Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Sawa Sędziowie WSA Anna Falkiewicz-Kluj (spr.) WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz Protokolant referent stażysta Aleksandra Cymerska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 października 2019 r. sprawy ze skargi I. D. i W. W. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] marca 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] marca 2019 r. [...], Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 2096), dalej: "k.p.a.", oraz art. 9 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (tekst jednolity: Dz. U. z 2017, poz. 2097), dalej: "ustawa"., po rozpatrzeniu odwołania od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2019 r., znak: [...], w sprawie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty po nieruchomości pozostawionej przez J. K. poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, w miejscowości H., gm. [...], pow. [...], woj. [...], dalej "nieruchomość", utrzymał ją w mocy wraz z postanowieniem Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2018 r., znak: [...].
Stan sprawy przedstawiał się w sposób następujący.
[...] lutego 1988 r. H. W. wystąpiła o wypłacenie ekwiwalentu za mienie pozostawione przez J. K. na byłym terenie państwa polskiego. Przedmiotowe postępowanie nie zostało zakończone w trybie uprzednio obowiązujących przepisów przez organ je prowadzący, a akta zostały przekazane według właściwości Wojewodzie [...]. Zgodnie z art. 27 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. postępowania w sprawach potwierdzenia prawa do rekompensaty wszczęte a nie zakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy prowadzi się na podstawie jej przepisów.
Wojewoda [...] decyzją z [...] października 2016 r., znak: [...], odmówił potwierdzenia prawa do rekompensaty z uwagi na nieudowodnienie, iż właściciel nieruchomości repatriował się z byłych terenów II RP., gdyż jego przedwojenne "centrum życiowe" znajdowało się w M. (miejscowość oddalona około 40 km na wschód od [...]). Minister Skarbu Państwa rozpoznając odwołanie spadkobierców J. K., decyzją z dnia [...] grudnia 2016 r., znak: [...] utrzymał w mocy ww. decyzję Wojewody [...].
Wyrokiem WSA w Warszawie z dnia 23 maja 2017 r., sygn. akt I Sa/Wa 404/17 Ich skarga została oddalona. Naczelny Sąd Administracyjny uwzględnił natomiast skargę kasacyjną i wyrokiem z 12 kwietnia 2018 r., sygn. akt I OSK 2310/17, uchylił zaskarżony wyrok, a także obie decyzje administracyjne. Następnie Wojewoda [...] wydał postanowienie z dnia [...] listopada 2018 r., znak: [...], którym uchylił z urzędu swoje postanowienie nr [...] z dnia [...] maja 2014 r., znak: [...] oraz postanowienie nr [...] z dnia [...] kwietnia 2015 r., znak: [...] o spełnieniu przez spadkobierców przesłanek formalnych do potwierdzenia prawa do rekompensaty. Ponadto w dniu [...] stycznia 2019 r. wydał decyzję znak: [...], którą ponownie odmówił potwierdzenia Panu A. K., Pani I. D., Panu K. K., Panu W. W., Panu R. K. i Pani K. N., prawa do rekompensaty za pozostawione mienie. Zdaniem organu nie udowodniono, że J. K. można zaliczyć do grona osób repatriowanych, a ponadto szereg dokumentów wskazuje na to, że jego "centrum życiowe" miało miejsce na obecnych terenach państwa polskiego.