Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Gabriela Nowak (spr.) Sędziowie: WSA Jolanta Dargas WSA Elżbieta Lenart Protokolant referent Monika Bodzan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 grudnia 2011 r. sprawy ze skargi M. Sp. z o. o. z siedzibą w W. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] stycznia 2011 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego oddala skargę.
Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] stycznia 2011 r. nr [...] po rozpatrzeniu wniosku [...] Przedsiębiorstwa [...] w W. o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] kwietnia 2001 r. nr [...] stwierdzającą nieważność orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w W. z dnia [...] sierpnia 1950 r. nr [...] odmawiającego przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...] położonej przy ul. [...], ozn. nr hip. [...], rej. hip. [...] - utrzymał w mocy decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast.
W uzasadnieniu decyzji Minister Infrastruktury podał, że Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast decyzją z dnia [...] kwietnia 2001 r. stwierdził nieważność orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w W. z dnia [...] sierpnia 1950 r. odmawiającego przyznania dotychczasowym właścicielom L. B. i J. B. prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...] położonej przy ul. [...].
W dniu 14 maja 2001 r. do byłego Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast wpłynął wniosek [...] Przedsiębiorstwa [...] w W. o ponowne rozpatrzenie sprawy i uchylenie tej decyzji, a Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast decyzją z dnia [...] sierpnia 2001 r. umorzył to postępowanie, wskazując, że przedsiębiorstwo nie posiada w tym postępowaniu interesu prawnego, a tym samym legitymacji prawnej do wniesienia środka zaskarżenia w trybie art. 127 § 3 kpa.
[...] Przedsiębiorstwo [...] wniosło skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję z dnia [...] sierpnia 2001 r. podnosząc, że przedsiębiorstwu przysługuje z mocy samego prawa tytuł użytkownika wieczystego gruntu przedmiotowej nieruchomości [...], a brak jest jedynie deklaratoryjnej decyzji organu wojewódzkiego stwierdzającej ten akt.
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 8 kwietnia 2002 r. sygn. akt I SA 2552/01 uchylił zaskarżoną decyzję z dnia [...] sierpnia 2001 r. uznając, że [...] Przedsiębiorstwo [...] posiada przymiot strony w postępowaniu dotyczącym tej nieruchomości, a pominięcie przedsiębiorstwa w przedmiotowym postępowaniu nadzorczym, w przypadku wszczęcia procedury zwrotu ww. nieruchomości spadkobiercom byłych właścicieli naruszyłoby prawa skarżącego przedsiębiorstwa.
W dniu 3 października 2007 r. pełnomocnik [...] Przedsiębiorstwa [...] nadesłał do akt sprawy umowę zrzeczenia się praw i roszczeń, zawartą w dniu 3 października 2002 r., na mocy której J. B. i A. J. zbyli na rzecz [...] Przedsiębiorstwa [...] z siedzibą w W. swoje prawa i roszczenia związane z nieruchomością położoną przy ul. [...] ozn. nr hip. [...], rej. hip. [...], a w szczególności roszczenia wynikające z art. 7 pkt 2 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy.
W dniu 3 października 2007 r. wpłynęło do akt pismo, uzupełnione pismem z dnia 16 czerwca 2008 r., w którym pełnomocnik ww. przedsiębiorstwa wniósł o umorzenie "całego postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w W. z dnia [...] sierpnia 1950 r. nr [...]", z uwagi na fakt, iż [...] Przedsiębiorstwo [...] jako jedyny podmiot mający interes prawny w niniejszym postępowaniu nie jest zainteresowane dalszym prowadzeniem postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności przedmiotowego orzeczenia administracyjnego o odmowie przyznania własności czasowej do gruntu nieruchomości przy ul. [...].