Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Gierak-Podsiadły (spr.) Sędziowie: WSA Dariusz Chaciński WSA Tomasz Szmydt Protokolant specjalista Joanna Pleszczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 sierpnia 2014 r. sprawy ze skargi I. M. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania oddala skargę.
Przedmiotem skargi wniesionej przez I.M. jest decyzja Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z [...] nr [...] utrzymująca w mocy - w oparciu o art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267, dalej: k.p.a.), decyzję własną tego organu z [...] nr [...] o umorzeniu postępowania wszczętego na wniosek I. M., w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] z [...] nr [...] stwierdzającej uwłaszczenie Przedsiębiorstwa [...] działkami nr [...] o pow. [...] ha i nr [...] o pow. [...] ha, położonymi w [...] w [...] w obrębie [...].
W uzasadnieniu tej decyzji, przedstawiając stan sprawy, organ wskazał, iż Wojewoda [...] działając na podstawie art. 200 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r., Nr 261, poz. 2603 ze zm.), § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 lutego 1998 r. w sprawie przepisów wykonawczych dotyczących uwłaszczania osób prawnych nieruchomościami będącymi dotychczas w ich zarządzie lub użytkowaniu (Dz. U. Nr 23, poz. 120 ze zm.), decyzją nr [...] z [...], stwierdził nabycie z dniem 5 grudnia 1990 r. przez Przedsiębiorstwo [...], którego następcą prawnym jest Przedsiębiorstwo [...] S.A. prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego własność Skarbu Państwa, położonego w [...], w [...], w obrębie [...], oznaczonego jako działki nr [...] o pow. [...] ha i nr [...] o pow. [...] ha, uregulowanego ówcześnie w księdze wieczystej nr [...]. Adwokat B.O. reprezentująca I. M., we wniosku z 12 stycznia 2012 r. wystąpiła o stwierdzenie nieważności ww. decyzji Wojewody [...] z [...] oraz o wstrzymanie jej wykonalności podnosząc, że decyzja uwłaszczeniowa została wydana z rażącym naruszeniem prawa, tj. z naruszeniem praw osób trzecich, gdyż I. M. przysługuje roszczenie dekretowe w stosunku do nieruchomości hipotecznej "[...]" KW nr [...]. W uzasadnieniu wniosku skarżąca (reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika) wskazała, iż w skład nieruchomości "[...] " KW nr [...]" wchodziły między innymi dawne działki nr [...]. Decyzją z [...] Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej umorzył postępowanie wszczęte z wniosku adw. B.O. reprezentującej I.M., w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] nr [...] z [...] (wskazując, iż wnosząca o stwierdzenie nieważności nie ma przymiotu strony w sprawie). Adwokat B.O., reprezentująca I. M., pismem z [...] wystąpiła o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej ww. decyzją Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej podnosząc, iż brak było podstaw do oceny, że skarżącej nie przysługuje interes prawny w rozumieniu art. 28 k.p.a. do bycia stroną na gruncie niniejszego postępowania nadzwyczajnego. Zdaniem skarżącej uzasadniony jest zarzut, że organ nadzorczy dokonał błędnej wykładni ww. artykułu i w następstwie powyższej błędnej wykładni naruszył przepis art. 105 § 1 k.p.a. Skarżąca podniosła, iż wynik postępowania nadzorczego w stosunku do decyzji uwłaszczeniowej z [...] może umożliwić jej wznowienie postępowania zakończonego decyzją Prezydenta [...] z [...] o odmowie przyznania prawa użytkowania wieczystego do gruntu. Ponadto we wniosku wskazała, że skoro działka ewid. nr [...] wchodzi w skład uwłaszczonej nieruchomości, to skarżąca posiadała interes prawny w żądaniu stwierdzenia nieważności decyzji uwłaszczeniowej zarówno w dacie złożenia wniosku, jak również w chwili wydania decyzji z [...], gdyż brak możliwości realizacji roszczenia z art. 7 dekretu o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze [...] wynikał właśnie z faktu istnienia na gruncie prawa użytkowania wieczystego. Wnioskodawczyni podniosła także, iż w razie skutecznego złożenia wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji, w sytuacji gdy istnieją podstawy do stwierdzenia nieważności kwestionowanego aktu, dalsze postępowanie powinno toczyć się niejako z urzędu.