Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Lenart Sędziowie WSA Jolanta Dargas ( spr.) WSA Joanna Skiba Protokolant referent stażysta Agnieszka Stefańska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 października 2019 r. sprawy ze skargi M. P., A. R., E. D., G. B., M. Z. na decyzję Ministra Przedsiębiorczości i Technologii z dnia [...] grudnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczenia oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] grudnia 2018r. nr [...] Minister Przedsiębiorczości i Technologii utrzymał w mocy decyzję tego samego organu z dnia [...] czerwca 2018r. nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności orzeczenia o przejęciu przedsiębiorstwa na własność Państwa.
W sprawie ustalono następujący stan faktyczny i prawny:
Decyzją z dnia [...] czerwca 2018 r. znak: [...] Minister Przedsiębiorczości i Technologii nie stwierdził nieważności orzeczenia Ministra Przemysłu i Handlu nr [...] z dnia [...] czerwca 1947 r. o przejęciu przedsiębiorstw na własność Państwa, w części dotyczącej przedsiębiorstwa pn. "Cukrownia i Rafineria [...]" - [...] - [...].
W uzasadnieniu ww. decyzji organ - realizując wytyczne wyroków sądów administracyjnych zapadłych w niniejszej sprawie - dokonał szerokiej analizy materiału dowodowego i uznał m in., że przedmiotem ocenianego indywidualnego aktu administracyjnego we wskazanym zakresie było przedsiębiorstwo pn. Cukrownia i Rafineria w K. jako całokształt zorganizowanych składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) o ustalonym dominującym profilu działalności gospodarczej, wypełniającym przesłanki nacjonalizacji z art. 3 ust. 1 lit. A pkt 9 ustawy z dnia 3 stycznia 1946 r. o przejęciu na własność Państwa podstawowych gałęzi gospodarki narodowej (Dz.U. 1946, nr 3, poz. 17) - produkcja cukru. Organ podkreślił przy tym, że przedmiotowa cukrownia stanowiła przedmiot dzierżawy i w tym zakresie również przedmiot działalności spółki Towarzystwo Cukrowni i Rafinerii "K." S. A. Okoliczność wydzierżawienia w 1930 r. przedsiębiorstwa funkcjonującego w ramach Ordynacji [...], ww. spółce akcyjnej przez M. Z., w ocenie organu, nie wpływa i nie ogranicza przysługującego J. Z., w dacie wydania skarżonego orzeczenia, prawa własności do przedmiotowego przedsiębiorstwa. W tym zakresie organ wskazał, że przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 6 ww. ustawy nacjonalizacyjnej w związku z art 40 Kodeksu handlowego z dnia 27 czerwca 1934 r. (Dz. U. Nr 57, poz. 502 ze zm.) nie można utożsamiać ze spółką, która prowadziła znacjonalizowane przedsiębiorstwo jako spółka dzierżawna przed objęciem przedmiotowej cukrowni w zarząd państwowy - przed wejściem w życie ustawy nacjonalizacyjnej.
Z uwagi na powyższe Minister Przedsiębiorczości i Technologii stwierdził, że ww. orzeczenie, we wskazanej części, nie zostało wydane z rażącym naruszeniem prawa, które uzasadniałoby stwierdzenie nieważności ocenianej decyzji nacjonalizacyjnej.
Przedmiotowe rozstrzygnięcie zapadło w wyniku rozpatrzenia wniosku z dnia [...] stycznia 2011 r. złożonego przez M. P., E. D., G. B., A. R. i M. Z. o stwierdzenie nieważności ww. decyzji nacjonalizacyjnej, na mocy której zostało przejęte na własność państwa przedsiębiorstwo pn. "Cukrownia i Rafineria [...]" - [...] - [...].
Decyzją z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] Minister Gospodarki odmówił stwierdzenia nieważności ww. orzeczenia Ministra Przemysłu i Handlu z dnia [...] czerwca 1947 r.