Zgodnie z dyrektywą zawartą w art. 2 Konstytucji RP /Dz.U. nr 78 poz. 483/ oraz wynikającymi z niej zasadami wyrażonymi w art. 120 i art. 121 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, wykluczone jest podanie w informacji, o której mowa w par. 4 art. 14 tej Ordynacji, interpretacji sprzecznej z zakazem ustanowionym w par. 6 art. 14.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Marka M. na postanowienie Izby Skarbowej we W. z dnia 16 kwietnia 1999 r. (...) w przedmiocie: zarachowania wpłaty z 11 stycznia 1999 r. na poczet zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych za czerwiec 1998 r. - uchyla zaskarżone postanowienie oraz utrzymane nim w mocy postanowienie Urzędu Skarbowego W.-St.M. z 19 stycznia 1999 r. (...); (...).
Zaskarżone postanowienie utrzymywało w mocy postanowienie Urzędu Skarbowego W.-St.M., wydane 19 stycznia 1999 r. (...) z powołaniem się na przepis art. 273 par. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, zwanej dalej: "Ordynacja podatkowa".
Podatnik - komornik sądu - 5 marca 1998 r. wystąpił do urzędu skarbowego o informacje na temat wysokości i sposobu rozliczania zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzenia prowizyjnego komornika sądowego.
W odpowiedzi, pismem z 30 kwietnia 1998 r., organ I instancji wyjaśnił, iż wynagrodzenie to podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i traktowane jest jako przychód z działalności wykonywanej osobiście w rozumieniu art. 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, zwanej dalej: "ustawa o podatku od osób fizycznych", wobec czego zaliczki w wysokości 20 procent pomniejszone o koszty uzyskania przychodu należy wpłacać do dnia 7 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczkę na podatek dochodowy, na rachunek urzędu skarbowego według miejsca zamieszkania komornika.
Za okres od lutego do czerwca 1998 r. Marek M. odprowadził zaliczki w wysokości 20 procent, po uwzględnieniu kosztów uzyskania przychodu, na rachunek Urzędu Skarbowego W.-F.
W kolejnym piśmie z 20 czerwca. 1998 r. wymieniony wyżej urząd, powołując się na wyjaśnienia Ministerstwa Finansów /skierowane do Izby Skarbowej w P. - data wpływu do Izby Skarbowej we W. 15 czerwca 1998 r./, przedstawił zmienione stanowisko w wywołanej przez podatnika kwestii. Z nowej informacji wynikało, że wynagrodzenie komornika składa się z dwóch części, tj. z wynagrodzenia wypłacanego przez sąd rejonowy oraz wynagrodzenia pobieranego bezpośrednio z uzyskanych opłat egzekucyjnych. Wynagrodzenie komornika jest przychodem ze stosunku służbowego, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku od osób fizycznych. Sąd rejonowy, jako płatnik, obowiązany jest do poboru zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconych przez siebie wynagrodzeń, natomiast w odniesieniu do wynagrodzenia prowizyjnego komornik jest jednocześnie płatnikiem podatku dochodowego, obowiązanym do odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy na rachunek urzędu skarbowego właściwego według siedziby kancelarii komornika do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczkę na ten podatek.
W tej sytuacji podatnik wystąpił do Urzędu Skarbowego W.-F. o przekazanie wpłaconych zaliczek na podatek dochodowy od prowizyjnego wynagrodzenia do Urzędu Skarbowego W.-St.M., czyli do urzędu właściwego według siedziby kancelarii komornika. Powstała w następstwie opisanej sytuacji zaległość podatkowa w podatku dochodowym od osób fizycznych za okres luty-czerwiec 1998 r. została uregulowana wskutek wpłacenia 11 stycznia 1999 r. przez Marka M. kwoty 1914,47 zł.