Sprawa ze skargi na postanowienie Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Przemysław Żmich Sędziowie: WSA Elżbieta Lenart WSA Małgorzata Boniecka - Płaczkowska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym, w trybie uproszczonym sprawy ze skargi R. B. na postanowienie Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z dnia [...] sierpnia 2021 r., nr [...] w przedmiocie zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/7

Zaskarżonym postanowieniem z 6 sierpnia 2021 r., nr DLI-II.766.5.2021.EŁ.4 Minister Rozwoju, Pracy i Technologii działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 144 kpa w zw. z art. 18 ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1427 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia [...] na postanowienie Wojewody Mazowieckiego z 11 stycznia 2021 r., nr WI-III.756.1.61.2020 oddalające zarzuty w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej, utrzymał w mocy postanowienie organu I instancji.

W uzasadnieniu Minister wskazał, że Wojewoda Mazowiecki decyzją z 4 marca 2019 r., nr 17/SPEC/2019 ustalił lokalizację linii kolejowej dla inwestycji pod nazwą: "Budowa skrzyżowania dwupoziomowego w [...], polegająca na budowie skrzyżowania dwupoziomowego (wiaduktu drogowego), w ciągu drogi powiatowej nr [...], nad linią kolejową nr [...] i nad drogą krajową [...], w km około 60+463 linii kolejowej, w związku z likwidacją przejazdu kolejowego w km 60+332 tej linii". Decyzji lokalizacyjnej nadany został rygor natychmiastowej wykonalności. Odwołanie od decyzji lokalizacyjnej Wojewody wniósł, m.in. [...]. Decyzją z 13 lipca 2020 r., DLI-I.7620.12.2019.PS.13 (DLI-I.4620.9.2019) Minister Rozwoju utrzymał w mocy decyzję lokalizacyjną Wojewody. Nieprawomocnym wyrokiem z 12 maja 2021 r., sygn. akt IV SA/Wa 2055/20 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargi na decyzję Ministra.

Upomnieniem z 22 czerwca 2020 r., nr WI-III.756.1.61.2020, doręczonym 2 lipca 2020 r., Wojewoda Mazowiecki wezwał [...] do wydania nieruchomości oznaczonych jako działki nr [...], położonych w obrębie [...], w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia upomnienia. Wobec niewykonania powyższego obowiązku Wojewoda Mazowiecki wystawił 21 lipca 2020 r. na zobowiązanego [...] tytuł wykonawczy nr WI-III.756.1.61.2020. Tytuł wykonawczy został dostarczony zobowiązanemu 13 sierpnia 2020 r. wraz z postanowieniem Wojewody Mazowieckiego z 22 lipca 2020 r., nr WI-III.756.1.61.2020 wzywającym do wydania ww. nieruchomości.

Pismem z 14 sierpnia 2020 r. nadanym w polskiej placówce pocztowej [...] wniósł zarzuty, na podstawie art. 33 § 2 pkt 2, 3, 4 i 6 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Po rozpoznaniu zarzutów Wojewoda Mazowiecki postanowieniem z 11 stycznia 2021 r., nr WI-III.756.1.61.2020 oddalił zarzuty. Zażalenie na postanowienie Wojewody wniósł [...].

Minister Rozwoju, Pracy i Technologii rozpoznając sprawę wskazał, że postanowienie organu I instancji jest prawidłowe, a wniesione zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Minister wyjaśnił, że podstawowym środkiem ochrony zobowiązanego przed niezasadnym bądź niezgodnym z prawem wszczęciem i prowadzeniem egzekucji są zarzuty, których katalog ma charakter zamknięty i zawarty został w przepisie art. 33 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Z przepisu tego wynika, że zarzuty w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego są sformalizowanym środkiem prawnym. Wniesienie zarzutów wszczyna postępowanie zmierzające do ich rozpoznania. Przy czym podniesione w nich okoliczności, które zdaniem zobowiązanego, wykluczają możliwość prowadzenia postępowania egzekucyjnego (przesądzają o jego niedopuszczalności), zakreślają granice sprawy rozpoznawanej przez organ egzekucyjny, właściwy do rozpoznania tego środka prawnego. Jeżeli dany zarzut nie zostanie podniesiony przez zobowiązanego, to nie może być rozpoznany przez organy prowadzące postępowanie egzekucyjne. Oznacza to, że po upływie terminu do wniesienia zarzutów nie jest dopuszczalne zgłaszanie nowych zarzutów lub uzupełnianie zarzutów już wniesionych o nowe podstawy faktyczne lub prawne (por. wyrok NSA z 10 grudnia 2014 r., sygn. akt i OSK 2218/14).

Strona 1/7