Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Barbara Ciołek, Sędziowie sędzia WSA Dagmara Dominik-Ogińska, sędzia WSA Piotr Kieres (sprawozdawca), Protokolant starszy specjalista Małgorzata Jakubiak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 30 stycznia 2018 sprawy ze skargi: R. Z. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. z dnia [...] września 2017 r. nr [...] w przedmiocie rozliczenia podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 2012 r. oraz określenia kwoty podatku z art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług do zapłaty za maj 2012 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję w części dotyczącej rozliczenia podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 2012 r., II. w pozostałym zakresie skargę oddala, III. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. na rzecz Strony skarżącej zwrot kosztów postępowania sądowego w wysokości: 9.977,00 zł. (dziewięciu tysięcy dziewięciuset siedemdziesięciu siedmiu złotych).
Przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. z [...] września 2017 r. nr [...], którą utrzymana została w mocy decyzja Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. z [...] listopada 2016 r. nr [...] określająca R. Ż. (dalej również jako Strona skarżąca, Podatnik, Skarżący) rozliczenie podatku od towarów i usług za okresy od stycznia do grudnia 2012 r. w sposób następujący:
- za styczeń 2012 r. zobowiązanie w kwocie: 8.902,00 zł.,
- za luty 2012 r. zobowiązanie w kwocie: 9.814,00 zł.,
- za marzec 2012 r. zobowiązanie w kwocie: 23.853,00 zł.,
- za kwiecień 2012 r. zobowiązanie w kwocie: 31.203,00 zł.,
- za maj 2012 r. zobowiązanie w kwocie: 111.100,00 zł.,
- za czerwiec 2012 r. zobowiązanie w kwocie: 101.727,00 zł.
- za lipiec 2012 r. zobowiązanie w kwocie: 63.330,00 zł.,
- za sierpień 2012 r. w kwocie: 51.565,00 zł.,
- za wrzesień 2012 r. w kwocie: 91.780,00 zł.,
- za październik 2012 r. w kwocie: 139.282,00 zł.
- za listopad 2012 r. w kwocie: 53.909,00 zł.
- za grudzień 2012 r. w kwocie 76.765,00 zł.
oraz w trybie art. 108 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.) - dalej jako p.t.u. kwotę podatku do zapłaty za maj 2012 r. w wysokości 3.427,00 zł. W wyniku przeprowadzonego postępowania kontrolnego został zebrany materiał dowodowy w oparciu o który w pierwszej instancji zakwestionowano w zakresie podatku naliczonego faktury wystawione przez A R.K. tytułem sprzedaży granulatu srebra/złota, B P.D. tytułem sprzedaży granulatu srebra oraz C W.R. tytułem sprzedaży Srebro Ag 999, Granulat Srebra 999, Półfabrykat Au 999. Stwierdzono, że kwestionowane faktury nie dokumentują rzeczywistych dostaw. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej we W. dokonał również oceny istnienia po Stronie skarżącej wypracowanej w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przesłanki dobrej wiary, której zaistnienie po stronie podatnika umożliwia zachowanie prawa do odliczenia podatku naliczonego mimo naruszenia przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Wynikiem tej oceny było uznanie, że Strona skarżąca powinna była wiedzieć, iż nabywając towar uczestniczy w transakcjach stanowiących przestępstwo w zakresie podatku od towarów i usług. W części dotyczącej podatku należnego Stronie skarżącej stwierdzono zaniżenie w miesiącu lipcu 2012 r. z uwagi na nieuwzględnienie usługi transportu towaru dla D Sp. z o.o. oraz określono za miesiąc maj 2012 r. kwotę podatku należnego do zapłaty z faktury wystawionej dla E P.S. niedokumentującej sprzedaży.
W odwołaniu Strona skarżąca podniosła naruszenie art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a), art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) p.t.u. przez zastosowanie tych przepisów, gdy z uwagi na brak świadomości przepisy te nie miały w sprawie zastosowania. Następnie wskazano na naruszenie przepisów Ordynacji podatkowej - tj.:
- art. 187 § 1 przez zaniechanie wykazania okoliczności powodujących utratę domniemania legalności transakcji, brak wyczerpującego uzasadnienia, że Strona skarżąca była zobowiązana do podjęcia działań sprawdzających swojego kontrahenta oraz że Strona skarżąca nie dochowała należytej staranności przy sprawdzaniu kontrahenta,