Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz Sędziowie: Sędzia WSA Jolanta Dargas Sędzia WSA Emilia Lewandowska (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Krynicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 maja 2011 r. sprawy ze skarg W.T. i G.D. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie wpisu do rejestru zabytków oddala skargi.
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, decyzją z dnia [...] marca 2010 r., nr [...] uchylił w całości decyzję Kierownika Delegatury w T. Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w K. z dnia [...] sierpnia 2008 r., nr [...] umarzającą postępowanie w sprawie wpisania do rejestru zabytków kamienicy położonej przy ul. [...] w T. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji.
W uzasadnieniu decyzji Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego wskazał, że pismem z dnia 17 kwietnia 2008 r. D.C., współwłaściciel kamienicy położonej przy ul. [...] w T., zwrócił się do Kierownika Delegatury w T. Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w K. z wnioskiem o wpisanie wskazanego budynku do rejestru zabytków.
Kierownik Delegatury w T. Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w K. decyzją z dnia [...] sierpnia 2008 r. umorzył postępowanie w sprawie wpisania do rejestru zabytków opisanej wyżej kamienicy położonej przy ul. [...] w T., wskazując w uzasadnieniu, że toczy się postępowanie o zniesienie współwłasności przedmiotowej nieruchomości oraz że nieruchomość posiada ustanowionego sądownie zarządcę. Organ zaznaczył, że ustanowienie przymusowego zarządu nieruchomości wyłącza współwłaścicieli z podejmowania czynności dotyczących statusu i funkcjonowania nieruchomości.
Odwołanie od powyższej decyzji złożył D.C..
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego rozpoznając sprawę uznał, że decyzja organu pierwszej instancji jest wadliwa, w sprawie brak było bowiem podstaw do umorzenia postępowania. Zdaniem organu odwoławczego D.C., jako jeden ze współwłaścicieli budynku, był uprawniony do złożenia wniosku inicjującego postępowanie w sprawie wpisania przedmiotowego budynku do rejestru zabytków i uprawnienia tego nie wyłącza fakt ustanowienia sądowego zarządcy nieruchomości.
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego stwierdził jednocześnie, że decyzja organu pierwszej instancji jest wadliwa w związku z naruszeniem art. 107 § 1 kpa, wobec faktu podpisania jej przez osobę nieupoważnioną.
Zgodnie z art. 107 § 1 kpa, decyzja powinna zawierać: oznaczenie organu administracji publicznej, datę wydania, oznaczenie strony lub stron, powołanie podstawy prawnej, rozstrzygnięcie, uzasadnienie faktyczne i prawne, pouczenie, czy i w jakim trybie służy od niej odwołanie, podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego osoby upoważnionej do wydania decyzji.
Organ odwoławczy zaznaczył, że decyzja z dnia [...] sierpnia 2008 r. podpisana została przez Kierownika Delegatury w T. (w uzasadnieniu błędnie wskazano "w P.") z upoważnienia [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego ustalono, że Kierownik Delegatury w T. w związku z wewnętrznymi przepisami Regulaminu Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w K. oraz zakresem zadań, obowiązków i uprawnień określonych w zakresie czynności, ma kompetencje do merytorycznego przygotowania decyzji o wpisie do rejestru zabytków. W ocenie organu drugiej instancji oznacza to, że przygotowuje on materiały na potrzeby postępowań oraz sporządza projekty decyzji w sprawach z zakresu wpisu zabytku do rejestru zabytków województwa [...]. Ze zgromadzonych akt sprawy nie wynika, aby Kierownik Delegatury w T. miał jakieś dodatkowe upoważnienia w sprawach wpisów do rejestru zabytków.