skarg A. Ż., W. K., E. W. oraz B. K., J. K., I. K., K. K. na decyzję Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Durzyńska Sędziowie WSA Jolanta Dargas (spr.) WSA Iwona Kosińska po rozpoznaniu w dniu 21 lipca 2021 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skarg A. Ż., W. K., E. W. oraz B. K., J. K., I. K., K. K. na decyzję Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z dnia [...] października 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargi.

Uzasadnienie strona 1/15

Zaskarżoną decyzją dnia [...] października 2020 r. nr [...] Minister Rozwoju, Pracy i Technologii utrzymał w mocy decyzję Ministra Rozwoju z dnia [...] czerwca 2020 r. nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji.

W sprawie ustalono następujący stan faktyczny i prawny:

Decyzją z dnia [...] czerwca 2020 r. nr [...] Minister Rozwoju odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej Urząd Spraw Wewnętrznych w [...] z dnia [...] listopada 1965 r., nr [...] o wywłaszczeniu za odszkodowaniem części nieruchomości położonej w [...] przy ul. [...], oznaczonej jako działka nr [...] o pow. [...] m2, stanowiącej własność S. K.. A. Ż., W. K. i E. W. wystąpiły z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Pismem z dnia 23 lipca 2020 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na ww. decyzję wnieśli B. K., J. K., I. K. i K. K..

Zgodnie z art. 54a § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 dalej jako p.p.s.a.) jeżeli przed przekazaniem sądowi skargi jednej ze stron postępowania administracyjnego, inna strona tego postępowania zwróciła się do organu z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy, przepisów art. 54 § 2-4 p.p.s.a. nie stosuje się. Organ rozpoznaje tę skargę jak wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Ponownie rozpatrując sprawę Minister wskazał, że podstawą prawną wywłaszczenia przedmiotowej nieruchomości oraz przyznania z tego tytułu odszkodowania była ustawa z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (Dz. U. z 1961 r. Nr 18, poz. 94).

Przepis art. 2 ust. 1 i 2 ustawy wywłaszczeniowej stanowił, że wywłaszczenie mogło nastąpić jedynie na rzecz Państwa, zaś z wnioskiem o wywłaszczenie mógł wystąpić wyłącznie zainteresowany organ administracji państwowej, instytucja państwowa lub przedsiębiorstwo państwowe.

Jak wynika z akt postępowania, w niniejszej sprawie z wnioskiem o wywłaszczenie wystąpiła Dyrekcja Budowy Osiedli Robotniczych w [...]. Dyrekcje budowy osiedli robotniczych i inspektoraty inwestycji, zgodnie z zarządzeniem nr 141 Prezesa Rady Ministrów z dnia 12 lipca 1958 r. w sprawie organizacji i uprawnień służby inwestycyjnej w państwowych jednostkach organizacyjnych (M.P. Nr 57 poz. 327) zmienionego zarządzeniem nr 102 Prezesa Rady Ministrów z dnia 1 lipca 1960 r. (M.P. Nr 55, poz. 264), powoływane były przez prezydium właściwej rady narodowej na wniosek prezydium wojewódzkiej rady narodowej, po uprzednim uzyskaniu zgody Ministra Gospodarki Komunalnej.

Dyrekcje budowy osiedli robotniczych, zgodnie z § 1 ust. 5 zarządzenia z dnia 1 lipca 1960 r. stanowiły formę jednostek budżetowych i były one podporządkowane bezpośrednio prezydiom właściwych rad narodowych (§ 28 ust. 2 zarządzenia z dnia 12 lipca 1958 r.)

Jak zauważył Minister Rozwoju w zaskarżonej decyzji z dnia [...] czerwca 2020 r. zgodnie z § 1 ust. 1 zarządzenia z dnia 1 lipca 1960 r. w zw. z art. 17 ust. 1 pkt. 3 zarządzenia z dnia 12 lipca 1958 r., dyrekcje osiedli robotniczych mogły wykonywać służbę inwestycyjną w razie prowadzenia działalności inwestycyjnej mającej charakter stały i polegający na:

Strona 1/15