Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Jolanta Dargas sędzia WSA Magdalena Durzyńska (spr.) sędzia WSA Anna Falkiewicz - Kluj Protokolant specjalista Katarzyna Krynicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 maja 2022 r. sprawy ze skargi R. L. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] września 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
6293 Przejęcie gospodarstw rolnych
Inne orzeczenia z hasłem:
Reforma rolna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi
Uzasadnienie strona 1/3

Zaskarżoną decyzją z dnia 06 września 2021 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi działając na podstawie art. 156 § 1 w zw. z art. 158 § 1 kpa odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta [...] z 30 czerwca 1978 roku znak: RLS.7016/347/78 o przejęciu na własność państwa części gospodarstwa rolnego, oznaczonej jako działka nr [...], obręb 111 w [...]. W uzasadnieniu organ podał, że wnioskiem z 22 stycznia 2020 roku R. L. (dalej jako skarżąca), następca G. i T. P. wystąpiła o stwierdzenie nieważności ww. decyzji Prezydenta Miasta Jaworzno z dnia 30 czerwca 1978 roku zapadłej w wyniku rozpoznania wniosku T. P.. We wniosku skarżąca podniosła, że wniosek został złożony tylko przez jej ojca, nie został zaś podpisany przez matkę.

W odniesieniu do zarzutów skarżącej organ wyjaśnił, że stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej jest instytucją procesową stanowiącą wyjątek od ogólnej zasady trwałości decyzji ostatecznych (art. 16 kpa), zaś określone w art. 156 § 1 pkt. 2 kpa rażące naruszenie prawa zachodzi wówczas, gdy istnieje oczywista sprzeczność pomiędzy treścią przepisu a rozstrzygnięciem objętym decyzją. Dalej organ przywołał treść będącego podstawą weryfikowanej decyzji art. 53 ustawy z dnia 27 października 1977 roku o zaopatrzeniu emerytalnym oraz innych świadczeniach dla rolników i ich rodzin (Dz. U. Nr 32, poz. 140, dalej jako ustawa). Wyjaśnił, że wg ww. przepisu Państwo mogło przejąć (w całości lub w części) nieruchomości wchodzące w skład gospodarstwa rolnego od rolnika, który był właścicielem nieruchomości, złożył stosowny wniosek i nie spełniał warunków do uzyskania emerytury lub renty inwalidzkiej na podstawie ustawy (...). Podał też, że zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 ustawy emerytura przysługiwała rolnikowi, który osiągnął wiek: 65 lat mężczyzna i 60 lat kobieta, a jeżeli jest kombatantem - 60 lat mężczyzna i 55 lat kobieta. Jednocześnie, jak podał organ, wg art. 44 ustawy przekazanie następcy lub Państwu gospodarstwa rolnego objętego wspólnością ustawową nie wymagało zgody małżonka, który ma prawo do emerytury lub renty (...) albo dla którego praca w gospodarstwie rolnym nie stanowiła głównego źródła utrzymania, bądź też jeżeli gospodarstwo rolne wykazywało niski poziom produkcji rolnej w rozumieniu przepisów szczególnych.

Wskazując na powyższe organ wskazał, że wg aktu własności ziemi z 30 listopada 1973 roku nr: [...], G.i T. P. byli właścicielami nieruchomości oznaczonej jako działki nr [...] i nr [...] o łącznej powierzchni 0,8414 ha, położonej w Jaworznie - [....][....]. Organ ustalił też, że w dniu wydania spornej decyzji T.P. miał 43 lata, a G. P. miała 36 lat, nie spełniali zatem warunków do uzyskania emerytury. T. P. złożył wniosek o przejęcie części gospodarstwa 27 marca 1978 r. za spłaty pieniężne, nie ma danych co do tego czy G. P. składała podobny wniosek, jednak praca w gospodarstwie rolnym nie była jedynym źródłem utrzymania ani G. P. ani T.P. (którzy pracowali jako pracownik biurowy i górnik). Ponadto z decyzji Urzędu Miasta w Jaworznie z dnia 21 marca 1977 roku znak: [...] wynika, że w dniach 15-20 października 1976 roku komisyjna kontrola rolniczego wykorzystania gruntów wykazała, że grunty będące własnością T. P.wykazują cechy odłogu, są silnie zachwaszczone i zadarnione, co wskazuje na całkowite ich nieużytkowanie od kilku lat, na skutek czego zarządzono wykonanie zastępcze zabiegów agrotechnicznych zmierzających do rolniczego zagospodarowania gruntów na działce nr [...], obręb 111 o pow. 0,5675 ha. W tym stanie rzeczy organ podał, że zgoda G. P.na przekazanie gospodarstwa nie była konieczna, ponieważ istniały podstawy, by uznać, że praca w gospodarstwie rolnym nie stanowiła jej głównego źródła utrzymania, a ponadto gospodarstwo wykazywało niski poziom produkcji rolnej (art. 44 ustawy).

Strona 1/3
Inne orzeczenia o symbolu:
6293 Przejęcie gospodarstw rolnych
Inne orzeczenia z hasłem:
Reforma rolna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi