Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Pirogowicz Sędziowie: WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska (spr.) WSA Elżbieta Sobielarska Protokolant specjalista Ewelina Dębna po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 listopada 2018 r. sprawy ze skargi Gminy S. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] marca 2018 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z [...] marca 2018 r., nr [...] Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, po rozpatrzeniu wniosku Burmistrza S. o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy swoją decyzję z [...] października 2017 r., nr [...] stwierdzającą nieważność decyzji komunalizacyjnej.
W uzasadnieniu Minister wskazał, że Wojewoda [...] decyzją z [...] lutego 2011 r., nr [...] działając na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32 poz. 191 ze zm.), stwierdził nabycie przez Gminę S. z mocy prawa, nieodpłatnie prawo własności nieruchomości położonej w Z., oznaczonej w operacie ewidencji gruntów, jako działka nr [...] o pow. [...] ha wraz z zabudowaniami i urządzeniami trwale z gruntem związanymi.
Z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody [...]wystąpili: I. D., T. B. i M. B.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z [...] października
2017 r. stwierdził nieważność decyzji Wojewody [...] z [...] lutego 2011 r.
Z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra z [...] października 2017 r. wystąpił Burmistrz S.
Ponownie rozpoznając sprawę Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wskazał, że postępowanie prowadzone na podstawie art. 156 § 1 kpa jest nadzwyczajnym trybem postępowania i stanowi wyłom od zasady stabilności decyzji (wyrażonej w art. 16 kpa), stąd też ustalenie podstaw do stwierdzenia nieważności decyzji musi być niewątpliwe. Celem postępowania nieważnościowego nie jest merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy lecz przeprowadzenie weryfikacji decyzji, tj. zbadanie, czy decyzja dotknięta jest jedną z wad kwalifikowanych wskazanych w art. 156 § 1 pkt 1-7 kpa. Organ orzekający bierze pod uwagę stan faktyczny i prawny obowiązujący w dacie wydania kontrolowanej decyzji.
Minister wskazał, że materialnoprawną podstawą decyzji komunalizacyjnej Wojewody [...] z [...] lutego 2011 r. był art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych. Stanowi on, że mienie ogólnonarodowe (państwowe) należące do rad narodowych i terenowych organów administracji państwowej stopnia podstawowego staje się w dniu wejścia w życie tej ustawy (tj. 27 maja 1990 r.), z mocy prawa mieniem właściwych gmin. Z brzmienia przepisu jednoznacznie wynika, że przedmiotem komunalizacji mogło być wyłącznie mienie ogólnonarodowe (państwowe). Z komunalizacji wyłączone zostało mienie należące do innych podmiotów i stanowiące ich własność.
Organ nadzoru ustalił, że w skład nieruchomości objętej wykazem hipotecznym [...] gm. kat. Z. wchodziły, m.in. parcele oznaczone jako pgr [...] oraz pbud [...]. Wskazał, że wpisu regulującego tytuł prawny na rzecz Skarbu Państwa (w miejsce S. B. i R. B.) dokonano na wniosek Wojewódzkiego Urzędu Ziemskiego w [...] z [...] listopada 1944 r., [...], wskazując na art. 1 i 2 dekretu PKWN z 6 września 1944 r. (zaświadczenie SR w S. z [...] IV 1992 r.). Wyjaśnił, że ww. parcele zmieniły oznaczenie na działkę gruntową nr 1521/1, która z kolei została podzielona na działki o nr: [...], [...] i [...] (vide: odpis z księgi wieczystej SR w S. z [...] XII 2010 r.).