Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Magdalena Durzyńska, Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska, sędzia WSA Jolanta Dargas (spr.), po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 31 stycznia 2022 r. sprawy ze skargi J. B., A. M., A. B., A. C., A. D., A. D., B. D., B. S., D. P., E. G., E. D., G. K., H. B., K. H., K. R., L. D., M. S., M. D., M. D., M. W., M. S., P. M., P. D., T. G. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2020 r. nr [...]; 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz J. B., A. M., A. B., A. C., A. D., A. D., B. D., B. S., D. P., E. G., E. D., G. K., H. B., K. H., K. R., L. D., M. S., M. D., M. D., M. W., M. S., P. M., P. D., T. G. solidarnie kwotę 680 (sześćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] sierpnia 2021 r. nr [...] Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
W sprawie ustalono następujący stan faktyczny i prawny:
Pismem z dnia [...] grudnia 1992 r. (data wpływu) [...] wystąpił do Urzędu Rejonowego w [...] o rewindykację następujących dóbr i nieruchomości położonych poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej:
• [...] i rewiry leśne:
rewir [...] rewir [...] rewir [...] rewir [...]
[...] i folwarki:
folwark [...] folwark [...] folwark [...] nieruchomości we [...]:
pałac przy ul. [...] wraz z parkiem, kamienica czynszowa przy ul. [...], kamienica przy ul. [...], w której było zlokalizowane muzeum Przyrodnicze (k. 284).
Następnie wnioskiem z dnia [...] stycznia 2008 r. [...] wystąpili do Wojewody [...] o potwierdzenie w drodze decyzji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez [...] nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, składającej się z:
ok. 7000 ha lasów,
400 ha użytków rolnych, budynków (w tym młyna wodnego i parowego, tartaku) pałacu we [...] i 1,5 ha parku wokół pałacu, kamienicy czynszowej we [...], kamienicy przeznaczonej na Muzeum [...] we [...].
Postanowieniem z dnia [...] grudnia 2008 r. Prezydent [...] przekazał zgodnie z właściwością do rozpatrzenia Wojewodzie [...] wniosek [...] z dnia [...] grudnia 1992 r.
Decyzją z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] Wojewoda [...] odmówił potwierdzenia prawa do rekompensaty wskazanym w niej osobom z tytułu pozostawienia przez ordynata [...] majątku ordynackiego [...] we [...].
Decyzją z dnia [...] lutego 2018 r., nr [...], Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji utrzymał w mocy ww. decyzję.
Wyrokiem z dnia 10 października 2018 r., sygn. akt I SA/Wa 463/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] lutego 2018 r., nr [...], jak również poprzedzającą ją decyzję Wojewody [...] nr [...] z dnia [...] grudnia 2017 r.
Wyrokiem z dnia 11 lipca 2019 r., sygn. akt I OSK 143/19, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 października 2018 r., sygn. akt I SA/Wa 463/18. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że prawo własności do majątku powierniczego przysługiwało posiadaczowi powiernictwa (ordynatowi) jako podmiotowi, który łączył w swoich rękach uprawnienia właściciela zwierzchniego oraz użytkowego, a zatem w stosunku do ostatniego ordynata mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 8 lipca 2005 r.
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, decyzją nr [...] z dnia [...] grudnia 2020 r. Wojewoda [...] odmówił potwierdzenia prawa do rekompensaty spadkobiercom [...] z tytułu pozostawienia przez niego nieruchomości wchodzących w skład powiernictwa familijnego hrabiów [...]. W odniesieniu do objętej wnioskiem nieruchomości położonej przy ul. [...] ([...])[...], organ I instancji wskazał, iż brak jest informacji nt. zabudowanego gruntu pozwalających na bezsprzeczne ustalenie tytułu własności oraz oszacowanie nieruchomości w myśl ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. Odnosząc się do Pałacu [...] we [...] przy ul. [...] i kamienicy przy ul. [...] organ I instancji wskazał, że w aktach sprawy znajdują się sprzeczne informacje co do kwestii własności nieruchomości położonych we [...] przy ul. [...] po śmierci pierwszego ordynata i jego żony, a także brak jest informacji jaka była powierzchnia parceli [...]. Co do nieruchomości ziemskich w kluczu [...] wskazano, że analiza dokumentów wykazała, że powierzchnia ordynacji ulegała stopniowemu zmniejszaniu, jednakże materiał dowodowy nie pozwala na prawidłowe ustalenie części składowych, rodzaju i powierzchni pozostawionych nieruchomości.