Ustawa z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./ nie przewiduje zawieszenia postępowania zabezpieczającego. Wniosek banku o zawieszenie takiego postępowania jest bezprzedmiotowy.
oddala skargę w przedmiocie zawieszenia postępowania egzekucyjnego.
Wnioskiem z 21 lutego 1997 r., zawartym w piśmie odpowiadającym na wezwanie do zapłaty wystosowane przez Izbę Skarbową w O., Bank S. SA w K. wystąpił o zawieszenie postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 56 par. 1 pkt 5 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /t.j. Dz.U. 1991 nr 36 poz. 16l ze zm./. Zobowiązany Bank zarzucił, iż nie naruszył przepisu art. 87 par. 1 powołanej ustawy przez dokonywanie wypłat z rachunków objętych zabezpieczeniem przyszłych zobowiązań wspólników spółki cywilnej W. w o., skoro w całym okresie zabezpieczenia wysokość salda kwot zabezpieczonych - stanowiących fundusz ryzyka utworzony zgodnie z umową zawartą pomiędzy Bankiem S. oddział w K. a wspólnikami Spółki W. - nie była niższa od kwoty 6.000.000 zł.
Urząd Skarbowy w o. postanowieniem z 20 marca 1997 r. odmówił zawieszenia postępowania egzekucyjnego z uwagi na brak przesłanek wymienionych w art. 56 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
W zażaleniu na powyższe postanowienie Bank Ś. SA zarzucił, że nie odpowiada ono wymogom kodeksu postępowania administracyjnego, a w szczególności nie zawiera uzasadnienia faktycznego i prawnego.
Izba Skarbowa w o. postanowieniem z 30 czerwca 1997 r. utrzymała w mocy postanowienie Urzędu Skarbowego. Stwierdzono, że Bank wskazał jako podstawę prawną wniosku o zawieszenie postępowania egzekucyjnego przepis art. 56 par. 1 pkt 5 nie precyzując, który konkretnie przepis prawa miałby stanowić podstawę zawieszenia. Powołany bowiem przepis ma charakter normy blankietowej i nie może stanowić samoistnej podstawy zawieszenia.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego zarzucono naruszenie art. 56 par. 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w zw. z art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa. Skarżący Bank twierdził, że w obszernym wniosku o zawieszenie postępowania wskazywał na okoliczności wymagające wyjaśnienia, a wynikające ze skomplikowanego charakteru umowy wiążącej Bank ze Spółką W.
W szczególności należało dokonać interpretacji prawnej instytucji "funduszu ryzyka", bez czego niemożliwe było skierowanie egzekucji przeciwko temu składnikowi majątku. Organ egzekucyjny nie przeprowadził postępowania dowodowego, nie wezwał też stron do wystąpienia do Sądu w trybie art. 100 par. 1 Kpa o rozstrzygnięcie zagadnienia wstępnego. Ponadto Izba Skarbowa mylnie interpretuje art. 56 par. 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, zwłaszcza w kontekście merytorycznych wywodów skarżącego zawartych we wniosku o zawieszenie postępowania.
Odpowiadając na skargę Izba Skarbowa wniosła o jej oddalenie z równoczesnym powtórzeniem argumentacji zawartej w zaskarżonym postanowieniu. Dodatkowo stwierdzono, że argument dotyczący konieczności rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego został podniesiony dopiero w skardze.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpatrzeniu stanu faktycznego i prawnego sprawy zważył, co następuje: