Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Lenart (spr.) Sędziowie: WSA Anna Falkiewicz-Kluj WSA Joanna Skiba po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 2020 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Y. R. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] stycznia 2020 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania oddala skargę.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z [...] stycznia 2020 r. nr [...] utrzymał w mocy własną decyzję z [...] listopada 2019 r. nr [...] umarzającą postępowanie w sprawie o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody [...] z [...] października 1995 r. nr [...]- wydanej w przedmiocie komunalizacji nieruchomości.
Zaskarżone orzeczenie zapadło w oparciu o następujący stan faktyczny i prawny sprawy.
Wojewoda [...] decyzją nr [...] z [...] października 1995 r. - działając na podstawie art. 18 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32 poz. 191, ze zm.), dalej jako ustawa komunalizacyjna - stwierdził nabycie przez Gminę [...] z mocy prawa, nieodpłatnie własności nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów, w jednostce ewidencyjnej obrębie nr [...], uregulowanej w księdze wieczystej [...], opisanej w karcie inwentaryzacyjnej nr [...], stanowiącej działkę nr [...].
Wnioskiem z [...] września 2019 r. [...] (dalej jako skarżący) wystąpił o stwierdzenie nieważności ww. decyzji komunalizacyjnej - wskazując, że decyzja ta została wydana z rażącym naruszeniem prawa: art. 7 ust. 2 ustawy komunalizacyjnej, art. 28, art. 6, art. 7, art. 8 § 1, art. 9, art. 10 § 1, art. 61 § 4, art. 77 § 1 oraz art. 80 k.p.a., a także art. 2, art. 21, art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej - równoznacznym (naruszeniem) z wyczerpaniem dyspozycji art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a, skutkującym stwierdzenie nieważności tej decyzji.
Po rozpatrzeniu tego wniosku Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z [...] listopada 2019 r. nr [...] umorzył postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] z [...] października 1995 r.
W uzasadnieniu wskazał, że stroną postępowania administracyjnego w sprawie o stwierdzenie nieważności decyzji komunalizacyjnej może być osoba powołująca się na dokumenty świadczące, że to jej, a nie Skarbowi Państwa przysługiwało w dniu 27 maja 1990 r. prawo własności do komunalizowanego mienia.
Następnie stwierdził, iż z karty inwentaryzacyjnej nr 1909, stanowiącej integralną część powyższej decyzji Wojewody [...], wynika, że podstawą nabycia przez Skarb Państwa własności nieruchomości, oznaczonej jako działka nr [...] z obrębu [...], uregulowanej w [...], była decyzja Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w [...] z [...] lipca 1966 r. i utrzymująca ją w mocy decyzja Ministra Rolnictwa z [...] września 1966 r. - które dotychczas nie zostały wyeliminowane z obrotu prawnego.
Dodał, że z informacji przekazanej przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi wynika, iż [...] złożył wniosek o stwierdzenie nieważności powyższych decyzji stwierdzających przejście na rzecz Skarbu Państwa własności byłych nieruchomości [...] - jednakże postępowanie to nie zostało zakończone ostateczną decyzją.
Podkreślił również, że zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2001 r., Nr 124, poz. 1361 ze zm.) domniemywa się, że prawo jawne z księgi wieczystej jest wpisane zgodnie z rzeczywistym stanem prawnym. Przepis ten wyraża zasadę jawności materialnej, która polega na tym, że księga wieczysta ujawnia stan prawny nieruchomości, dla której jest prowadzona.