Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Falkiewicz-Kluj (spr.), Sędziowie sędzia WSA Bożena Marciniak, sędzia WSA Anna Wesołowska, , po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. G. i C. G. na decyzję Ministra Rozwoju z dnia [...] lutego 2020 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. prawa własności nieruchomości 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wojewody [...] z [...] czerwca 2019 r. nr [...]; 2. zasądza od Ministra Rozwoju Pracy i Technologii na rzecz J. G. i C. G. solidarnie kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżoną decyzją z [...] lutego 2020 r., znak [...], Minister Rozwoju na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (j.t. Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm.), dalej "kpa" po rozpatrzeniu odwołania J. G. i C. G., dalej "Skarżący" od decyzji Wojewody [...] z [...] czerwca 2019 r. znak [...] stwierdzającej, że Miasto [...] - miasto na prawach powiatu, nabyło z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. prawo własności nieruchomości zajętej pod drogę publiczną - ulicę [...], położonej w [...], obręb [...], oznaczonej jako działka nr [...] o powierzchni [...] ha, wydzielonej z działki nr [...], dla której prowadzona jest księga wieczysta nr [...], - utrzymał ją w mocy.
Stan sprawy przedstawiał się w sposób następujący.
Wojewoda [...], decyzją z [...] czerwca 2019 r. znak [...], wydaną na podstawie art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz.U. Nr 133, poz. 872 ze zm.), dalej "ustawa z 17 października 1998 r.", stwierdził, że Miasto [...] nabyło prawo własności wyżej opisanej nieruchomości jako zajętej pod drogę publiczną - ulicę [...] w [...].
Od powyższej decyzji odwołanie wnieśli Skarżący.
Rozpoznając odwołanie Minister Rozwoju (obecnie Minister Rozwoju, Pracy i Technologii), wskazał, że zgodnie z art. 73 ust. 1 ww. ustawy z dnia 13 października 1998 r. nieruchomości pozostające w dniu 31 grudnia 1998 r. we władaniu Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego, nie stanowiące ich własności, a zajęte pod drogi publiczne, z dniem 1 stycznia 1999 r. stają się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub właściwych jednostek samorządu terytorialnego, za odszkodowaniem.
Nabycie własności nieruchomości z mocy prawa na podstawie ww. art. 73 ust. 1 następuje, jeżeli w dniu 31 grudnia 1998 r. nieruchomość:
-nie była własnością Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego (przesłanka własności),
-była zajęta pod drogę publiczną (przesłanka zajęcia),
-pozostawała we władaniu Skarbu Państwa, bądź terytorialnego (przesłanka władania).
Stosując przepis art. 73 ust. 1 tej ustawy organ bada wyłącznie spełnienie przesłanek w nim wymienionych na dzień 31 grudnia 1998 r. Muszą one być spełnione łącznie, a niespełnienie chociażby jednej z nich wyklucza możliwość nabycia przez Skarb Państwa prawa własności.
Przedmiotowa nieruchomość stanowiła współwłasność Skarżących, co wynika z księgi wieczystej. Została zatem spełniona przesłanka własności.
Kolejną przesłanką z art. 73 ust. 1 ustawy jest zajęcie nieruchomości w dniu 31 grudnia 1998 r. pod drogę publiczną.
Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (j.t. Dz. U. z 2018 r., poz. 2068 ze zm.- w brzmieniu obowiązującym w dniu 1 grudnia 1998r.), drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie tej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych.