Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Tarnowska (spr.) Sędziowie: WSA Mirosław Gdesz WSA Bogdan Wolski Protokolant Anna Traczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 sierpnia 2010 r. sprawy ze skargi A. W. na postanowienie Ministra Infrastruktury z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia wniosku oddala skargę.
Minister Infrastruktury postanowieniem z dnia [...] grudnia 2009 r. nr [...] po rozpatrzeniu wniosku A. W. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra Infrastruktury z dnia [...] października 2009 r. nr [...] - odmówił przywrócenia terminu do wniesienia wniosku.
W uzasadnieniu postanowienia Minister Infrastruktury podał, że w związku z wnioskiem A. W. Państwowa Komisja Kwalifikacyjna, działając na podstawie art. 191 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz § 26 ust. 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 15 lutego 2008 r. w sprawie nadawania uprawnień i licencji zawodowych w dziedzinie gospodarowania nieruchomościami (Dz. U. Nr 31, poz. 189 z późn. zm.), przeprowadziła w dniu [...] września 2009 r. postępowanie kwalifikacyjne obejmujące część pisemną egzaminu, w trakcie którego sprawdziła przygotowanie teoretyczne kandydatki do wykonywania działalności zawodowej w zakresie szacowania nieruchomości. W części pisemnej egzaminu A. W. uzyskała łącznie 64 punkty na 100 możliwych, w tym 3 punkty za rozwiązanie zadania praktycznego wobec wymaganych minimum 5 punktów na 10 możliwych.
Wobec nie uzyskania w części pisemnej egzaminu co najmniej 70 punktów, w tym co najmniej 5 punktów za zadanie praktyczne, Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] października 2009 r. nr [...] odmówił nadania A. W. uprawnień zawodowych w zakresie szacowania nieruchomości, a decyzja została doręczona pełnoletniemu domownikowi - mężowi strony - w dniu 5 października 2009 r., o czym świadczy zwrotne potwierdzenie odbioru.
W dniu 16 listopada 2009 r. do Ministerstwa Infrastruktury wpłynął wniosek radcy prawnego A. W. z dnia 12 listopada 2009 r., działającego w imieniu A. W. na podstawie pełnomocnictwa z dnia 9 listopada 2009 r., o przywrócenie terminu do wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej decyzją Ministra Infrastruktury z dnia [...] października 2009 r., wraz z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy. W uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy wnioskodawca wskazał, że A. W. odebrała decyzję w dniu [...] października 2009 r., a od dnia [...] października 2009 r. przebywała na zwolnieniu lekarskim, natomiast przyczyna uniemożliwiająca wniesienie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy ustała w dniu 31 października 2009 r. Do wniosku z dnia 12 listopada 2009 r. zostało dołączone zaświadczenie lekarskie stwierdzające niezdolność A. W. do pracy w okresie od dnia 22 października 2009 r. do dnia 5 listopada 2009 r.
W uzasadnieniu postanowienia Minister Infrastruktury stwierdził, że zgodnie z art. 58 kpa, w razie uchybienia terminu należy przywrócić termin na prośbę zainteresowanego, jeżeli uprawdopodobni, że uchybienie nastąpiło bez jego winy, a prośbę o przywrócenie terminu należy wnieść w ciągu siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu. Jednocześnie z wniesieniem prośby należy dopełnić czynności, dla której określony był termin. Kryterium braku winy jako przesłanka zasadności wniosku o przywrócenie terminu wiąże się z obowiązkiem strony do szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej, a przywrócenie terminu do dokonania określonej czynności procesowej nie jest dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Stronę obciąża obowiązek uwiarygodnienia, poprzez przedstawienie stosownej argumentacji, że dochowała ona należytej staranności, jednakże dopełnienie czynności w terminie stało się niemożliwe z powodu trudnej do przezwyciężenia przeszkody, niezależnej od osoby zainteresowanej i istniejącej przez cały czas, aż do wniesienia wniosku (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 21 października 2008 r., sygn. akt III SA/Łd 490/2008). Jak stanowi art. 43 kpa, w przypadku nieobecności adresata pismo doręcza się za pokwitowaniem, dorosłemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, jeżeli osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. O doręczeniu pisma sąsiadowi lub dozorcy zawiadamia się adresata, umieszczając zawiadomienie w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy to nie jest możliwe, w drzwiach mieszkania.