Zgodnie natomiast z art. 18 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, wysokość odszkodowania ustala się według wartości nieruchomości w dniu wydania decyzji ustalającej wysokość odszkodowania, zaś jej stan należy przyjąć z dnia wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji. Wspomniane odszkodowanie podlega waloryzacji na dzień wypłaty, według zasad obowiązujących w przypadku zwrotu wywłaszczonych nieruchomości (art. 18 ust. 3 ww. ustawy).
Operat szacunkowy został sporządzony dla potrzeb przedmiotowego postępowania administracyjnego w dniu 18 maja 2010 r. stosując, jako podstawę dla ustalenia wysokości odszkodowania za przejęcie z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa przedmiotowej nieruchomości położonej w G., podejście porównawcze, metodę korygowania ceny średniej.
Zgodnie z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. Nr 207, poz. 2109 ze zm.) w metodzie tej do porównań przyjmuje się z rynku właściwego ze względu na położenie wycenionej nieruchomości, co najmniej kilkanaście nieruchomości podobnych, które były przedmiotem obrotu rynkowego i dla których znane są ceny transakcyjne, warunki zawarcia transakcji oraz cechy tych nieruchomości. Wartość nieruchomości będącej przedmiotem wyceny określa się w drodze korekty średniej ceny nieruchomości podobnych współczynnikiem korygującym, uwzględniającym różnice w poszczególnych cechach tych nieruchomości.
W niniejszej sprawie organy administracji należycie dokonały oceny operatu szacunkowego poddając analizie transakcje nieruchomościami przeznaczonymi pod budowę dróg w okolicach jak najbardziej zbliżonych do wycenianej nieruchomości i dokonując porównania transakcji nieruchomościami z obszaru miasta G. i gminy P. - zawartych w okresie od sierpnia 2008 r. do października 2009 r. - przy uwzględnieniu ich cech podobieństwa, w tym takich czynników, jak lokalizacja szczegółowa, stopień zagospodarowania nieruchomości wycenianej i gruntów otaczających oraz potencjał inwestycyjny gruntu. W efekcie czego rzeczoznawca majątkowy ustalił, że wartość 1 m2 działek nr: [...],[...],[...],[...],[...],[...] i [...] wynosi [...] zł, zaś wartość całkowita gruntu wynosi [...] zł.
We wniesionej skardze strona skarżąca zarzuciła nieuwzględnienie w wysokości przyznanego odszkodowania podatku od towarów i usług (VAT), w związku z czym de facto przyznane odszkodowanie zostało zmniejszone o kwotę 22 % należnego podatku.
Odnosząc się do powyższego zarzutu, Sąd uznał, iż rację ma organ administracji, że wysokość odszkodowania za przejęte przez Skarb Państwa prawo własności nieruchomości nie powinna być powiększona o podatek VAT. Obowiązek odprowadzenia takiego podatku przez skarżącego od przyznanego odszkodowania (art. 7 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług) co prawda spowoduje spadek jego wartości, jednakże w ocenie sądu sytuacja taka nie pozostaje w sprzeczności z konstytucyjną zasadą słusznego odszkodowania, w rozumieniu art. 21 ust. 2 Konstytucji RP. Podstawę ustalenia wysokości odszkodowania stanowi wartość rynkowa nieruchomości (art. 134 ust. 1 ugn). Obowiązek zapłaty przez skarżącego podatku VAT od odszkodowania nie ma wpływu na wartość rynkową nieruchomości. Inaczej mówiąc, z tego powodu wartość rynkowa nieruchomości nie rośnie i gdyby przejęte przez Skarb Państwa prawo miało być przedmiotem czynności prawnej (np. umowy sprzedaży), racjonalny nabywca nie zapłaciłby za nieruchomość więcej niż wartość rynkowa, tylko dlatego, że zbywca jest podatnikiem VAT. Podatek ten jest cenotwórczy i gdyby wartość nieruchomości odnieść do jej ceny, to powinna ona zawierać już w sobie podatek VAT. Tym samym należy uznać, że należny podatek zawsze będzie pomniejszał wysokość przyznanego odszkodowania, co znajduje potwierdzenie w treści art. 29 ust. 1 zd. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (por. interpretację Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia [...] lipca 2009 r. zamieszczoną w systemie LEX przy art. 12 ustawy drogowej z dnia 10 kwietnia 2003 r.).
Reasumując w stosunku do odszkodowania obowiązki publicznoprawne skarżącego, związane z podatkiem, nie mogą przekładać się na ocenę odszkodowania w kategoriach słuszności, jeśli jego wysokość odzwierciedla wartość rynkową utraconego prawa. Takie stanowisko Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zajął, m.in. w wyroku WSA w Warszawie z dnia 18 maja 2010 r., sygn. akt I SA/Wa 65/10, w wyroku z dnia 23 marca 2011 r., sygn. akt I SA/Wa 173/11).
Mając powyższe na uwadze, Sąd, na podstawie art. 151 w związku z art. 119 ust. 2 ustawy dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.