Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Gabriela Nowak sędzia WSA Emilia Lewandowska (spr.) asesor WSA Joanna Skiba Protokolant asystent sędziego Agnieszka Kozik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 września 2006 r. sprawy ze skargi B. P., W. K. na decyzję Ministra Kultury I Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] grudnia 2005 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Ministra Kultury z dnia [...] lipca 2005 r. nr [...]; 2) stwierdza, ze zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.
I SA/Wa 324/06
Uzasadnienie
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, decyzją z dnia [...] grudnia 2005 r., nr [...], utrzymał w mocy decyzję Ministra Kultury z dnia [...] lipca 2005 r., nr [...], którą odmówiono stwierdzenia nieważności decyzji Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z [...] z dnia [...] listopada 1993 r. wpisującej do rejestru zabytków pod numerem rejestru [...] dom mieszkalny w R. przy ul. [...].
Z ustaleń organu nadzoru wynika, że Wojewódzki Konserwator Zabytków w [...] orzekł o wpisie do rejestru zabytków przedmiotowego budynku m.in. na podstawie tzw. "karty białej", stanowiącej ewidencję zabytków architektury i budownictwa, wykonywanej przez arch. [...] w dniu 30 października 1993 r.
W aktach znajduje się opinia Zespołu Ekspertów ds. Architektury, Urbanistyki i Krajobrazu Kulturowego z dnia 20 września 2001 r. stwierdzająca, iż w okresie poprzedzającym wpis budynku do rejestru zabytków elewacja frontowa uległa znacznemu zubożeniu. Niemniej jednak rzeczoznawca podkreślił, iż na wartość zabytkową obiektu składa się cały zespół zachowanych elementów wystroju i konstrukcji, a nie tylko te, które dotyczą elewacji.
Materiał dowodowy sprawy zawiera także opinię M. W.- rzeczoznawcy Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 29 grudnia 2001 r., w której stwierdzono, że uzasadnienie decyzji wpisującej budynek do rejestru zabytków nie zawiera oceny wartości zabytkowej, a opis budynku zawiera szereg błędów. Rzeczoznawca ten uznał także, że budynek w chwili wpisu nie posiadał wartości architektonicznej i naukowej a wpis został dokonany na podstawie błędnych ocen merytorycznych. W opinii tej rzeczoznawca stwierdza jednak, że obiekt jest dobrze umiejscowiony w historii R. ponieważ znana jest data wykonania projektu, data powstania budynku oraz autor projektu.
Z powyższą opinią, w ocenie organu, zgodziła się Dyrektor Regionalnego Ośrodka Studiów i Ochrony Środowiska Kulturowego - B. T., która w opinii z dnia 14 maja 2002 r. wypowiedziała się za pozostawieniem budynku w rejestrze zabytków.
Po przeanalizowaniu akt sprawy organ stwierdził, że oceny obiektu nie są jednoznaczne i żadna z wyżej wymienionych opinii nie może być traktowana jako niepodważalny dowód, że wpisanie przedmiotowego obiektu do rejestru zabytków dokonane zostało z rażącym naruszeniem prawa. Budynek ten posiada wartość historyczną, jest bowiem interesującym przykładem budownictwa okresu, w którym powstał. W tej sytuacji organ uznał, że nie ma podstaw do wzruszenia decyzji poprzez stwierdzenie jej nieważności.
W skardze na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego skarżący właściciele budynku B. P. i W. K. odwołują się do opinii wykonanej przez M. W. - rzeczoznawcy Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, która to opinia, w ocenie skarżących, podważa zasadność wpisu budynku do rejestru zabytków, gdyż w decyzji o wpisie stworzono obraz budynku zupełnie nieodpowiadający stanowi faktycznemu a obiekt nie posiada żadnej wartości historycznej.