Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marta Kołtun-Kulik (spr.) Sędziowie: WSA Dariusz Chaciński WSA Maria Tarnowska Protokolant referent Monika Bodzan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 sierpnia 2012 r. sprawy ze skargi M.G., H.N., J.W., E.D. i K.S. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej na rzecz skarżących M.G., H.N., J.W., E.D. i K.S. solidarnie kwotę 542 (pięćset czterdzieści dwa) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z dnia [...] marca 2012 r., nr [...] Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej, po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] kwietnia 2010 r., nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności orzeczenia Prezydium Rady Narodowej w W. z dnia [...] września 1951 r., nr [...] o odmowie przyznania prawa własności czasowej I.P. i M.G. do gruntu nieruchomości [...] oznaczonej nr hip. [...], położonej przy ul. [...].
Zaskarżona decyzja została wydana w oparciu o następujące ustalenia faktyczne i ocenę prawną sprawy.
Nieruchomość oznaczona nr hip. [...], położona przy ul. [...] objęta została działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279). Według zaświadczenia, wydanego przez Sąd Okręgowy w W. Wydział Hipoteczny z dnia [...] września 1946 r., nr [...], przedmiotowa nieruchomość stanowiła współwłasność J.G. oraz jej syna M.G.
Z dniem wejścia w życie ww. dekretu (tj. z dniem 21 listopada 1945 r.), powyższa nieruchomość przeszła na własność Gminy W., a następnie na własność Skarbu Państwa.
Obecnie powyższa nieruchomość położona jest w obrębie [...] i wchodzi w skład działki ewidencyjnej nr [...], będącej własnością Skarbu Państwa, w użytkowaniu wieczystym spółki z ograniczoną odpowiedzialnością C. z siedzibą w W. oraz w skład działki ewidencyjnej nr [...], stanowiącej własność jednostki samorządu terytorialnego, zajętej pod drogę powiatową.
W dniu 20 kwietnia 1948 r. M.G. i I.P. (spadkobierczyni J.G.) złożyli wniosek o przyznanie prawa własności czasowej przedmiotowego gruntu.
Orzeczeniem administracyjnym z dnia [...] września 1951 r., nr [...] Prezydium Rady Narodowej w W. odmówiło wnioskodawcom prawa własności czasowej do nieruchomości wskazując, że "zgodnie z opracowywanym planem zagospodarowania przestrzennego teren nieruchomości [...] przy ul. [...] nr [...] został przeznaczony pod użyteczność publiczną. Ponieważ korzystanie z gruntu przez dot. właść. nie da się pogodzić z przeznaczeniem terenu wg. opracowywanego planu zagospodarowania przestrzennego Prezydium Rady Narodowej w W. nie może przyznać dot. właść. prawa własności czasowej. Sprawa odszkodowania zostanie załatwiona na zasadach art. 7, 8 i 9 Dekretu z dnia 26.X.1945 r.".
Wnioskiem z dnia 12 września 2008 r. spadkobiercy poprzednich właścicieli (H.N., H.G., M.G., J.W., E.D. i K.S.) wystąpili o stwierdzenie nieważności ww. orzeczenia Prezydium Rady Narodowej z dnia [...] września 1951 r., podnosząc zarzut naruszenia art. 7 dekretu z dnia 26 października 1945 r.
Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] kwietnia 2010 r., nr [...] odmówił stwierdzenia nieważności ww. orzeczenia Prezydium Rady Narodowej w W. twierdząc, że organ dekretowy w chwili orzekania związany był przepisem art. 7 ust. 2 dekretu o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy, zgodnie z którym miał obowiązek przyznać prawo własności czasowej dotychczasowemu właścicielowi, jeśli mógł on korzystać z gruntu tej nieruchomości zgodnie z jego przeznaczeniem określonym w planie zagospodarowania przestrzennego. Minister ustalił, że nieruchomość hip. [...] w dacie wydania kwestionowanego orzeczenia objęta była Miejscowym planem zagospodarowania Przestrzennego nr [...] uchwalonym przez Naczelną Radę Odbudowy W. w dniu [...] kwietnia 1948 r., opublikowanym Obwieszczeniem Przewodniczącego Naczelnej Rady Odbudowy W. z dnia [...] maja 1948 r. (M.P. z 1948 r. nr [...], poz. [...]). Zgodnie z powyższym planem nieruchomość położona przy ulicy [...] mieściła się w obszarze przeznaczonym pod budynki na cele handlu państwowego lub spółdzielczego, niezabudowana część terenu powinna być urządzona jako skwery i dziedzińce. Mając na uwadze powyższe zapisy planu, Minister Infrastruktury - działając jako organ nadzoru ustalił, iż nie można uznać, że kwestionowane orzeczenie administracyjne w części nieruchomości stanowiącej obecnie własność Skarbu Państwa zostało wydane z rażącym naruszeniem prawa.