Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Gdesz (spr.) Sędziowie: WSA Bożena Marciniak WSA Joanna Skiba Protokolant specjalista Ewelina Dębna po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lutego 2015 r. sprawy ze skargi K. S. kuratora spadku po C. R. G. na postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia oddala skargę.
I. Stan faktyczny
1. Decyzją z [...] marca 1999 r., nr [...], Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z [...] grudnia 1953 r., nr [...], utrzymującej w mocy orzeczenie Prezydium Rady Narodowej w [...] z [...] sierpnia 1953 r., nr [...], w przedmiocie odmowy przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości [...] położonej przy ul. [...] (dawniej [...]), ozn. jako "Nieruchomość w mieście [...]" i stwierdzające jednocześnie, że wszystkie budynki znajdujące się na przedmiotowym gruncie przeszły na własność Skarbu Państwa. W decyzji tej wskazano, że "Decyzja niniejsza jest ostateczna" oraz zawarto pouczenie o przysługującym prawie do złożenia w trybie art. 127 § 3 Kpa wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, a następnie o możliwości zaskarżenia do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzji wydanej na podstawie art. 127 § 3 Kpa.
2. Skargą z 4 maja 1999 r. skierowaną do Naczelnego Sądu Administracyjnego I. S., L. W. i E. W. zaskarżyli decyzję Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z [...] marca 1999 r.
3. Postanowieniem z 27 kwietnia 2000 r., sygn. akt I SAB 810/99, Naczelny Sąd Administracyjny umorzył postępowanie sądowe wobec cofnięcia skargi.
4. Pismem z 20 listopada 2013 r. kurator spadku po C. R. G. wniósł o wydanie zaświadczenia stwierdzającego stan prawny o treści: "Nie jest ostateczna na podstawie art. 16 § 1 Kpa w zw. z art. 110 Kpa decyzja Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z dnia [...] marca 1999 r., ([...]), na podstawie którego odmówiono stwierdzenia nieważności decyzji Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia [...] grudnia 1953 r., ([...]) utrzymującej w mocy orzeczenie Prezydium Rady Narodowej w [...] z dnia [...] sierpnia 1953 r. ([...]) wobec C. R. G.".
5. Postanowieniem z [...] lutego 2014 r., nr [...], Minister Infrastruktury i Rozwoju odmówił wydania zaświadczenia o żądanej treści. W uzasadnieniu Minister wskazał, że w uzasadnieniu decyzji Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z [...] marca 1999 r. znajduje się wskazanie, że decyzja jest ostateczna, a także pouczenie o sposobie jej zaskarżenia, zgodnie z treścią art. 16 § 1 Kpa obowiązującego w dacie wydania ww. decyzji. Tym samym nie jest możliwe wydanie zaświadczenia o żądanej treści.
6. Z wnioskiem o ponowne rozpoznanie sprawy zakończonej postanowieniem Ministra Infrastruktury i Rozwoju z [...] lutego 2014 r. wystąpił kurator spadku po C. R. G..
7. Postanowieniem z [...] lipca 2014 r., nr [...], Minister Infrastruktury i Rozwoju utrzymał w mocy własne postanowienie z [...] lutego 2014 r. W postanowieniu Minister podtrzymał argumentację dotyczącą ostateczności decyzji Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast z [...] marca 1999 r. W odniesieniu do zarzutów sformułowanych we wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy wskazał, że kwestia niedoręczenia ww. decyzji C. R. G. może podlegać badaniu w postępowaniu wznowieniowym.
8. Skargę na powyższe postanowienie Ministra Infrastruktury i Rozwoju złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie kurator spadku po C. R. G.. Postanowieniu zarzucił naruszenie: