Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Przemysław Żmich Sędziowie WSA Dariusz Chaciński WSA Magdalena Durzyńska (spr.) Protokolant referent Joanna Berbecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 maja 2017 r. sprawy ze skargi Gminy Miejskiej [...] i Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta [...] na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Ministra Infrastruktury i Budownictwa na rzecz Gminy Miejskiej [...] i Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta [...] solidarnie kwotę 680 (sześćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6291 Nacjonalizacja przemysłu
Inne orzeczenia z hasłem:
Przejęcie mienia
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Insfrastruktury i Budownictwa
Uzasadnienie strona 1/6

Decyzją [...] z dnia [...] grudnia 2016 r. Minister Infrastruktury i Budownictwa (dalej jako organ/minister) działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 23 dalej jako kpa) utrzymał w mocy decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...].01.2016 r. nr [...]. Decyzja ta stwierdzała w części nieważność a w części wydanie z naruszeniem prawa - w zakresie dotyczącym nieruchomości położonej w gm. kat. [...], oznaczonej nr [...] - orzeczenia Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia [...].11.1959 r. nr [...] (dalej jako orzeczenie z 1959r.) zatwierdzającego protokół zdawczo-odbiorczy z dnia 14.01.1955 r. oraz ustalającego, że składniki majątkowe objęte ww. protokołem z dnia 14.01.1955 r. stanowią część składową przedsiębiorstwa Fabryki Wyrobów Ceramicznych w [...] Sp. z o. o. w [...], które przeszło na własność Skarbu Państwa. Podstawę prawną orzeczenia z 1959r. i poprzedzającego go orzeczenia Ministra Przemysłu Lekkiego z dnia [...].09.1950 r. nr [...] - stanowił art. 3 ustawy z dnia 3 stycznia 1946 r. o przejęciu na własność Państwa podstawowych gałęzi gospodarki narodowej (Dz. U. z 1946 r. Nr 3 poz. 17 dalej jako ustawa) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 stycznia 1947 r. w sprawie trybu postępowania przy przejmowaniu przedsiębiorstw na własność Państwa (Dz. U. z 1947 r. Nr 16, poz. 62), w brzmieniu nadanym mu rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 12 maja 1949 r. (Dz. U. z 1949 r. Nr 29, poz. 212).

Zaskarżona decyzja stwierdzała, jak wskazano wyżej, że ww orzeczenie z 1959r. zostało wydane z naruszeniem prawa w części dotyczącej nieruchomości położonej w gm. kat. [...], obj. [...], oznaczonej jako działka nr [...] (dalej jako nieruchomość) stanowiącej współwłasność Fabryki Wyrobów Ceramicznych w [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] oraz [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] w części obejmującej obecne działki ewidencyjne nr [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...] i [...] (z uwagi na nieodwracalność skutków prawnych); natomiast w części obejmującej obecne działki nr [...],[...],[...],[...],[...],[...] i [...] stwierdzała nieważność ww. orzeczenia z dnia [...].11.1959 r. nr [...].

Powołując się na orzecznictwo organ wyjaśnił, że w razie zmiany właściciela do dalszego funkcjonowania przedsiębiorstwa nie jest konieczne aby nowy właściciel był właścicielem wszystkich jego składników. Jeżeli w skład przedsiębiorstwa nie wchodziły nieruchomości lub ruchomości jako własność właściciela przedsiębiorstwa, ponieważ były jedynie w użytkowaniu przedsiębiorstwa (najem, dzierżawa, bez tytułu prawnego) to przejęcie przedsiębiorstwa na własność Państwa powodowało ten skutek, że na rzecz Państwa przechodziło przedsiębiorstwo w takim zakresie praw, w jakim służyły one poprzedniemu właścicielowi. W konsekwencji minister uznał, że na własność Państwa w myśl art. 6 ust. 1 ustawy przechodziły te składniki, które wymienia się w art. 40 § 1 pkt 1-5 kodeksu handlowego w tym nieruchomości i ruchomości należące do kupca (przedsiębiorcy). Przepis art. 6 ust. 1 ustawy nacjonalizacyjnej nie stanowił natomiast podstawy do przejęcia tych nieruchomości, do których właścicielowi przedsiębiorstwa przysługiwało tylko prawo o charakterze obligacyjnym lub też było one jedynie w jego władaniu bez podstawy prawnej.

Strona 1/6
Inne orzeczenia o symbolu:
6291 Nacjonalizacja przemysłu
Inne orzeczenia z hasłem:
Przejęcie mienia
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Insfrastruktury i Budownictwa