Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Stojanowski Sędziowie NSA Anna Lech Asesor WSA Joanna Skiba /spr./ Protokolant Anna Jurak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 lipca 2006 r. sprawy ze skargi M.H. i J.H. na decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] kwietnia 2003 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o odmowie przyznania własności czasowej do gruntu nieruchomości [...] 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] lutego 2003 r., nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] kwietnia 2003r. Nr [...] Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, po rozpatrzeniu wniosków C. i R.G, M. i S.G., A. i W.S., H. i J.K., H.R., W.R., W.C., W.P., J. i M.H., D. i A.L., H. i J.I., A. i E.D., K.K., B.Z., E.M., A.M., B. i R.P, E.J., K.S., L. i T.S., J.S., H.L., M.R., J.Z., U. i J.S., M.S., M. i M.M., W. i W.W., A.R., J.S. oraz J.H., J.K. i M.B. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...].02.2003 r. Nr [...] stwierdzającą nieważność decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z dnia [...].01.1953 r. Nr [...] oraz utrzymanego tą decyzją orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w W. z dnia [...].08.1952 r. Nr [...] o odmowie przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...] położonej przy ul. [...], ozn. nr hip. [...] - utrzymał w mocy decyzję z dnia [...].02.2003.
W uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia dokonano następujących ustaleń.
Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast - po rozpatrzeniu wniosku J.D. - decyzją z dnia [...].02.2003 r. stwierdził nieważność decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z dnia [...].01.1953 r. Nr [...] oraz utrzymanego tą decyzją orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w W. z dnia [...].08.1952 r. Nr [...] o odmowie przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...] położonej przy ul. [...], ozn. nr hip. [...]. Organ centralny stwierdził , że zgodnie z art. 7 ust. 2 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy, wniosek właściciela gruntu lub jego następcy prawnego, będącego w posiadaniu gruntu o przyznanie prawa własności czasowej powinien być uwzględniony - jeżeli korzystanie z gruntu przez dotychczasowego właściciela da się pogodzić z przeznaczeniem gruntu według planu zabudowania . Odmowa przyznania tego prawa mogła nastąpić w przedmiotowej sprawie tylko wówczas, gdyby takie korzystanie z gruntu nie dało się pogodzić z przeznaczeniem nieruchomości w planie zagospodarowania przestrzennego.
Orzeczeniem administracyjnym Prezydium Rady Narodowej w W. z dnia [...].08.1952 r. Nr [...] odmówiono dotychczasowym właścicielom przyznania prawa własności czasowej ww. nieruchomości z uwagi na to, iż zgodnie z opracowywanym planem zagospodarowania przestrzennego teren nieruchomości [...] przy ul. [...] jest przeznaczony pod społeczne budownictwo mieszkaniowe, a korzystanie z gruntu przez dotychczasowego właściciela nie da się pogodzić z przeznaczeniem terenu wg opracowywanego planu zagospodarowania przestrzennego . W decyzji odwoławczej z dnia [...].01.1953 r. Nr [...] Ministerstwo Gospodarki Komunalnej utrzymało w mocy orzeczenie organu I instancji, nie znajdując podstaw do jego zmiany. Z tych powodów organ administracyjny uznał, że w przedmiotowej sprawie odmowa przyznania własności czasowej mogła nastąpić jedynie przy ustaleniu zaistnienia negatywnej przesłanki wynikającej z art. 7 ust. 2 ww. dekretu, a jak wykazało postępowanie przeprowadzone w trybie nadzoru, decyzjami Prezydium Rady Narodowej w W. z dnia [...].08.1952 r. i Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z dnia [...].01.1953 r. - powołując się na dopiero opracowywany plan zagospodarowania przestrzennego - odmówiono przyznania tego prawa bez ustalenia przeznaczenia nieruchomości w planie i ustalenia, czy owo przeznaczenie rzeczywiście koliduje z dotychczasowym sposobem korzystania z nieruchomości. Tym samym organ centralny stwierdził , że weryfikowane decyzje zostały wydane z rażącym naruszeniem przepisu art. 7 ust. 2 powołanego dekretu z dnia 26 października 1945r., w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 kpa. Ponadto decyzje te wydane zostały również z rażącym naruszeniem przepisów o postępowaniu administracyjnym (art. 44, art. 75 ust. 1 i 2 i art. 92 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r.), ponieważ organy orzekające nie dopełniły ustawowego obowiązku wyjaśnienia wszystkich okoliczności sprawy.