Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Elżbieta Lenart, Sędziowie sędzia WSA Joanna Skiba, sędzia WSA Przemysław Żmich (spr.), Protokolant specjalista Dorota Kwiatkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 września 2019 r. sprawy ze skargi T. Z. na niewykonanie przez Prezydenta W. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 czerwca 2017 r., sygn. akt I SAB/Wa 301/17 1. wymierza Prezydentowi W. grzywnę w wysokości [...] ([...]) złotych; 2. stwierdza, że bezczynność organu w wykonaniu wyroku miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 3. przyznaje od Prezydenta W. na rzecz T. Z. sumę pieniężną w kwocie [...] ([...]) złotych; 4. zasądza od Prezydenta W. na rzecz T. Z. kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
UZASADNIENIE
T. Z. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na niewykonanie przez Prezydenta W. prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 12 czerwca 2017 r. sygn. akt I SAB/Wa 301/17 zobowiązującego Prezydenta W. do wydania rozstrzygnięcia w sprawie o odszkodowanie za nieruchomość położoną w W. przy ul. [...] (obecnie [...]), ozn. hip. nr [...], w terminie dwóch miesięcy od daty zwrotu akt sprawy poprzez niezastosowanie się do terminu wyznaczonego na wydanie rozstrzygnięcia w sprawie. Wobec tego wniósł o: 1) wymierzenie Prezydentowi W. grzywny w maksymalnej wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów; 2) zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przypisanych; 3) rozpoznanie sprawy w trybie uproszczonym. W uzasadnieniu wskazał, że wyrokiem z 12 czerwca 2017 r. o sygn. akt I SAB/Wa 301/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że Prezydent W. w prowadzeniu postępowania z wniosku T.Z. dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania, które miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Sad zobowiązał Prezydenta W. do wydania rozstrzygnięcia merytorycznego w sprawie w terminie dwóch miesięcy od daty zwrotu akt sprawy wraz z prawomocnym wyrokiem. Zgodnie z informacją uzyskaną przez pełnomocnika, akta sprawy zostały zwrócone organowi 20 września 2017 r. Oznacza to, że termin na wydanie decyzji merytorycznej w sprawie wyznaczony przez Sąd upłynął 20 listopada 2017 r.
Dalej skarżący podał, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z 27 marca 2018 r. sygn. akt l SA/Wa 125/18 stwierdził, że organ dopuścił się bezczynności oraz nałożył na organ grzywnę w kwocie [...] zł. Kolejnym wyrokiem z 27 listopada 2018 r. sygn. akt I SA/Wa 1208/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że przewlekłe prowadzenie postępowania przez Prezydenta W. z wniosku T.Z. miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa i wymierzył Prezydentowi W. grzywnę w wysokości [...] zł.
Pismem z [...] lutego 2019 r. skarżący wezwał organ do wydania decyzji merytorycznej w terminie 14 dni od doręczenia wezwania. Do dnia sporządzania niniejszej skargi decyzja w niniejszej sprawie nie została wydana. Skarżący nie został także powiadomiony o przyczynach przekroczenia ww. terminu
Skarżący wskazał, że tego typu praktykę uznać należy za niedopuszczalną, a sytuację powyższą, jako w oczywisty sposób przeczącą zasadzie pogłębiania zaufania do organów Państwa (art. 8 kpa) oraz łamiącą ustalone w Kodeksie postępowania administracyjnego przepisy dotyczące terminów załatwiania spraw administracyjnych (art. 35 oraz art. 36 kpa).
Jak zauważył J. C. w glosie do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 9 lutego 2012 r. sygn. akt I SAB/Wa 456/11 przekroczenie przez organ rozpoznający sprawę przewidzianych przez ustawodawcę terminów załatwienia sprawy, może i najczęściej prowadzi do naruszenia nie tylko interesu strony czy słusznego interesu obywateli, lecz także, a może i przede wszystkim, interesu publicznego. Skutkuje bowiem podważaniem zaufania do organu administracji publicznej, co może ponadto rozciągać się na brak zaufania do całego systemu organów, tj. władzy publicznej in genere (art. 8 kpa). Niezałatwienie sprawy w terminie jest więc nie tylko staniem niepożądanym, lecz także - w głównej mierze - patologicznym.