Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz (spr.) Sędziowie: WSA Anna Falkiewicz-Kluj WSA Anna Wesołowska po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] listopada 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy [...] z dnia [...] października 2020 r. nr [...].
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z [...] listopada 2020 r. nr [...] utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy [...] z [...] października 2020 r. nr [...] odmawiającą przyznania B. K. świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad niepełnosprawnym synem.
Powyższa decyzja wydana została w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
B. K. [...] września 2020 r. wystąpiła z wnioskiem o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad dzieckiem zaliczonym do znacznego stopnia niepełnosprawności wymagającym stałej opieki. Do wniosku wnioskodawczyni załączyła orzeczenie z [...] października 2014 r. nr [...] wydane przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w [...], mocą którego M. K. urodzony [...] czerwca 1986 r. został zaliczony do osób niepełnosprawnych w stopniu znacznym od urodzenia i orzeczenie zostało wydane na stałe.
Wójt Gminy [...] decyzją z [...] października 2020 r. odmówił przyznania wnioskowanego świadczenia, wskazując, że od 1998 r. B. K. pobiera wcześniejszą emeryturę przysługującą po 20 latach pracy przyznanej z tytułu opieki nad niepełnosprawnym synem od [...] marca 2020 r. w kwocie [...] zł netto.
Tym samym w ocenie organu pierwszej instancji z powodu ustalonego prawa do emerytury nie przysługuje jej prawo do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad niepełnosprawnym synem.
B. K. wniosła odwołanie od powyższej decyzji zarzucając naruszenie:
a/ art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 28 listopada 2003r. o świadczeniach rodzinnych poprzez dokonanie jego nieprawidłowej wykładni i przyjęcie, że ustalenie prawa do emerytury powoduje po stronie odwołującej brak legitymacji czynnej do przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, podczas gdy posiadanie uprawnienia do emerytury nie stanowi przeszkody do ustalenia prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w ogóle, a jedynie uzasadnia przyznanie go w wysokości pomniejszonej o tę emeryturę.
b/ art. 32 ust. 1 Konstytucji RP poprzez bezpodstawne różnicowanie sytuacji odwołującej przez organ, podczas gdy odwołująca ma takie same obowiązki oraz koszty związane ze sprawowaniem opieki nad synem M. K. jak pozostali opiekunowie i nie ma żadnych przekonujących argumentów dla różnicowania wysokości pobieranych przez nią świadczeń.
Skarżąca wskazała, że kwestię sporną w niniejszej sprawie stanowi rozstrzygnięcie czy osoba pobierająca świadczenie emerytalne ma prawo do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego. W jej ocenie przedmiotową kwestię rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 30 kwietnia 2020 r. sygn. akt I OSK 1546/19, w ocenie którego wykładnia art. 17 ust. 5 pkt. 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych dokonywana przez organy administracyjne - orzekające w sprawach o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego - narusza zasadę równości.