Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym Przewodniczący Sędzia WSA Marta Kołtun - Kulik po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi U. sp. z o. o. w likwidacji na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] sierpnia 2013 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania oddala skargę.
Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej decyzją z dnia [...] sierpnia 2013 r., nr [...] po rozpatrzeniu odwołania Burmistrza Dzielnicy [...] Gminy [....]- [...] od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 1994 r., nr [...] wydanej w przedmiocie uwłaszczenia Centrali [...] - [...] [...] [...] "[...] - [...]" nieruchomością położoną w [....] przy ul [...] [...]- uchylił decyzję Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 1994 r. w całości i umorzył postępowanie przed organem pierwszej instancji.
Zaskarżona decyzja Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] czerwca 1994 r., nr [...] stwierdził nabycie, z dniem [...] grudnia 1990 r., przez Centralę [...]-.[...] [...] [...] "[...] [...]" w [...] prawa użytkowania wieczystego gruntu położonego w [...] przy ulicy [...] [...] o pow. [...] m2, oznaczonego na mapie sytuacyjnej do celów prawnych z dnia [...] czerwca 1991 r. nr [...] jako działki nr [...] , nr [...], nr [...], nr [...], nr [....], nr [...], nr [....], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...] i nr [...] oraz nabycie własności budynków, budowli i urządzeń położonych na tym gruncie.
Odwołanie od powyższej decyzji złożył do Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa Burmistrz Dzielnicy [...] Gminy [...] -.[....] podnosząc, że Centrali [...] -[...] [...] [...] "[...] [...]" w [...] nie przysługiwało w stosunku do przedmiotowego gruntu prawo zarządu.
Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa postanowieniem z dnia [...] marca 1995 r., nr [...] zawiesił z urzędu postępowanie w przedmiotowej sprawie z uwagi na konieczność rozstrzygnięcia przez Wojewodę [....] zagadnienia wstępnego, jakim była kwestia stanu prawnego nieruchomości położonej w [...] przy ulicy [...] [...] o pow. [...] m2. Z uwagi na ustąpienie przyczyn zawieszenia postępowania Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej postanowieniem z dnia [...] lipca 2013 r., nr [...] podjął zawieszone postępowanie.
Następnie, Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej po rozpatrzeniu odwołania Burmistrza Dzielnicy [...] Gminy [...]-[...] - uchylił zaskarżoną decyzję Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 1994 r. w całości i umorzył postępowanie przed organem pierwszej instancji. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy, powołując się na przepisy ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464 ze zm.) wskazał, że zgodnie z art. 2 ust. 1 - 2 tej ustawy ustawodawca uwłaszczył - z dniem 5 grudnia 1990 r. - państwowe i komunalne osoby prawne, jeżeli posiadały w zarządzie grunt stanowiący własność Skarbu Państwa lub gminy. Uwłaszczenie nie narusza praw osób trzecich. Brak którejkolwiek z powyższych przesłanek oznacza, że uwłaszczenie nie mogło nastąpić. Natomiast ust. 3 ww. ustawy stanowi, iż nabycie prawa użytkowania wieczystego gruntów stanowiących własność Skarbu Państwa lub gminy, oraz własności budynków, innych urządzeń i lokali, które się na nim znajdują, stwierdza się decyzją wojewody w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa lub decyzją zarządu gminy w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność gminy. Dalej Minister stwierdził, że zgodnie ze znajdującą się w aktach sprawy kopią decyzji Wojewody [...] z dnia [...] marca 2004 r., nr [...] przedmiotowa nieruchomość stanowiła w dniu 27 maja 1990 r. własność ogólnonarodową - państwową i należała do terenowego organu administracji państwowej stopnia podstawowego. W tym stanie, zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. z 1990 r., Nr 32, poz. 191 ze zm.) przedmiotowa nieruchomość stała się w dniu wejścia w życie powyższej ustawy, czyli w dniu 27 maja 1990 r., z mocy prawa własnością Dzielnicy - Gminy [...]-[....], co ostatecznie potwierdziła ww. decyzja Wojewody [...] z dnia [...] marca 2004 r. Minister wskazał także, że z załączonej przez Prezydenta [...], do pisma z dnia [...] czerwca 2013 r., kserokopii wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 listopada 2012 r., sygn. akt I OSK 1280/11 wynika, iż na jego podstawie została oddalona skarga kasacyjna firmy [...] [...] Sp. z o.o. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 marca 2011 r., sygn. akt 1 SA/Wa 1610/10 oddalającego skargę na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] czerwca 2010 r., nr [...] rozstrzygającą w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności ww. decyzji komunalizacyjnej Wojewody [...] z dnia [...] marca 2004 r., nr [....]. W konsekwencji, zdaniem organu odwoławczego, oznacza to, że nieruchomość położona w [...] przy ul. [...] [...], oznaczona w ewidencji gruntów jako działka ewidencyjna nr [...] w obrębie ewidencyjnym [...] o pow. [...] m2, stanowiła w dniu 5 grudnia 1990 r. własność jednostki samorządu gminnego, a co za tym idzie, właściwym organem w zakresie rozstrzygnięcia kwestii nabycia prawa użytkowania wieczystego przedmiotowego gruntu przez Centralę [...] [...] [...] [...] "[...]-.[...]" był w chwili wydania zaskarżonej decyzji Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 1994 r. Prezydent [...], jako zarząd Gminy [....] - [...] (art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 25 marca 1994 r. o ustroju miasta stołecznego Warszawy (Dz. U. Nr 48, poz. 195) w związku z ww. art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 29 września 1990 r.).