Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Nowicka Sędziowie NSA Anna Łukaszewska-Macioch Asesor WSA Iwona Kosińska (spr.) Protokolant Joanna Grzyb po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 maja 2008 r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia [...] z siedzibą w W. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] listopada 2007 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji i umorzenia postępowania administracyjnego pierwszej instancji oddala skargę.
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego decyzją z dnia [...] listopada 2007 r. nr [...] po rozpatrzeniu odwołania Związku [...] - Izba [...] z siedzibą w L. od orzeczenia Komisji Prawa Autorskiego z dnia [...] lutego 2001 r. [...] w sprawie zatwierdzenia tabel stawek wynagrodzeń autorskich Stowarzyszenia [...] za radiowe i telewizyjne nadanie utworów oraz równoczesne i integralne rozpowszechnianie utworów w sieciach kablowych uchylił zaskarżone orzeczenie w całości i umorzył postępowanie przed Komisją Prawa Autorskiego.
Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że Komisja Prawa Autorskiego orzeczeniem z dnia [...] lutego 2001 r. zatwierdziła tabele wynagrodzeń Stowarzyszenia [...] . Od tego orzeczenia odwołanie złożył Związek [...] - Izba [...] z siedzibą w L.. Minister Kultury postanowieniem z dnia [...] maja 2003 r. [...] stwierdził, że odwołanie to jest niedopuszczalne. Wojewódzki Sąd Administracyjny, po rozpatrzeniu skargi Związku [...] - Izby [...] z siedzibą w L. i Ogólnopolskiej Izby [...] w Z. , wyrokiem z dnia 17 marca 2004 r. (sygn. akt I SA 1499/03) uchylił zaskarżone postanowienie. W tej sytuacji Minister Kultury przystąpił do merytorycznego rozpatrzenia odwołania od decyzji Komisji Prawa Autorskiego. Postanowieniem Ministra Kultury z dnia [...] lutego 2003 r. nr [...] Związek został dopuszczony do udziału w postępowaniu odwoławczym. Do udziału w postępowaniu odwoławczym zostały też dopuszczone na prawach strony: Ogólnopolska Izba[...] w Z. , Stowarzyszenie [...] , [...] Izba [...] w W., Stowarzyszenie [...] oraz [...] Stowarzyszenie [...].
Rozpatrując odwołanie organ odwoławczy wziął pod uwagę fakt, że Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 24 stycznia 2006 r. orzekł o niezgodności art. 108 ust. 3 w związku z art. 109 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. z 2006 r. Dz. U. Nr 90, poz. 631) z Konstytucją RP i o utracie mocy obowiązującej art. 108 ust. 3 z dniem 1 września 2006 r. Organ II instancji stanął na stanowisku, że w związku z uchyleniem art. 108 ust. 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, który stanowił podstawę prawną do rozpatrywania spraw związanych z zatwierdzeniem lub odmową zatwierdzenia tabel wynagrodzeń, kompetencję w tym zakresie utracił także Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Nie była to bowiem kompetencja samodzielna, a jedynie wskazana w art. 108 ust. 4 powołanej ustawy funkcja organu odwoławczego od orzeczeń Komisji podejmowanych w trybie art. 108 ust. 3. Samodzielnie art. 108 ust. 4 ustawy, pomimo że utrzymany w mocy przez Trybunał Konstytucyjny, nie przesądza zdaniem Ministra o jego właściwości rzeczowej w rozumieniu art. 20 Kodeksu postępowania administracyjnego. W obowiązującym stanie prawnym brak jest bowiem przepisów prawa materialnego, dotyczących podejmowania decyzji w zakresie tabel wynagrodzeń. W tej sytuacji organ II instancji uznał, że wystąpiły przesłanki bezprzedmiotowości postępowania, o której mowa w art. 105 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego. Minister podkreślił, że administracyjne postępowanie odwoławcze ma na celu ponowne rozstrzygnięcie sprawy administracyjnej, która była przedmiotem rozstrzygnięcia organu I instancji, przy czym organ odwoławczy musi uwzględnić stan prawny obowiązujący w dniu rozpatrywania przez niego odwołania. W przedmiotowej sprawie, w okresie między wydaniem decyzji przez organ I instancji a rozpatrzeniem odwołania uchylone zostały przepisy, które stanowiły podstawę prawną orzeczenia Komisji Prawa Autorskiego, przy czym nowe przepisy nie zostały jeszcze uchwalone. Oznacza to brak podstawy prawnej do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy, jak również brak możliwości utrzymania zaskarżonej decyzji w mocy. Stanowi to zatem przesłankę do umorzenia postępowania toczącego się przed organem I instancji i uchylenia zaskarżonej decyzji, co potwierdził zdaniem organu Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie m.in. w wyroku z 21 kwietnia 1983 r., sygn. akt II SA.163/82. Decyzja organu odwoławczego, utrzymująca w mocy decyzję wydaną na podstawie przepisów, które w czasie rozpatrywania odwołania już nie obowiązywały, byłaby dotknięta wadą nieważności z przyczyny określonej w art. 156 § 1 pkt 2 kpa.