Sprawa ze skargi na postanowienie SKO w przedmiocie zawieszenia postępowania
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Durzyńska (spr.) Sędziowie WSA Marta Kołtun - Kulik WSA Joanna Skiba Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Krynicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 sierpnia 2016 r. sprawy ze skargi P. R. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/3

Postanowieniem nr [...] z dnia [...] września 2015 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] (dalej jako: SKO/organ) zawiesiło postępowanie odwoławcze od decyzji Wójta Gminy [...] nr [...] z dnia [...] czerwca 2015 r. ustalającej opłatę adiacencką w wysokości [...] zł. z tytułu wzrostu (w wyniku podziału) wartości nieruchomości położonej w gminie [...], obręb [...], stanowiącej działkę ew. nr [...] o pow. [...] ha. Zaskarżonym do tut. Sądu postanowieniem z dnia [...] grudnia 2015 r., nr [...] działając na podstawie art. 127 § 2 w związku z art. 17 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2016 r. poz. 23 - dalej jako: kpa) oraz art. 39 ust. 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity Dz.U. z 2001 r. nr 142, poz. 1591) w oparciu o art. 138 § 1 pkt 1 kpa w związku z art. 144 kpa utrzymało w mocy postanowienie organu I instancji o zawieszeniu postępowania odwoławczego.

Jak wskazano w uzasadnieniu ww postanowienia konieczność zawieszenia postępowania przed organem II instancji na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 kpa spowodowała okoliczność zawiśnięcia przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie sprawy ze skargi P. R. (dalej jako: skarżący) na decyzję Kolegium nr [...] z dnia [...] kwietnia 2015 r. uchylającą w całości decyzję Wójta Gminy [...] nr [...] z dnia [...] lutego 2015 r. o ustaleniu opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości położonej w gminie [...], stanowiącej działkę ew. nr [...] o pow. [...] ha, na skutek jej podziału zatwierdzonego decyzją Wójta Gminy [...] nr [...] z dnia [...] listopada 2012 r. Organ wyjaśnił, że rozstrzygniecie przedmiotowej sprawy przez sąd administracyjny pozostaje w bezpośrednim związku z obecnie toczącym się postępowaniem odwoławczym od decyzji wydanej na skutek decyzji kasacyjnej z dnia [...] kwietnia 2015 r. Podał, że ewentualne uchylenie przez Sąd tej ostatniej decyzji Kolegium oznaczać będzie przywrócenie do obrotu prawnego poprzedniej decyzji Wójta Gminy [...] z dnia [...] lutego 2015 r., a okoliczność tę Kolegium rozpatrujące odwołanie od decyzji z dnia 3 czerwca 2015 r., będzie musiało uwzględnić.

Skargę na ww postanowienie złożył P. R. podnosząc, że cofnął skargę na decyzję SKO z dnia [...] kwietnia 2015 r. Skarżący wniósł o uchylenie skarżonego postanowienia i umorzenie postępowania administracyjnego ewentualnie o uchylenie skarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów postępowania. Postanowieniu SKO skarżący zarzucił: naruszenie art. 97 § 1 pkt 4 kpa poprzez bezpodstawne przyjęcie, iż rozpatrzenie odwołania i wydanie decyzji zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez WSA w Warszawie, pomimo braku związku przyczynowego pomiędzy tymi sprawami. Ponadto zarzucił naruszenie art. 6, 7, 8, 12 kpa poprzez uprzednie prowadzenie niniejszego postępowania pomimo posiadania wiedzy przez SKO, iż o ten sam przedmiot postępowania toczy się sprawa przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym. W tym zakresie skarżący wskazał, że SKO winno umorzyć rzeczone postępowanie nie zaś je zawieszać. Według skarżącego SKO nie zachowało w toku postępowania zasad praworządności i obowiązku z urzędu wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, a także naruszyło art. 107 kpa poprzez brak obligatoryjnych elementów postanowienia wyrażający się w pominięciu w jego sentencji pełnych i prawidłowych elementów identyfikujących badane postanowienie. W skardze zarzucono też brak prawidłowego uzasadnienia faktycznego i prawnego w tym miedzy innymi poprzez nie odniesienie się do zarzutów zawartych w środku zaskarżenia.

Strona 1/3