Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Skiba Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska (spr.) Sędzia WSA Anna Falkiewicz-Kluj Protokolant starszy specjalista Joanna Pleszczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 października 2019 r. sprawy ze skargi T. S. na decyzję Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia [...] stycznia 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z [...] stycznia 2019 r., nr [...] Minister Inwestycji i Rozwoju, po rozpatrzeniu wniosku T. S. o ponowne rozpoznanie sprawy, utrzymał w mocy własną decyzję z [...] grudnia 2018 r., nr [...]. Decyzją tą Minister odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] z [...] września 2013 r., nr [...] orzekającej o ustaleniu odszkodowania za nieruchomość stanowiącą działkę nr [...] o pow. 3,2583 ha, położoną w gminie R., obręb K., przejętą z mocy prawa na rzecz Skarbu Państwa, przeznaczoną na budowę obwodnicy A. w ciągu drogi krajowej nr [...] i drogi ekspresowej [...] oraz decyzji Ministra Infrastruktury i Rozwoju z [...] marca 2014 r., nr [...], utrzymującej w mocy decyzję Wojewody [...].
Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że T. S. wystąpił o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody [...] z [...] września 2013 r., która została utrzymana w mocy decyzją Ministra Infrastruktury i Rozwoju z
[...] marca 2014 r. W ocenie wnioskodawcy organy nie poczyniły żadnych ustaleń faktycznych odnośnie aktualnego sposobu użytkowania nieruchomości. Zarzucił, że rzeczoznawca majątkowy J. M. nie przeprowadził oględzin nieruchomości. Wnioskodawca wskazał, że jak wynika z opinii K. Stowarzyszenia Rzeczoznawców Majątkowych wyceny nieruchomości zostały dokonane z naruszeniem prawa, poprzez nieuwzględnienie stanu nieruchomości z dnia wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, brak określenia wartości nieruchomości według aktualnego sposobu użytkowania, niepełne powołanie źródeł danych o nieruchomościach, brak prawidłowej analizy i charakterystyki rynku nieruchomości (lokalnego i regionalnego) w zakresie dotyczącym celu i sposobu wyceny, przyjęcie nieprawidłowej procedury szacowania. W ocenie wnioskodawcy organ nie zwrócił uwagi, że rzeczoznawca majątkowy J. M. uwzględnił zaświadczenia wydane przez urzędników nie mających wykształcenia w zakresie wycen nieruchomości.
Po rozpatrzeniu wniosku Minister Inwestycji i Rozwoju decyzją z [...] grudnia 2018 r. odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] z [...] września 2013 r. orzekającej o odszkodowaniu, jak również decyzji Ministra Infrastruktury i Rozwoju z [...] marca 2014 r. utrzymującej w mocy decyzję Wojewody [...].
Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem T. S. złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. W uzasadnieniu zarzucił Ministrowi, że nie dokonał dogłębnej analizy zebranego materiału dowodowego, co narusza art. 7-14 kpa. Podniósł, że operat szacunkowy nie zawiera analizy rynku oraz opisu wywłaszczonej nieruchomości. Brak jest również analizy przeznaczenia nieruchomości przyległych. Ponadto, rzeczoznawca majątkowy nie uwzględnił treści § 1 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego, przyjmując do wyceny nieruchomość już po podziale. Wnioskodawca zarzucił, że organ dokonał błędnej interpretacji pojęcia "rażącego naruszenia prawa". W jego ocenie zastosowanie w niniejszej sprawie powinien mieć art. 156 § 1 pkt 7 kpa, zgodnie z którym organ może stwierdzić nieważność decyzji, jeżeli zawiera ona wadę powodującą jej nieważność z mocy prawa.