Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Gabriela Nowak Sędziowie : NSA Anna Łukaszewska - Macioch asesor WSA Agnieszka Miernik (spr.) Protokolant referendarz sądowy Aneta Trochim-Tuchorska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 lipca 2006 r. sprawy ze skargi J. P. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] lutego 2006 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/5

Decyzją z dnia [...] lutego 2006 r. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, po rozpatrzeniu wniosku J. P. o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy decyzję Ministra Kultury z dnia [...] września 2005 r. o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji [...] Konserwatora Zabytków Nr [...] z dnia [...] września 2003 r.

Powyższe rozstrzygnięcie oparto na następujących ustaleniach faktycznych i ocenach prawnych:

Decyzją z dnia [...] września 2003 r. [...] Konserwator Zabytków nakazał J. P. natychmiastowe zdjęcie transparentów informacyjnych umieszczonych na [...] przy ul. [...] w G.

J. P. domagał się stwierdzenia nieważności tej decyzji jako wydanej bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa (art. 156 § 1 pkt 2 kpa). Sprawa stwierdzenia nieważności powyższej decyzji była przedmiotem rozpoznania Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który wyrokiem z dnia 25 kwietnia 2005 r., sygn. akt VII SA/Wa 750/04, uchylił decyzję Ministra Kultury z dnia [...] kwietnia 2004 r. oraz poprzedzającą ją decyzję tego organu z dnia [...] grudnia 2003 r. o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji [...] Konserwatora Zabytków Nr [...] z dnia [...] września 2003 r. W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że przedmiotowa decyzja nie została oceniona przez organ nadzoru pod kątem przesłanek nieważnościowych, gdyż organ rozpoznał sprawę i dokonał oceny decyzji Konserwatora Zabytków jako organ odwoławczy w postępowaniu zwykłym. Ponadto wskazał, że kwestionowana decyzja zawiera w swej treści wewnętrznie sprzeczne rozstrzygnięcia, co do terminu wykonania nałożonego obowiązku i organ nadzoru nie zajął stanowiska, co do charakteru tej wadliwości. Minister nie ustosunkował się także do zarzutu skarżącego, iż w uzasadnieniu decyzji Konserwatora zabytków brak jest wyjaśnień o celowości zastosowania art. 108 § 1 kpa w przedmiotowym stanie faktycznym i czy należy to ocenić jako kwalifikowaną wadę decyzji skutkującą stwierdzeniem jej nieważności.

Minister Kultury ponownie rozpoznając wniosek J. P. stwierdził, iż brak jest podstaw do stwierdzenia nieważności decyzji [...] Konserwatora Zabytków z dnia [...] września 2003 r., bowiem nie ma w decyzji sprzeczności pomiędzy rozstrzygnięciem sprawy a treścią przepisu, w oparciu o który została wydana. Natomiast braku wskazania w uzasadnieniu decyzji argumentów przemawiających za nadaniem decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności nie można uznać za przesłankę przesądzającą o konieczności stwierdzenia nieważności tej decyzji, w sytuacji, gdy jej rozstrzygnięcie jest prawidłowe. Ponadto wskazanie w rozstrzygnięciu decyzji terminu wykonania nałożonego obowiązku i jednocześnie nałożenie rygoru natychmiastowej wykonalności, nie nosi cech rażącego naruszenia prawa. Określenie terminu wykonania obowiązku oznacza, że po upływie tego terminu organ wykona tę czynność zastępczo na koszt osoby zobowiązanej.

Strona 1/5