Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz Sędziowie: WSA Iwona Kosińska (spr.) WSA Jolanta Dargas Protokolant specjalista Ewelina Dębna po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 listopada 2012 r. sprawy ze skargi [...] w P. na postanowienie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego 1. uchyla zaskarżone postanowienie oraz postanowienie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Ministra Administracji i Cyfryzacji na rzecz skarżącego [...] w P. kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Minister Administracji i Cyfryzacji postanowieniem z dnia [...] marca 2012 r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy własne postanowienie z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...], odmawiające wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [..] maja 1992 r. nr [...], w części stwierdzającej nabycie przez Gminę W. prawa własności nieruchomości położonej w W. przy ul. [...], oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr [...].
Z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia wynika, że Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] maja 1992 r., działając na podstawie art. 18 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191, ze zm.), stwierdził nabycie przez Gminę W. prawa własności wskazanej wyżej nieruchomości, opisanej w karcie inwentaryzacyjnej nr [...], stanowiącej integralną część powyższej decyzji. Z wnioskiem o stwierdzenie nieważności tej decyzji Wojewody [...] wystąpił [...] podnosząc, że z przedmiotowej nieruchomości korzysta od 1986 r., co wyłącza ją z zakresu regulacji art. 5 ust. 1 powołanej ustawy z dnia 10 maja 1990 r., a więc wydana na tej podstawie decyzja Wojewody musi być oceniona jako wydana z rażącym naruszeniem prawa. Po rozpatrzeniu złożonego wniosku Minister Administracji i Cyfryzacji postanowieniem z dnia [...] grudnia 2011 r. odmówił wszczęcia wnioskowanego postępowania odmawiając [...] legitymacji procesowej do skutecznego wystąpienia z wnioskiem o wszczęcie postępowania nadzorczego.
Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem [...] złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Minister Administracji i Cyfryzacji rozpatrując złożony wniosek stwierdził, że nie może on zostać uwzględniony. W uzasadnieniu zajętego stanowiska organ odwoławczy wyjaśnił, że z treści karty inwentaryzacyjnej nr [..] wynika, że Skarb Państwa został wpisany jako właściciel działki nr [...] na podstawie dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279). Ostateczną decyzją z dnia [...] maja 1969 r. Prezydium Rady Narodowej W. stwierdziło, że grunty i wszystkie budynki położone w W. przy ul. [...], nr hip. [...] tab. likw. nr [....] przeszły na własność Państwa wobec niezłożenia przez osoby uprawnione wniosku o przyznanie prawa własności czasowej, zgodnie z wymogami art. 7 dekretu z dnia 26 października 1945 r.
Decyzją Ministra-Szefa Urzędu Rady Ministrów z dnia [...] stycznia 1990 r. [...] wpisano do działu [...] pod poz. [...] w rejestrze kościołów i innych związków wyznaniowych. W dniu [...] marca 1997 r. [...] powiadomił o zmianie adresu siedziby na adres przy ulicy [...] w W., co wynika z pisma Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] kwietnia 2011 r. Zgodnie z art. 12 pkt 2 powołanej ustawy z dnia 10 maja 1990 r. komunalizacji nie podlegało mienie ogólnonarodowe (państwowe), jeśli korzystał z niego Kościół Katolicki, inne kościoły oraz związki wyznaniowe. Stosownie do treści wyroku NSA w Warszawie z dnia 16 maja 1994 r., sygn. akt I SA 842/93 korzystanie przez osoby wymienione w powołanym przepisie z mienia ogólnonarodowego (państwowego) w dniu 27 maja 1990 r., bez względu na tytuł prawny tego korzystania, jest okolicznością wyłączającą to mienie spod komunalizacji z mocy prawa. Wobec czego Minister wskazał, że do wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody [....] załączono oświadczenia [...] osób, które mają potwierdzać, że z przedmiotowej nieruchomości korzystał związek wyznaniowy, co z kolei ma wyłączyć sporną nieruchomość z zakresu regulacji art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Z załączonych oświadczeń wynika, zdaniem Ministra, że lokal przy ulicy [...] był wykorzystywany na cele mieszkalne przez członków [...]. W ocenie organu jednakże samo zamieszkiwanie nie może być utożsamiane z korzystaniem z tej nieruchomości przez związek dla jego celów. Minister stwierdził, że poza wskazanymi oświadczeniami wnioskodawca nie wskazał innych dowodów świadczących o tym, iż ze spornej nieruchomości korzystał. Z kolei ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, w ocenie organu, że z wnioskiem o zasiedzenie nieruchomości położonej przy ul. [...] wystąpił S. R. Postanowieniem z dnia [...] stycznia 2003 r., sygn. akt [...], Sąd Rejonowy [...] oddalił ten wniosek. Sąd w toku postępowania ustalił, że po 1986 r. S. R. objął działkę w samoistne posiadanie, a dopiero od 1994 r. zaczął uiszczać podatek od posiadanej przez siebie nieruchomości i podjął decyzję o wynajęciu części pomieszczeń na cele kultu religijnego.