Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Budownictwa w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji wywłaszczeniowej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Emilia Lewandowska Sędziowie WSA Gabriela Nowak Asesor WSA Przemysław Żmich (spr.) Protokolant A. J. po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 października 2007 r. sprawy ze skargi Miasta P. oraz Prezydenta Miasta P. wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej na decyzję Ministra Budownictwa z dnia [...] marca 2007 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji wywłaszczeniowej oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/6

Minister Budownictwa, po rozpoznaniu wniosku Prezydenta Miasta P. - wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej i A. P., decyzją z dnia [...] marca 2007 r., nr [...] utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] grudnia 2006 r., nr [...] o stwierdzeniu nieważności orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w P. z dnia [...] stycznia 1956 r., nr [...] oraz utrzymującej je w mocy decyzji Odwoławczej Komisji Wywłaszczeniowej przy Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w P. z dnia [...] marca 1956 r., nr ew.[...].

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie sprawy.

Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w P. orzeczeniem z dnia [...] stycznia 1956 r. orzekło o wywłaszczeniu nieruchomości położonej w P. przy ul. [...] i [...], zapisanej w księdze wieczystej P. tom [...] wykaz [...] ciąg dalszy KW nr [...] nr parceli [...] i [...] o powierzchni [...] m2 i nieruchomości zapisanej w księdze wieczystej P. tom [...] wykaz [...] ciąg dalszy KW nr [...] nr parceli [...] o powierzchni [...] m2 oraz parceli nr [...], nr [...], nr [...], nr [...] i [...] o łącznej powierzchni [...] m2 wraz ze znajdującymi się na nich zabudowaniami, będącej własnością nominalną [...] C. P..

Odwoławcza Komisja Wywłaszczeniowa przy Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w P. decyzją z dnia [...] marca 1956 r. utrzymała w mocy orzeczenie Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w P. z dnia [...] stycznia 1956 r.

W dniu [...] czerwca 2005 r. Archidiecezja P. - następca prawny [...] C. P. - złożyła Ministrowi Infrastruktury wniosek o stwierdzenie nieważności orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w P. z dnia [...] stycznia 1956 r. i decyzji Odwoławczej Komisji Wywłaszczeniowej przy Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w P. z dnia [...] marca 1956 r. W uzasadnieniu podniosła, że kwestionowane decyzje zostały wydane bez podstawy prawnej, skoro zajęcie przedmiotowych nieruchomości i wejście w jej posiadanie przez Wojewódzką Komendę Milicji Obywatelskiej w P. w dniu wejścia w życie dekretu z dnia 7 kwietnia 1948 r. o wywłaszczeniu majątków zajętych na cele użyteczności publicznej w okresie wojny 1939-1945 (Dz. U. Nr 20, poz. 138 ze zm.) nie miało charakteru władczego, lecz nastąpiło na skutek umowy najmu zawartej w dniu [...] marca 1948 r. pomiędzy C. P. (wynajmującym), a Wojewódzką Komendą Milicji Obywatelskiej w P., co rażąco narusza art. 2 ust. 1 pkt 1 dekretu. Wnioskodawca wskazał również, że przedmiotowe nieruchomości w latach 1939 - 1945 zostały zajęte przez okupanta niemieckiego m.in. na cele organizacji [...] oraz potrzeby biurowe Wojewódzką Komendę Milicji Obywatelskiej w P.. Zdaniem wnioskodawcy wywłaszczenie nieruchomości na potrzeby służby bezpieczeństwa i policji nie mieści się w zakresie celu użyteczności publicznej określonym w art. 2 ust. 1 lit. f dekretu, co rażąco narusza art. 1 ust. 1 w zw. z art. 2 pkt 1 dekretu. We wniosku podniesiono również, że przedmiotowe nieruchomości nie zostały zagospodarowane z funduszów publicznych. Stwierdzone postanowieniem Sądu Grodzkiego w P. z dnia [...] sierpnia 1946 r., sygn. akt III Co [...]/46 nakłady w wysokości [...] zł zostały w całości pokryte z majątku właściciela - C.P.. Natomiast do rozliczenia nakładów z Wojewódzką Komendą Milicji Obywatelskiej w P. doszło jeszcze przed wejściem w życie dekretu (§ 2 umowy najmu z dnia [...] marca 1948 r.). W świetle powyższego zaskarżone orzeczenia w sposób rażący naruszają art. 2 pkt 2 dekretu. Zdaniem A. zaskarżone orzeczenia naruszają także w sposób rażący przepisy art. 75 ust. 1 i 2, art. 76 ust. 1, art. 78 ust. 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o postępowaniu administracyjnem (Dz. U. z 1928 r. Nr 36 poz. 341 ze zm.). Orzeczenie pierwszej instancji nie zawiera uzasadnienia faktycznego ani prawnego, ponieważ nie precyzuje przepisów, na podstawie których dokonano wywłaszczenia, przesłanek wywłaszczenia oraz nie zawiera pouczenia o przysługującym stronie środku odwoławczym. Oba wydane w sprawie orzeczenia nie odnoszą się do złożonych w sprawie wniosków i oświadczeń właściciela C. P. W postępowaniu wywłaszczeniowym naruszono także art. 14 § 1 pkt 1 i art. 22 § 2 pkt 2 i 3 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 września 1934 r. - Prawo o postępowaniu wywłaszczeniowem. Zarówno w obwieszczeniu o wszczęciu postępowania wywłaszczeniowego, jak również w przedmiotowych orzeczeniach nie sprecyzowano bowiem na jaki cel wywłaszczenie ma być dokonane, co ograniczyło stronie możliwości obrony jej praw. Kwestionowane orzeczenia nie zawierają również precyzyjnego uzasadnienia odrzucenia sprzeciwu C.P.

Strona 1/6