Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Przemysław Żmich, sędzia WSA Joanna Skiba, asesor WSA Iwona Ścieszka (spr.), po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi E. A. na decyzję Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z dnia [...] września 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczeń oddala skargę.
Minister Rozwoju, Pracy i Technologii (dalej: Minister) decyzją z [...] września 2021 r., na podstawie art. 157 § 1 i § 2 oraz art. 158 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 735, dalej: k.p.a.), po rozpatrzeniu wniosku E. A. - następczyni prawnej H. O., odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Odwoławczej Komisji Wywłaszczeniowej przy Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w K. z [...] sierpnia 1956 r. i utrzymanych nią w mocy orzeczeń Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w K.:
- z dnia [...] marca 1956 r. nr [...], o przyznaniu na rzecz H. O. odszkodowania w wysokości [...] zł, za przysługujący jej udział 1/3 części w wywłaszczonej orzeczeniem Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w K. z [...] listopada 1955 r., nr [...], części nieruchomości położonej w K., zapisanej w KW [...], ozn. jako część parceli nr [...] o pow. [...] m2,
- z dnia [...] marca 1956 r. nr [...], o przyznaniu na rzecz H. O. odszkodowania w wysokości [...] zł, za przysługujący jej udział 1/3 części w wywłaszczonej orzeczeniem Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w K. z [...] listopada 1955 r. nr [...], części nieruchomości położonej w K., zapisanej w KW [...], ozn. jako część parceli nr [...] o pow. [...] m2
- z dnia [...] marca 1956 r. nr [...], o przyznaniu na rzecz H. O. odszkodowania w wysokości [...] zł, za przysługujący jej udział 1/3 części w wywłaszczonej orzeczeniem Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w K. z [...] grudnia 1955 r. nr [...], części nieruchomości położonej w K., zapisanej w KW [...], ozn. jako część parceli nr [...] o pow. [...] m2, stanowiącej własność H. O., B. J. i W. B.
Dokonując badania wskazanych orzeczeń pod kątem przesłanek zamieszczonych w art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. Minister podkreślił, że zostały one wydane na podstawie przepisów dekretu z dnia 26 kwietnia 1949 r. o nabywaniu i przekazywaniu nieruchomości niezbędnych dla realizacji narodowych planów gospodarczych (Dz. U. z 1952 r. Nr 4, poz. 31, dalej: dekret). Poddał następnie analizie kolejne wydane orzeczenia odszkodowawcze pod kątem rażącego naruszenia art. 27 dekretu, którego nie dostrzegł. W tym zakresie wskazał, że w orzeczeniu z [...] marca 1956 r., nr [...] przyznano na rzecz H. O., odszkodowanie w wysokości [...] zł. Minister zauważył, że pomimo wystąpienia do właściwych archiwów i urzędów, nie udało się uzyskać pełnych akt archiwalnych postępowania odszkodowawczego (jak również poprzedzającego go postępowania wywłaszczeniowego) zakończonego kontrolowanym orzeczeniem. W aktach archiwalnych jakimi dysponuje organ nadzoru znajduje się tylko orzeczenie wywłaszczeniowe z [...] grudnia 1955 r. nr [...] i orzeczenie odszkodowawcze z [...] marca 1956 r. [...]. Nie zachował się też sam wniosek wywłaszczeniowy, jednak z treści orzeczenia wywłaszczeniowego jednoznacznie wynika, że wniosek ten został złożony w dniu [...] lipca 1955 r. przez Dyrekcję Budowy [...] w K., która - zgodnie z treścią kontrolowanych orzeczeń z dnia [...] marca 1956 r. - została zobowiązana do zapłaty odszkodowania na rzecz H. O. W ocenie Ministra nie można zatem uznać, aby doszło do rażącego naruszenia art. 27 dekretu przy wydawaniu orzeczenia z [...] marca 1956 r. nr [...].