Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Pirogowicz Sędziowie: WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska (spr.) WSA Elżbieta Sobielarska Protokolant specjalista Ewelina Dębna po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 listopada 2018 r. sprawy ze skargi Gminy S. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] marca 2018 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z [...] marca 2018 r., nr [...] Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, po rozpatrzeniu wniosku Burmistrza S. o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy swoją decyzję z [...] października 2017 r., nr [...] stwierdzającą nieważność decyzji komunalizacyjnej.
W uzasadnieniu Minister wskazał, że Wojewoda [...] decyzją z [...] marca 1996 r., nr [...], działając na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32 poz. 191 ze zm.), stwierdził, że Gmina i Miasto S. nabyła z mocy prawa, nieodpłatnie własność działki nr [...] o pow. [...] ha wraz z zabudowaniami i urządzeniami trwale z gruntem związanymi, położonej we wsi Z., obj. [...], opisanej w karcie inwentaryzacyjnej nr [...].
Z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody [...] wystąpili: I. D., T. B. i M. B.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z [...] października
2017 r. stwierdził nieważność decyzji Wojewody [...] z [...] marca 1996 r.
Z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra z [...] października 2017 r. wystąpił Burmistrz S.
Ponownie rozpoznając sprawę Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wskazał, że postępowanie prowadzone na podstawie art. 156 § 1 kpa jest nadzwyczajnym trybem postępowania i stanowi wyłom od zasady stabilności decyzji (wyrażonej w art. 16 kpa), stąd też ustalenie podstaw do stwierdzenia nieważności decyzji musi być niewątpliwe. Wyjaśnił, że celem postępowania nieważnościowego nie jest merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy lecz przeprowadzenie weryfikacji decyzji, tj. zbadanie, czy decyzja dotknięta jest jedną z wad kwalifikowanych wskazanych w art. 156 § 1 pkt 1-7 kpa. Organ orzekający bierze pod uwagę stan faktyczny i prawny obowiązujący w dacie wydania kontrolowanej decyzji.
Minister wskazał, że materialnoprawną podstawę decyzji komunalizacyjnej Wojewody [...] z [...] marca 1996 r. stanowi art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 10 maja 1990 r. Zgodnie z tym przepisem mienie ogólnonarodowe (państwowe) należące do rad narodowych i terenowych organów administracji państwowej stopnia podstawowego, (...) - staje się w dniu wejścia w życie tej ustawy, tj. 27 maja 1990 r. z mocy prawa mieniem właściwych gmin. Z brzmienia przepisu jednoznacznie wynika, że przedmiotem komunalizacji mogło być wyłącznie mienie ogólnonarodowe (państwowe). Z komunalizacji wyłączone zostało mienie należące do innych podmiotów i stanowiące ich własność.
Organ ustalił, że w skład nieruchomości objętej wykazem hipotecznym [...] gm. kat. Z. wchodziły, m.in. parcele oznaczone jako [...] oraz [...]. Wskazał, że wpisu regulującego tytuł prawny na rzecz Skarbu Państwa (w miejsce S. B. i R. B.) dokonano na wniosek Wojewódzkiego Urzędu Ziemskiego w [...] z [...] listopada 1944 r., [...], wskazując na art. 1 i 2 dekretu PKWN z 6 września 1944 r. (zaświadczenie SR w S. z [...] IV 1992 r.). Parcele: [...] i [...] zmieniły oznaczenie na dz. gr. [...], która z kolei podzieliła się na dz. gr. [...], [...] i [...] (odpis z księgi wieczystej SR w S. z [...] XII 2010 r.).