Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. w przedmiocie podatku od towarów i usług za październik 2012 r. oraz miesiące styczeń, luty, marzec i maj 2013 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dagmara Dominik-Ogińska, Sędziowie Sędzia WSA Daria Gawlak-Nowakowska, Sędzia WSA Anetta Makowska-Hrycyk (sprawozdawca), Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Terlecka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 lutego 2018 r. sprawy ze skargi S. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. z dnia [...] września 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za październik 2012 r. oraz miesiące styczeń, luty, marzec i maj 2013 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. kwotę 14 991 zł ( czternaście tysięcy dziewięćset dziewięćdziesiąt jeden złotych ) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie strona 1/12

Przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. (dalej: organ odwoławczy) z dnia [...] września 2017 r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. (dalej: organ I instancji) z dnia [...] maja 2016 r. nr [...] określającą S. K. (dalej: skarżący, strona, podatnik):

- za październik 2012 r. nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy podatnika w kwocie 8 087 zł,

- za styczeń 2013 r. nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy 0 zł i nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy podatnika w kwocie 6 348 zł

- za luty 2013 r. nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy podatnika w kwocie 5 516 zł

- za marzec 2013 r. nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy podatnika w kwocie 83 990 zł

- za maj 2013 r. nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy podatnika w kwocie 0 zł oraz zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług w kwocie 1 639 zł.

Z akt sprawy wynika, że Skarżący prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą [...] w J. w zakresie handlu złotem inwestycyjnym, granulatem srebra oraz przedmiotami kolekcjonerskimi, natomiast podstawowym rodzajem działalności w okresie kontrolowanym (od stycznia 2011 do czerwca 2013 r. ) był zakup i odsprzedaż złota inwestycyjnego ( w postaci sztabek o próbie co najmniej 995 tysięcznych) dla podmiotów gospodarczych w kraju.

W rezultacie podjętych czynności kontrolnych względem Skarżącego, ujawniono, że w miesiącach od października do listopada 2012 r. oraz od stycznia do maja 2013 r. strona dokonała odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup granulatu srebra, które nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych (na łączną wartość netto 1.814.450,67 zł, podatek 417.324,00 zł). Ustalenie to dotyczyło faktur, pochodzących od trzech dostawców: A GmbH spółka z o.o. w K. (dalej: A), B - R. W. w L. (dalej: R. W.) oraz C - I. F. w W. (dalej: I. F.). Granulat srebra, którego dotyczyły faktury wystawione przez ww. podmioty, miał być - wg z kolei 5 faktur wystawionych przez Stronę w miesiącach październik i listopad 2012 r. oraz luty, marzec, kwiecień 2013 r. - przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy na teren Republiki Czeskiej do podmiotu D a.s. Powołując się na art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 nr 177, poz. 1054 ze zm. - dalej : u.p.t.u.) organ I instancji zakwestionował prawo Strony do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z ww. faktur zakupowych. Uznał bowiem, że dostawcy Skarżącego nie nabyli granulatu srebra od podmiotów widniejących na fakturach jako sprzedawcy. Towarem tym nie dysponował żaden z wcześniejszych i kolejnych dostawców, ani sama strona nie rozporządzała nim jak właściciel. Działania tych podmiotów ukierunkowane były jedynie na "fakturowe przepuszczanie" towaru przez kolejny podmiot celem wydłużenia ścieżki przepływu faktur, próby zalegalizowania w ten sposób pochodzenia towaru oraz uzyskania zwrotu podatku od towarów i usług w związku z dokonanymi wewnątrzwspólnotowymi dostawami towaru do podmiotu czeskiego. Skarżący w rzeczywistości nie nabył granulatu srebra. W konsekwencji uznał, że Strona nie dysponując granulatem srebra, nie mogła dokonać wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT) ze stawką podatku 0 % do podmiotu czeskiego - spółki D. Wskazując na ustalenia faktyczne, organ I instancji uznał, że wpisują się one w mechanizm oszustwa karuzelowego, w którym uczestniczył Skarżący.

Strona 1/12