłużnicy zajętych wierzytelności w wyniku wykonania zajęć, przekazali na konto organu egzekucyjnego łączną kwotę w wysokości 447.845,25 zł, z czego na poczet zaległości objętych przedmiotowym tytułem wykonawczym zarachowano kwotę w wysokości 195.372,40 zł, co pokrywało całość dochodzonej w ten sposób należności.

Pismem z dnia 25.05.2016 r. A, wskazując na przepis art. 59 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2016 r., poz. 599 z późn. zm., w skrócie - "u.p.e.a.") wniosła o umorzenie postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie wymienionego tytułu wykonawczego (nr [...]). W uzasadnieniu strona podała, że obowiązek objęty tytułem wykonawczym został w całości wykonany, z uwagi na postanowienie Naczelnika D. Urzędu Skarbowego we W. z dnia [...].09.2015 r. (nr [...]) zaliczające z urzędu części zwrotu podatku od towarów i usług za miesiąc sierpień 2013 r. na poczet egzekwowanych należności (oraz innych).

Postanowieniem z dnia [...].07.2016 r. (nr [...]), powołując w podstawie prawnej przepis art. 59 § 1 pkt 2 u.p.e.a., Naczelnik D. Urzędu Skarbowego we W. odmówił umorzenia postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie tytułu wykonawczego nr [...] obejmującego zaległości w podatku od towarów i usług za kwiecień, czerwiec i lipiec 2013 r.

Organ egzekucyjny przypomniał, że Naczelnik D. Urzędu Skarbowego uwzględniając argumentację strony zawartą w zażaleniu od wymienionego postanowienia z dnia [...].09.2015 r., a mianowicie, że zarachowania zwrotu podatku od towarów i usług dokonano na poczet zobowiązań, które były wówczas określone decyzją nieostateczną (której nie nadano rygoru natychmiastowej wykonalności) - dokonał zwrotu kwoty pierwotniej zaliczonej wraz z należnym oprocentowaniem.

Niezależnie od tego, na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...].12.2015 r. (nr [...]), stwierdzające uchybienie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie Naczelnika D. Urzędu Skarbowego z dnia [...].09.2015 r. w sprawie zaliczenia zwrotu podatku od towarów i usług, A wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, który wyrokiem z dnia 28.04.2016 r. (sygn. akt I SA/Wr 103/16) uchylił zaskarżone postanowienie. Sąd wskazał, że organ podatkowy naruszył przepis art. 145b § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, w skrócie "O.p."), doręczając postanowienie z dnia 9.09.2015 r. o zarachowaniu zwrotu podatku od towarów i usług, do rąk strony, podczas, gdy postanowienie powinien doręczyć pełnomocnikowi ustanowionemu w sprawie wymiarowej. W konsekwencji braku doręczenia postanowienia zarachowującego zwrot, zażalenie było niedopuszczalne i nie można było uznać, że złożono je z uchybieniem terminu do jego wniesienia.

Strona 1/8