Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Dargas (spr.) Sędziowie: WSA Tadeusz Nowak WSA Włodzimierz Kowalczyk Protokolant starszy sekretarz sądowy Aleksandra Borkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi A. S. i B. S. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] września 2013r. nr [...] Minister Skarbu Państwa utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] czerwca 2013r. nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2012r.
W sprawie ustalono następujący stan faktyczny i prawny:
Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] grudnia 2012r. nr [...] odmówił B. S.i A.S. potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez A. S. nieruchomości położonej poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, w miejscowości W., gmina [...] powiat [...], w dawnym województwie [...], ze względu na złożenie wniosku po terminie określonym w ustawie z dnia 8 lipca 2005r.
Odwołanie od powyższej decyzji wnieśli B. S. i A.S., jednakże Minister Skarbu Państwa postanowieniem z dnia [...] lutego 2013r. stwierdził uchybienie terminu do wniesienia odwołania, a strony nie zaskarżyły tego rozstrzygnięcia, w związku z czym decyzja Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2012r. stała się ostateczna.
Wnioskiem z dnia 12 kwietnia 2013r. A. S. i B. S. wystąpili o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2012r. na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2 k.p.a. podnosząc, że wniosek o potwierdzenie prawa do rekompensaty został złożony w terminie ustawowym przez J. S., spadkobierczynię właściciela mienia pozostawionego, a więc termin został również zachowany przez A. S. i B. S..
Decyzją z dnia [...] czerwca 2013r. nr [...] Minister Skarbu Państwa odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2012r.
Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy złożyli A. S. i B. S..
Rozpatrując sprawę ponownie Minister Skarbu Państwa podniósł, że przedmiotem postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji jest wyjaśnienie kwestii, czy kontrolowana decyzja jest dotknięta którąkolwiek z wad określonych w art. 156 par. 1 k.p.a., co oznacza, że organ nie może rozpatrywać sprawy co do jej istoty, lecz ogranicza się do badania przesłanek nieważności decyzji.
W ocenie Ministra podniesione przez strony zarzuty naruszenia przez organ I instancji przepisów postępowania administracyjnego oraz art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 8 lipca 2005r., poprzez odmowę przyznania prawa do rekompensaty są bezzasadne.
Organ nadzoru ustalił, że wniosek o potwierdzenie prawa do rekompensaty złożyła w dniu 11 marca 2008r. J. S., a następnie pismem z dnia 27 maja 2008r. J.S. i H. S. wystąpiły w swoim imieniu o potwierdzenie prawa do rekompensaty i z treści wniosku nie wynika, by działały one w imieniu pozostałych spadkobierców właściciela mienia pozostawionego, jak również nie przedstawiły ewentualnych udzielonych pełnomocnictw do reprezentowania pozostałych spadkobierców. W trakcie toczącego się postępowania w dniu 12 czerwca 2009r. H..S. zmarła, a jej spadkobiercami zostali K. S., D. S. i G. S..
W dniu 25 stycznia 2011r. do Wojewody [...] wpłynęły wnioski B. S. i A. S. o potwierdzenie prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia mienia przez A.S.. Zgodnie z prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w G. z dnia [...] kwietnia 2009r. sygn. akt I Ns 107/09 poprzednikiem prawnym wnioskodawców był W. S., który wcześniej nie wystąpił z wnioskiem o potwierdzenie prawa do rekompensaty.